Η (νέα) βαριά ήττα από την Ομόνοια σμπαράλιασε όνειρα κι ελπίδες για διάσωση της σεζόν μέσω του κυπέλλου και έκανε ακόμη πιο έντονη την περιδίνηση της ομάδας σ’ ένα καθοδικό σπιράλ που με μαθηματική ακρίβεια θα τον αφήσει εκτός ευρωπαϊκών διοργανώσεων.
Δεν έχει απομείνει πλέον ίχνος αμφιβολίας πως οι ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, το Κύπελλο Εθνών Αφρικής, οι τραυματισμοί και η (σε σύγκριση με πέρυσι) κατακόρυφη πτώση απόδοσης μονάδων-κλειδιά δημιούργησαν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ που «ναρκοθετεί» την προσπάθεια της ομάδας στην τελική ευθεία.
Η «ελαφρά ταξιαρχία» δεν έχει ξεμείνει απλώς από βενζίνη, έχει κάψει λάδια. Από τα τέλη Φεβρουαρίου και την έναρξη των πλέι οφ αδυνατεί να κρατήσει ανέπαφη την εστία της (οκτώ παιχνίδια), ενώ πλέον αδυνατεί και να σκοράρει (ένα τέρμα στις τελευταίες τέσσερις αναμετρήσεις).
Ταχύτητα, ένταση, εκρηκτικότητα και αντοχή, όλα όσα την περασμένη περίοδο έκαναν τη διαφορά από τον ανταγωνισμό, σήμερα αναζητούνται μάταια. Ο Άρης είναι μια ομάδα που εμφανώς θέλει, αλλά ακόμη πιο εμφανώς δεν μπορεί. «Το μεν πνεύμα πρόθυμο, η δε σαρξ ασθενής».
Όταν προκύπτει αυτή η συνθήκη στο ποδόσφαιρο, η συνηθέστερη κατάληξη είναι να «χαλάει» και το μυαλό. Χάνεται η δυνατότητα διαρκούς και μέγιστης συγκέντρωσης, χάνεται η δυνατότητα λήψης σωστών αποφάσεων σε ελάχιστο χρόνο.
Αυτή η έλλειψη καθαρού μυαλού έχει οδηγήσει σε σωρεία αχρείαστων πέναλτι (δες εδώ σχετικό ρεπορτάζ), ενώ πλέον καθίσταται εμφανές ότι οδηγεί σε πληθώρα ανόητων -και εξ ίσου καταδικαστικών- αποβολών.
Η απ’ ευθείας κόκκινη του Καζού στο παιχνίδι κυπέλλου με την Ομόνοια προστέθηκε στην απ’ ευθείας κόκκινη του Γιαγκό στο εντός έδρας 1-1 με την Ανόρθωση, στην αποβολή του Σπιλέβσκι στο εκτός έδρας 0-1 από την Πάφο και στην απ’ ευθείας κόκκινη του Μπράουν στο εντός έδρας 4-0 επί της ΑΕΛ. Όλα αυτά μέσα σε λιγότερο από ένα δίμηνο και με ενδιάμεση διακοπή για τις εθνικές ομάδες.
Στο ίδιο διάστημα ο Αλεκσέι Σπιλέβσκι, υπό το φόβο δεύτερης κίτρινης κάρτας, αντικατέστησε με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου τους Σανέ (στο εκτός έδρας 0-3 από την Ομόνοια), τον Μουσούντα (στο εκτός έδρας 1-1 με την ΑΕΚ) και τον Μάτισικ (στο εντός έδρας 4-0 επί της ΑΕΛ).
Αθροιζόμενα τα προαναφερθέντα δίνουν την εικόνα (και την αιτία) κατάρρευσης του Άρη.
