Ευκολοχώνευτος, για συλλόγους του μεγέθους της Ανόρθωσης δεν είναι οποιοσδήποτε αποκλεισμός -πόσο μάλλον στα προημιτελικά του κυπέλλου.
- «Είχαμε την ίδια τακτική και στα δύο ημίχρονα, η διαφορά ήταν...»
- Στιγμιότυπα: Έτσι πήρε το εισιτήριο για τους «4» ο Άρης!
- Ανόρθωση-Άρης 2-3: Έκανε τα εύκολα δύσκολα, αλλά πέρασε!
Ρεαλιστικά ομιλούντες, ωστόσο, ένας αποκλεισμός -ακόμη κι εντός έδρας- σε μόνο παιχνίδι κόντρα στον Άρη είναι πιο εύκολα διαχειρίσιμος από έναν αντίστοιχο σε διπλή αναμέτρηση κόντρα στον Ολυμπιακό, όπως συνέβη την περασμένη περίοδο στην ίδια φάση της διοργάνωσης.
Προς τι η αναφορά και υπενθύμιση; Διότι, δίχως ιδιαίτερες πιθανότητες κατάκτησης τίτλου αυτή τη σεζόν, η όποια αποτίμηση της δουλειάς (και της αξίας) του Νταβίδ Γκαγέγο οφείλει να γίνει πάνω σε αυτήν τη βάση: ότι μετέτρεψε την «Κυρία» από ένα συνονθύλευμα ικανό να χάσει από οποιονδήποτε σε μια ομάδα που απέναντι στο Top6 δεν κερδίζει ή χάνει στις λεπτομέρειες.
Από τις οκτώ ήττες στη σεζόν μόνον αυτές από Δόξα (0-2) και Ομόνοια (1-3) δεν ήταν στο γκολ, από τη μισή ντουζίνα ισοπαλίες οι μισές θα μπορούσαν κάλλιστα να ήταν νίκες για το σύλλογο της Αμμοχώστου.
«Ναι, αλλά σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι τέτοια», θα αντιτάξει κάποιος. Δεκτό. Από ένα σημείο και μετά, είναι (και) θέμα ποιότητας, σταθερότητας και νοοτροπίας. Αλλά ποια από τις τρεις ήταν (όχι εύκολο, αλλά απλά) εφικτό να παρουσιάσει η Ανόρθωση του Γκαγέγο, όταν η συχνότητα και η σοβαρότητα των απωλειών της ξεπερνά κατά πολύ αυτές των ανταγωνιστών της.
Στον αποψινό προημιτελικό η Ανόρθωση είχε πέντε απουσίες έναντι τριών του Άρη, του οποίου το βάθος στο ρόστερ είναι αναντίρρητα μεγαλύτερο. Οι πρώτες τέσσερις τελικές του αντιπάλου έγιναν ισάριθμα τέρματα και μια σπουδαία ευκαιρία για τέταρτο. Αμυντική αδυναμία, προφανώς, συνάμα όμως και ποιότητα του αντιπάλου.
Η «Κυρία» θα μπορούσε να είχε επιλέξει πιο συντηρητική τακτική, να είχε ταμπουρωθεί, να έπαιρνε με… κλεφτοπόλεμο την πρόκριση που θα την κρατούσε ζωντανή στο κόλπο για κατάκτηση του κυπέλλου και έξοδο στην Ευρώπη. Ήταν μια επιλογή που θα περιόριζε τον κίνδυνο έκθεσης και επίκρισής του, αλλά ο Γκαγέγο διάλεξε τον δύσκολο δρόμο.
Αυτόν που θα προσπορίσει μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα στην ομάδα του τα μεγαλύτερη οφέλη. Την έστειλε στο γήπεδο να κοιτάξει στα μάτια και να παίξει ως ίσος προς ίσον μια πιο δουλεμένη και ποιοτική ομάδα. Έχασε στις λεπτομέρειες: στη λανθασμένη πίεση στο πρώτο μέρος και στην ελλιπή αποτελεσματικότητα σε όλο το παιχνίδι.
Αλλά… πώς το είπε και ο Αλεκσέι Σπιλέβσκι; «Μπορούμε να βοηθήσουμε τους παίκτες στη δημιουργία ευκαιριών, όμως η αξιοποίησή τους εξαρτάται από τους ίδιους». Ο Γκαγέγο μπορεί (και κάνει) πολλά για την Ανόρθωση. Το να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα υπό ευνοϊκές προϋποθέσεις δεν περιλαμβάνεται ούτε στις ικανότητες ούτε στις αρμοδιότητές του.
