Πρέπει να ακούς τον εαυτό σου και να σταματήσεις την κατάλληλη στιγμή. Ύστερα από περισσότερα από 700 παιχνίδια, αποφάσισα να βάλω τέλος στην καριέρα μου ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.
Ο Βέλγος «μάγος» μίλησε. Πήρε την δύσκολη απόφαση και έγραψε τον επίλογο της καριέρας του. Αυτή θα μπορούσε να είχε πολλούς τίτλους, όμως μία λέξη περικλείει όλα όσα μας χάρισε και για να ξεχωρίζεις πρέπει να «κυλάει» μέσα σου. Αυτή που χαρακτηρίζει όλους τους μεγάλους καλλιτέχνες. Φαντασία.
Εντυπωσιακά «σόλο», ασύλληπτες ντρίμπλες, εμπνεύσεις που γέννησαν «έργα τέχνης» από έναν ξεχωριστό αρτίστα. Όλα μαζεμένα στο γκολ επί της Άρσεναλ με τη φανέλα της Τσέλσι. Σαν αυτόν δεν υπήρξε άλλος. Ο Εντέν Αζάρ ήταν ο συνδετικός κρίκος της παλιάς με τη σύγχρονη εκδοχή του ποδοσφαίρου. Για 16 χρόνια αψήφησε τους κανόνες του ομαδικού παιχνιδιού έκανε του «κεφαλιού» του, έπαιζε ποδόσφαιρο αλάνας, υπηρετούσε το λόγο ύπαρξης του αθλήματος, το θέαμα. Με σεβασμό πάντα στον συμπαίκτη και το πλάνο του προπονητή, γιατί ήταν ατομιστής, όχι εγωιστής.
Στην Πρέμιερ Λιγκ ως πρωταθλητής Γαλλίας
«Κατάφερα να εκπληρώσω το όνειρο μου, έπαιξα και το διασκέδασα σε πολλά γήπεδα του πλανήτη». Λόγια ενός μικρού παιδιού όταν αναπτύσσει σχέση αγάπης με το ποδόσφαιρο. Φαίνεται ότι ο Αζάρ ήθελε πάντα να κάνει αυτό που αγαπά. Το πρώτο «τσεκ» στη λίστα μπήκε όταν πήγε στην Τσέλσι. Άφησε πίσω μία Λιλ πρωταθλήτρια Γαλλίας, διότι το ταλέντο του «ξεχείλιζε» από το ποτήρι της Ligue 1. Εμφανίστηκε στο προσκήνιο τη σεζόν 2007/08 με λιγοστές εμφανίσεις, καθιερώθηκε την επόμενη πριν πια «εκραγεί». Για μία τριετία, οι Γάλλοι «χόρευαν» στον ρυθμό του. Τα εντυπωσιακά του νούμερα επιστεγάστηκαν το 2011. Ύστερα από μία παραγωγική χρονιά με 12 γκολ και 14, στέφθηκε πρωταθλητής και φυσικά αναδείχθηκε «Παίκτης της Χρονιάς». Το ίδιο συνέβη και την επόμενη, όταν όλοι νόμιζαν ότι έπιασε «ταβάνι». Τα εξωπραγματικά νούμερα των 22 γκολ και 22 ασίστ της σεζόν 2011/12 του έδωσαν το «εισιτήριο» για το κορυφαίο πρωτάθλημα στον κόσμο.
Ο Αμπράμοβιτς «γλυκάθηκε» από την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ στο Μόναχο και ήθελε να το επαναλάβει. Γι’ αυτό έπρεπε να φέρει τους καλύτερους και ο Αζάρ ήταν ανάμεσα σε αυτούς. Τα 35 εκατομμύρια θα έμοιαζαν λίγα για έναν ποδοσφαιριστή που θα γινόταν θρύλος και παράλληλα ότι καλύτερο έβλεπαν ποτέ οι φίλοι των «μπλε». Φυσικά, δεν ήταν μόνο τα 110 γκολ σε 352 εμφανίσεις με την ομάδα του Λονδίνου. Ήταν η επιρροή του στην ιστορία του συλλόγου. Δις πρωταθλητής Αγγλίας, δις κυπελλούχος Ευρώπης, ένα FA Cup και ένα League Cup «μεγάλωσαν» την Τσέλσι. Ο Βέλγος «διάβολος» ήταν η αιτία.
Το πόσο σημαντικός είσαι για μία ομάδα και τους οπαδούς της στην Αγγλία μετράει από το πόσο «ταπεινώνεις» τους αντιπάλους. Εκείνος το είχε αντιληφθεί και το «μυθικό» γκολ απέναντι στην Άρσεναλ θα μνημονεύεται για πάντα από τη «μπλε» πλευρά του Λονδίνου. Ξεκίνησε από το χώρο του κέντρου, πέρασε όποιον βρήκε μπροστά του και σκόραρε. Ήταν η στιγμή που έγινε δικός τους, η στιγμή που σημάδεψε τους φίλους της Τσέλσι.
