Εν αρχή ην το στατιστικά εντυπωσιακό!
Για τέταρτη συναπτή χρονιά η ΑΕΛ έδωσε το πρώτο της παιχνίδι στο πρωτάθλημα εκτός έδρας απέναντι σε αντίπαλο που φορά πράσινα: το 2020 ήταν ο Ολυμπιακός, το 2021 η Ομόνοια, πέρυσι ο Άρης, αυτή τη φορά η Δόξα!
Το 1-0 στην Περιστερώνα ήταν η πρώτη νίκη των «γαλαζοκιτρίνων» σε πρεμιέρα μετά το 2-1 επί των «μαυροπρασίνων», καθώς την περασμένη διετία είχαν μεσολαβήσει ήττες από το «τριφύλλι» (0-1) και την «ελαφρά ταξιαρχία» (1-2).
Οι τρεις βαθμοί θα ήταν επαρκείς να χαρακτηρίσουν επιτυχημένη την πρώτη επίσημη εμφάνιση της ομάδας του Χρίστου Χαραλάμπους. Σε αυτούς όμως πρέπει να προστεθεί αφ’ ενός η αμυντική λειτουργία που δεν επέτρεψε κινδύνους για την εστία του Ολιβέιρα ούτε με αριθμητικό μειονέκτημα, αφ’ ετέρου οι τουλάχιστον τρεις κλασικές ευκαιρίες για διεύρυνση του σκορ.
Μπορεί να αντιτάξει κάποιος ότι απέναντι υπήρχε μια ομάδα με πολλές αλλαγές και όχι ιδιαίτερα επιτυχημένη προετοιμασία, ότι η ΑΕΛ όφειλε να είχε «καθαρίσει» νωρίτερα κι ευκολότερα το παιχνίδι, ότι δεν είχε διάρκεια, ότι της έλειψε η δημιουργικότητα.
Δεκτά όλα, αλλά για πρεμιέρα ενός συλλόγου που διέρχεται μεταβατική περίοδο ο βαθμός για την εμφάνιση είναι αρκούντως ικανοποιητικός. Περιθώρια για βελτίωση υπάρχουν, αλλά τα θετικά αποτελέσματα διευκολύνουν σημαντικά στην επίτευξή της.
Ακριβώς για αυτό μια νέα επιτυχία, επί της ΑΕΖ την ερχόμενη αγωνιστική, είναι απαραίτητη, προκειμένου η ΑΕΛ να οδεύσει με αυτοπεποίθηση στα διαδοχικά ντέρμπι (Πάφος, Ομόνοια, Απόλλων, Ανόρθωση) που θα καταδείξουν, αν και πόσο καλύτερη είναι από την περασμένη σεζόν.
Από την αναμέτρηση στο «Κατωκοπιά-Επιστροφή» το μόνο αρνητικό στις αποσκευές είναι η αποβολή του Ντεβάστ. Αχρείαστη όσο και αδικαιολόγητη.
Αφαιρεί για τουλάχιστον δύο αγωνιστικές ένα βασικό γρανάζι από τη μηχανή, επιβραδύνει το δέσιμο του Βέλγου με τον Φιλίποβιτς. Από τον μεγαλύτερο ηλικιακά της οπισθοφυλακής (32 ετών) οι απαιτήσεις είναι περισσότερες…
