Η Ανόρθωση έπρεπε να κερδίσει σήμερα, προκειμένου να μπει γερά στην μάχη του τίτλου. Η ισοπαλία δεν την αφήνει έξω αλλά οι πιθανότητες της μειώθηκαν και άλλο, κατά... 90 λεπτά. Ίσως η επιλογή τακτικής να δημιούργησε άλλες εντυπώσεις, αλλά ήταν μία πολύ ρεαλιστική και καλά σχεδιασμένη προσέγγιση.
Ο Κετσπάγια ήξερε και εμμέσως το παραδέχτηκε πως τυχόν γρήγορα ρίσκα ή ανοικτοί χώροι μπορούσαν να στοιχήσουν. Όλοι θυμούνται τι έγινε και πως έγινε στον αγώνα του 2ου γύρου, όπου πρακτικά βγήκε νοκ άουτ από τα 15 πρώτα λεπτά. Η Ανόρθωση παραχώρησε χώρο, έδωσε έμφαση στην πίεση και στις αλληλοβοήθειες. Πάλεψε πολύ τις πρώτες μπάλες, έκανε κλεψίματα και με καλύτερη πάσα θα μπορούσε να βγάλει περισσότερες κόντρα επιθέσεις. Γενικά μπλόκαρε την Ομόνοια και κρατώντας το μηδέν, σταδιακά και ειδικά στο 2ο μέρος, άρχισε συνειδητά και τακτικά να κερδίζει μέτρα. Από το 65' και μετά... μοίρασε το γήπεδο σε κάποια στιγμή έδειχνε πιο επικίνδυνη. Έκανε τρεις μεγάλες φάσεις μπορούσε να κερδίσει (αλλά και να χάσει) Στο τέλος μπορεί να πει πως εφάρμοσε το πλάνο της, αλλά στο παραλίγο δεν το ολοκλήρωσε.
Η αποψινή βραδιά ταιριάζει με το ερώτημα του μισοάδειου ή μισογεμάτου ποτηριού. Η Ανόρθωση έκανε βήμα σημειωτόν ή και πισωγύρισμα στη μάχη του τίτλου. Παραμένει χωρίς νίκη απέναντι στους διεκδικητές της κορυφής. Τις λείπει αυτό το κάτι, αυτό το παραλίγο εμφανίζεται συχνά υπό διάφορες μορφές. Θα πρέπει να κάνει κάτι παραπάνω σε πρωτάθλημα και κύπελλο. Έδειξε όμως απόψε τα φόντα, την ισχύ και γενικά το κόκκαλο για να τα βάλει με όλους και να τους καταβάλει όλους σε 90 λεπτά.
