Απεβίωσε σήμερα σε ηλικία 73 ετών ο ποδοσφαιριστής του Άρη Λεμεσού Γιώργος Καρπέττας.
Πιο κάτω σας παρουσιάζουμε απόσπασμα από το βιβλίο του Τάκη Μιχαήλ «όταν η μπάλα μιλούσε Κυπριακά», για την ζωή του εκλιπόντος.
ΑΡΗΣ Γιώργος Καρπέτας
Βρίσκονται σε αυτό το βιβλίο πάρα πολλοί που προέρχονται από χωριά ή και μακρινές συνοικίες της Λεμεσού. Να, και ένας γέννημα στη καρδιά της Λεμεσού στην οδό Όθωνος και Αμαλίας στη Πλατεία Ηρώων. Τα πρώτα γήπεδα για τους πιτσιρικάδες στα παλιά χρόνια ήταν οι αλάνες και τα προαύλια των εκκλησιών. Από εκεί ξεκίνησε και ο Γιώργος τις προπονήσεις, την αυλή της εκκλησίας της Αγίας Τριάδας, δίνοντας στη συνέχεια τους ποδοσφαιρικούς του αγώνες στην αυλή του σχολείου, στη Α' Αστική σχολή. Η ποδοσφαιρική αξία του Γιώργου φάνηκε στο Λανίτειο Γυμνάσιο αγωνιζόμενος στη Μικτή Λανιτείου. Στο ίδιο διάστημα μαζί με το σχολείο αγωνίζεται και στο αγροτικό πρωτάθλημα με την ομάδα "Αρίων". Σε ένα αγώνα τελικού κυπέλλου και όταν ο Καρπέτας ήταν στη τρίτη τάξη του Γυμνασίου έριξε πέντε γκολ με την ομάδα του να κερδίζει 6-1 και να κατακτά το κύπελλο. Τον αγώνα παρακολουθούσε και ο Άντρος Κοτσώνης και όπως ήταν φυσικό ενθουσιάστηκε από την απόδοση του Γιώργου. Μετά το τέλος του αγώνα τον προσέγγισε και έτσι "εν ψυχρώ" τον ρώτησε, "θέλεις να παίξεις μπάλα;". Στο αντίκρισμα του Κοτσώνη τον οποίο ο Γιώργος γνώριζε από τους αγώνες στο ΓΣΟ και τον οποίο θαύμαζε, έμεινε ξερός και δεν βρήκε τη δύναμη να αρθρώσει λέξη. Ο Κοτσώνης τον ρωτά ξανά και αυτή τη φορά πιο "ξερά", "θέλεις να παίξεις μπάλα;". Κούνησε καταφατικά τη κεφαλή του ο Γιώργος και το επόμενο πρωί ήταν στα αποδυτήρια του ΑΡΗ.
Ενώ αιτία για να γραφτεί στον ΑΡΗ ο Καρπέτας ήταν ο Κοτσώνης, τον πρώτο του επίσημο αγώνα με την πρώτη ομάδα τον έδωσε με προπονητή τον Ανδρέα Παπαδήμα στο ΓΣΖ με αντίπαλο τον ΠΟΛ. Μαζί του και οι Δημητράκης Αντωνιάδης, Ρίκκος Θεοφίλου, και Χρύσος Παπακώστας.
Ήταν τόσες οι φωνές που έρχονταν από την κερκίδα, "πι-ο-λα, πι-ο-λα" που ακόμα ηχούν στα αυτιά του Γιώργου. "Έτσι άπειροι που ήμασταν φοβηθήκαμε ότι θα μας ξέσκιζαν", θυμάται ο Γιώργος. Αξέχαστη εμπειρία που θα τη θυμάται για πολύ καιρό, όπως και δεν ξεχνά τη πρώτη του συνάντηση με τον Κοτσώνη.
Ο Γιώργος από τη πρώτη τάξη του γυμνασίου είχε να προσέξει τα μαθήματα του, και πρέπει να λεχθεί ότι διέψευσε τη λαϊκή ρήση, "ψηλός ψηλός καλόηρος και κούφια η κεφαλή του". Το "ρετιρέ" εκεί ψηλά, κατοικείτο από ένα πανέξυπνο ένοικο, και ενώ είχε να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο που υπεραγαπούσε και ταυτόχρονα είχε να δουλέψει για το χαρτζιλίκι του τα κατάφερνε περίφημα.