Η μεταγραφή στη Ρεάλ Μαδρίτης, η αρχή του τέλους
Η Πρέμιερ Λιγκ εκπλήρωσε κατά το ήμισυ το όνειρό του. Πήγε στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, αλλά για να νιώσει ότι το «τερμάτισε», ένιωθε την υποχρεώση να αγωνιστεί και στο νούμερο ένα σύλλογο του πλανήτη. Τη Ρεάλ Μαδρίτης. Η επταετία στην Τσέλσι, εκτόξευσε τη χρηματιστηριακή του αξία, από τα 40 εκατομμύρια που αξιολογούταν το 2012, έφτασε στα 150. Τέταρτος στην κατάταξη πίσω από Εμπαπέ, Μέσι και Νεϊμάρ κατά σειρά. Στο μυαλό του ήταν ανώτερος, ήθελε να ξεπεράσει την παραπάνω τριάδα, να γίνει ο καλύτερος όλων και να σηκώσει επιτέλους το Τσάμπιονς Λιγκ. Η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν και πάλι η απάντηση στη μεγάλη του επιθυμία.
Το καλοκαίρι του 2019 ολοκληρώθηκε το «σίριαλ». Νοητά βρισκόταν ήταν ήδη στην Μαδρίτη, με μοναδικό εμπόδιο την Τσέλσι. Ο Ρώσος μεγιστάνας αντιστεκόταν στα χρήματα και την πίεση του Φλορεντίνο Πέρεθ. Τελικά οι αντιστάσεις κάμφθηκαν με 115 εκατομμύρια ευρώ. Το «Σαντιάγο Μπερναμπέου» υποδέχθηκε το νέο «γκαλάκτικο». 50.000 βρέθηκαν στο ιστορικό γήπεδο για να τον καλωσορίσουν και αποδείχθηκαν τυχεροί, διότι θα τον έβλεπαν να αγωνίζεται ελάχιστα. Συνεχείς τραυματισμοί από την πρώτη ημέρα του στέρησαν το 80% των αγώνων με σύλλογο και εθνική ομάδα.
Μόλις έξι(!) ολοκληρωμένα ενενηντάλεπτα σε τέσσερα χρόνια χαρακτηρίζουν την παρουσία του στους «μερέγχες». Η προσφορά του ήταν μηδαμινή, κατάφερε ωστόσο να προσθέσει το Τσάμπιονς Λιγκ στο παλμαρέ του. Κανείς δεν ξέρει τι του συνέβη. Μπορεί να «άδειασε» όταν κατάφερε να γίνει παίκτης της «Βασίλισσας», μπορεί να μην είχε πλέον το ίδιο ενδιαφέρον για το άθλημα. Ο Τζο Κόουλ έδωσε τη δική του εκδοχή: «Έπρεπε να γίνει ο καλύτερος στον κόσμο. Θα μπορούσε να κερδίσει τη Χρυσή Μπάλα. Ζει όμως τη ζωή του για να είναι ευτυχισμένος».
Το απογοητευτικό Παγκόσμιο Κύπελλο με το Βέλγιο
Ο Αζάρ είχε μία τελευταία ευκαιρία να ανακάμψει και να πετύχει κάτι με τη «υπερταλαντούχα» γενιά των συμπατριωτών του. Η τρίτη θέση στο Μουντιάλ της Ρωσία ήταν οδηγός για μία νέα επιτυχία και γιατί αυτή να μην ήταν η κατάκτηση του κόσμου; Το απογοητευτικό Βέλγιο αποκλείστηκε από τη φάση των ομίλων και η ευκαιρία πήγε χαμένη. «Δεν μου άρεσε που έπαιξα στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Τόσα νέα παιδιά έχουν «χτυπήσει την πόρτα» της εθνικής μας ομάδας. Αυτά άξιζαν να παίζουν με το Βέλγιο, όχι κάποιος που δεν παίζει καν στην Ρεάλ και μετά παίζει βασικός στην εθνική Βελγίου».
Η σκληρή πραγματικότητα είχε γίνει αποδεκτή στο μυαλό του. Η απόσυρση από την εθνική της χώρας του ήταν ο προάγγελος της απόσυρσής του από το ποδόσφαιρο. Όπως και έγινε, αφού το καλοκαίρι έμεινε ελεύθερος από τη Ρεάλ Μαδρίτης, η φυσική του κατάσταση δυσκόλευε μία νέα προσπάθεια και εκείνος προτίμησε να κλείσει αυτόν τον κύκλο για να μην «χαλάσει» περισσότερο την εικόνα του. Ο Εντέν Αζάρ «κρέμασε» τα παπούτσια του, ευχαρίστησε άπαντες και εμείς τον ευχαριστούμε για όλα όσα μας χάρισε.
Πηγή: sport-fm.gr