Η αποτίμηση της νίκης-πρόκρισης επί της Ανόρθωσης είναι εύκολη.
- «Μάλλον ήταν θέμα υπερβολικής αυτοπεποίθησης μετά το 3-0...»
- Στιγμιότυπα: Έτσι πήρε το εισιτήριο για τους «4» ο Άρης!
- Ανόρθωση-Άρης 2-3: Έκανε τα εύκολα δύσκολα, αλλά πέρασε!
Η αξία και η σημασία της αναδεικνύονται στις πλήρεις διαστάσεις τους, αν αναλογιστεί κάποιος ποια θα ήταν η κατάσταση στον Άρη, αν μετά την εντός έδρας ήττα από την Ομόνοια και πριν το εκτός έδρας ντέρμπι με την ΑΕΚ ερχόταν ένας αποκλεισμός στο κύπελλο.
Το πρόσημο, συνεπώς, είναι θετικό. Η «ελαφρά ταξιαρχία» είναι στα ημιτελικά του θεσμού για πρώτη φορά μετά από 14 χρόνια, η αντίδραση στο στραπάτσο της πρεμιέρας των πλέι οφ ήταν η ενδεδειγμένη, η ηρεμία επέστρεψε, το ηθικό εν όψει της επίσκεψης στην Αρένα τονώθηκε.
Ο Αλεκσέι Σπιλέβσκι έβγαλε τα σωστά συμπεράσματα από την αναμέτρηση με την Ομόνοια, η απόδοση στο πρώτο ημίχρονο ήταν η καλύτερη σε «ντέρμπι δίχως αύριο» εδώ και πάρα πολύ καιρό. Συνέβαλε σε αυτό η ανοικτή, επιθετική προσέγγιση της Ανόρθωσης; Ασφαλώς. Αλλά το ξεδίπλωμα των (αντ)επιθέσεων, οι επιλογές και η ταχύτητα στην κυκλοφορία, καθώς και τα τελειώματα ήταν υποδειγματικά, βγαλμένα από το εγχειρίδιο του σύγχρονου ποδοσφαίρου.
Μέχρι το 35ο λεπτό ο Άρης έχει πετύχει τρία γκολ και έχει δημιουργήσει κλασικές ευκαιρίες για άλλα δύο έχοντας «φάει» μόνο μια ασυγχώρητη ευκαιρία: την κεφαλιά του Τεχέρα μετά από εκτέλεση κόρνερ (32’) -το πλασέ του Καστέλ (10’) ήταν προϊόν ατομικού λάθους (σ.σ. απώλεια μπάλας του Μουσούντα εντός περιοχής).
Σ’ εκείνο το χρονικό σημείο ο πρωταθλητής δεν «κατέβασε το γενικό», αλλά μπήκε σε διαδικασία διαχείρισης αποτελέσματος. Ότι μέχρι την ανάπαυλα η Ανόρθωση σπατάλησε τρεις ευκαιρίες για γκολ, εν τέλει τον έβλαψε, διότι τον έκανε να πιστέψει ότι δεν κινδυνεύει με τίποτε, ότι όλα έχουν τελειώσει -η «υπερβολική αυτοπεποίθηση μετά το 3-0», για την οποία έκανε λόγο ο προπονητής του.
Το μυαλό «κλείδωσε» στο επίπεδο της διαχείρισης και πρακτικά έκτοτε δεν «ξεκλείδωσε» ποτέ -τα δύο χαμένα τετ α τετ στο δεύτερο ημίχρονο προέκυψαν, όταν πλέον ο αντίπαλος τα είχε ρίξει όλα στην επίθεση αφήνοντας το μισό γήπεδο ανοικτό για αντεπιθέσεις.
Αυτό το νοητικό μπλοκάρισμα ήταν και ο λόγος που ούτε οι νεοεισελθόντες προσέφεραν την αναμενόμενη ενέργεια και την αλλαγή της εικόνας του παιχνιδιού. Ένα χρήσιμο μάθημα, μια πολύτιμη εμπειρία για το νεανικό σύνολο.
Ο Σπιλέβσκι σωστά ανέλυσε πως, όταν ο Άρης παίζει στο μέγιστο των δυνατοτήτων του, δύσκολα αντιμετωπίζεται, αλλά ότι ακόμη και μια μικρή πτώση στην απόδοση αφαιρεί από τη δυναμική του. Η εικόνα του δευτέρου ημιχρόνου τον δικαιώνει: παρά την πίεση της «Κυρίας» ο Άρης δέχεται μόλις δύο φάσεις (51’, 93’) και δέχεται δύο γκολ από πέναλτι που περισσότερο δίνουν οι δικοί του παίκτες παρά κερδίζουν οι αντίπαλοι.
Ο μεγαλύτερος εχθρός, συνεπώς, είναι εντός και είναι ο κακός του εαυτός.
Αυτός μετέτρεψε την πρώτη ζαριά του τετραημέρου των «τελικών» στη Λάρνακα από «εξάρες» σε «ντόρτια»…