Ο πατέρας του Γιώργου είχε ένα από τα πρώτα καθαριστήρια στη Λεμεσό, στην οδό Αθηνών, και ο μικρός έπρεπε απογεύματα και γιορτές να βοηθά τον πατέρα. Κράτησε αυτή η καθημερινή διαδρομή, καθαριστήριο-ΓΣΟ μέχρι που ο Γιώργος έγινε είκοσι έξι χρονών. Μόλις είκοσι έξι χρονών ο Γιώργος Καρπέτας, έμπειρος και νεαρός μαζί που θα μπορούσε να προσφέρει ακόμα πιο πολλά στο σωματείο του και γενικά στο ποδόσφαιρο αναγκάζεται να κρεμάσει τα παπούτσια. Έγινε μια από τις πιο πρόωρες αφυπηρετήσεις στο ποδόσφαιρο.
Για όσους θυμούνται τους αγώνες πρωταθλήματος, εκείνη την εποχή γινόταν μόνο μια κλήρωση. Οι ομάδες έπαιζαν σύμφωνα με τη κλήρωση για τον πρώτο γύρο και για τον δεύτερο γύρο ακολουθούσαν αντίστροφα τον πίνακα της σειράς κλήρωσης. Έτσι είχαμε το φαινόμενο οι αντίπαλοι του τελευταίου αγώνα του πρώτου γύρου να ήταν και αντίπαλοι του πρώτου αγώνα του δεύτερου γύρου. Ένα από αυτούς τους αγώνες κάρφωσε στο μυαλό του ο Γιώργος. "Ο τελευταίος αγώνας του πρώτου γύρου ήταν ΑΡΗΣ-ΑΕΛ. Κερδίσαμε με 2-1 και το πείραγμα στους φίλους και συμμαθητές μου Αελίστες Χάρη Παπαδόπουλο και τον αείμνηστο Αγησίλαο κράτησε μια βδομάδα. Την επόμενη Κυριακή και πάλι μαζί, ΑΕΛ-ΑΡΗΣ. Ο αγώνας έληξε με 5-1 υπέρ της ΑΕΛ και από το πείραγμα που μου έσυραν προβληματίστηκα αν θα ξαναπάω σχολείο".
Το μυστικό του Καρπέτα. Τα προσόντα του Γιώργου ήταν πάρα πολλά. Μπαλιά διαβήτη, τρομερό σε δύναμη σουτ, στενή ντρίπλα, έξοχος στο ένα-δύο, δεινός σκόρερ από απίθανες θέσεις. Το μεγαλύτερο όμως προσόν του Γιώργου ήταν το... άλμα του. Θα μπορούσε να πεταχτεί μέχρι και... δυο πόντους από το έδαφος. Αυτό το προσόν του Γιώργου το γνώριζαν οι συμποδοσφαιριστές του και ο προπονητής. Λόγω και αυτού του προσόντος του Καρπέτα σκόραραν τις περισσότερες φορές οι επιθετικοί της ομάδας. Τον έβλεπαν οι αντίπαλοι, ένα κυπαρίσσι να στέκει μέσα στη μικρή περιοχή, δυο κεφάλια πιο ψηλός από όλους, και σε κάθε κτύπημα κόρνερ ή φάουλ μάρκαραν τον ψηλό τρείς παίκτες να μην τον αφήσουν να πιάσει κεφαλιά. Έτσι, ο Γιώργος απασχολούσε τους αμυντικούς και έβρισκαν κενό χώρο οι άλλοι επιθετικοί και κινούνταν άνετα. Όσο μπόι έχει ο Γιώργος τόσο είναι και το μέγεθος της καρδιάς του. Αυτός ο καλόκαρδος ψηλέας, αναφέρεται στο "προσόν" του και πέφτει ξερός στα γέλια. Και από γέλια και χαβαλέ και "σουξούλισμα" ο Γιώργος ήταν και ο πρώτος. Στη προετοιμασία μέσα στα αποδυτήρια, στα ταξίδια με το λεωφορείο, στις προπονήσεις, η παρουσία του Γιώργου με το κέφι και τη καλή διάθεση που σκορπούσε είναι κάτι στο οποίο αναφέρονται όλοι οι συμποδοσφαιριστές του.
