Ο 21χρονος Στέφανος Τσιτσιπάς έχει εντυπωσιάσει όλη την Ελλάδα με τα κατορθώματά του, αφού είναι ο πρώτος Έλληνας που μπήκε στο τοπ-100 της παγκόσμιας κατάταξης, ο πρώτος που κέρδισε επαγγελματικό τίτλο, ο πρώτος που έφτασε στους «8», κερδίζοντας τον θρύλο του τέννις Ρότζερ Φέντερερ και φτάνοντας τελικά στον ημιτελικό του τουρνουά Grand slam.
Πηγή: Μηχανή του Χρόνου
Όμως, δεν είναι ο μόνος στην οικογένεια που έχει διακριθεί στον αθλητισμό. Ο παππούς του, Σεργκέι Σάλνικοβ ήταν ο ποδοσφαιριστής της Σοβιετικής Ένωσης. Γεννήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 1925 στο Κράσνονταρ. Ο πατέρας του Σάλνικοβ συνεργαζόταν με τη μυστική αστυνομία του κράτους. Είχε πάντα πάνω του ένα όπλο. Οι γονείς του κάποια στιγμή χώρισαν και την ανατροφή του Σάλνικοβ ανέλαβε ο πατέρας. Την μητέρα του δεν την έβλεπε συχνά. Από μικρός λάτρευε το ποδόσφαιρο. Στα 17 του άρχισε να παίζει κανονικά σε ομάδα. Το 1943 ήταν στην Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης, όμως η ομάδα δεν μπορούσε να συνεχίσει να παίζει λόγω του Μεγάλου πατριωτικού πολέμου. Το 1944 ο Σάλνικοβ και η ομάδα της Ζενίτ κατέκτησε το Κύπελλο ΕΣΣΔ, της μοναδικής επίσημης διοργάνωσης κατά την περίοδο του πολέμου. Ήταν ο πρώτος σημαντικός τίτλος που κατέκτησε η Ζενίτ. Είχε νικήσει το μεγάλο φαβορί, την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και ανέδειξε τον Σάλνικοβ σε μεγάλο πρωταθλητή. Και η επιτυχία του συνέχισε και την επόμενη χρονιά. Έβαλε 8 γκολ και βγήκε ο πρώτος σκόρερ της ομάδας. Χάρη στον Σάλνικοβ η ομάδα κατέκτησε την 6η θέση....
Το 1946 μπήκε στην αγαπημένη του ομάδα Σπαρτάκ, όπου στέφθηκε κυπελλούχος. Ο Σάλνικοβ έγινε είδωλο. Οι φίλαθλοι πήγαιναν στο κουρείο και ζητούσαν να τους κάνουν το ίδιο κούρεμα. Πέρα από τη μεγάλη του αγάπη, το ποδόσφαιρο, ο Σάλνικοβ σπούδαζε δημοσιογραφία στο κρατικό πανεπιστήμιο της Μόσχας. Στις αρχές του 50 ο πατριός του συνελήφθη για κατασκοπεία. Για να γίνουν ευνοϊκές οι συνθήκες κράτησής του ο Σάλνικοβ μπήκε στην ομάδα Ντινάμο που αποκαλούνταν «ομάδα της μυστικής αστυνομίας», κάτι που του ζήτησε η κυβέρνηση. Το 1955 μετά την αποφυλάκιση του πατριού του, επέστρεψε στην Σπάρτακ. Σε ηλικία 21 ετών συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μελβούρνης του 1956 με την εθνική ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης και έφερε το χρυσό μετάλλιο. Μέχρι τότε όμως, δεν τον έβαζαν στην εθνική ομάδα, καθώς δεν ήταν ιδιαίτερα συμπαθής στην κυβέρνηση. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ελσίνκι το 1952, είχε αντικατασταθεί από άλλον παίκτη. Ο Σάλνικοβ ήταν ένας από τους πιο δυνατούς παίκτες της Σοβιετικής Ένωσης που αντιμετώπισε τον Πελέ και την υπόλοιπη ομάδα της Βραζιλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958 στη Σουηδία. Όταν πια δεν μπορούσε να παίζει και η καριέρα του ως ποδοσφαιριστής τελείωσε, εργάστηκε ως γυμναστής, προπονητής στη Σπαρτάκ Μόσχας, αλλά και αθλητικός δημοσιογράφος στην κρατική τηλεόραση και στο κρατικό ραδιόφωνο. Έφυγε από τη ζωή στις 9 Μαΐου του 1984 σε ηλικία μόλις 58 ετών. Έπαιζε με φίλους ποδόσφαιρο, όταν κάποια στιγμή έσκυψε να φτιάξει τα κορδόνια του. Εκείνη τη στιγμή έπαθε καρδιακή προσβολή και πέθανε....
Παρόλο που ο Τσιτσιπάς δεν τον γνώρισε ποτέ, είναι περήφανος για τα κατορθώματα του παππού του. «Ήταν αναγνωρισμένος στράικερ, ρώτησα τη μαμά μου πρόσφατα γιατί δεν ήταν αρχηγός της εθνικής ή της ομάδας. Ταξίδεψε πολύ, είδε πώς ζούσε ο υπόλοιπος κόσμος και ήταν ενάντια στον κομμουνισμό. Μακάρι να τον γνώριζα» είχε πει. Την προσφορά του στο ποδόσφαιρο αναγνώρισε και η ρωσική κυβέρνηση. Έφτιαξε γραμματόσημα με όλους τους θρυλικούς παίκτες της ομάδας ποδοσφαίρου της ΕΣΣΔ, μεταξύ των οποίων ήταν και ο παππούς του Τσιτσιπά. «Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ παππού! Ευχαριστούμε που μας κάνεις περήφανους!» είχε πει ο Τσιτσιπάς...
