Και μόνο για την πρόκρισή του στα ημιτελικά του κυπέλλου (για δεύτερη φορά την τελευταία τριετία) ο Ολυμπιακός θα ήταν άξιος συγχαρητηρίων. Ακόμη περισσότερα του πρέπουν για τον τρόπο που το πέτυχε.
Το κοντινό, απτό μέτρο σύγκρισης είναι η Δόξα. Εν μέσω της προσπάθειάς της για παραμονή κληρώθηκε επίσης στα προημιτελικά με ποιοτικότερο αντίπαλο. Ο τρόπος που προσέγγισε τα παιχνίδια της με την Πάφο δεν άφησε το παραμικρό περιθώριο αμφισβήτησης των προτεραιοτήτων της.
Οι «μαυροπράσινοι» θα μπορούσαν να επιλέξουν την ίδια οδό. Είναι προτελευταίοι στη βαθμολογία, άνευ νίκης στις περασμένες έξι αγωνιστικές (0-2-4) και με μόλις μία στις τελευταίες 19 (1-8-10).
Η ομάδα του Μάκη Σεργίδη, ωστόσο, βάδισε το δύσκολο μονοπάτι. Και με τη στελέχωση της ενδεκάδας και με τον τρόπο παιχνιδιού (απ)έδειξε ότι ήθελε να εξαντλήσει τις πιθανότητές της για μια θέση στα ημιτελικά.
Τους αξίζει αναγνώριση που κατόρθωσαν να αποκλείσουν την Ανόρθωση, η οποία έπαιζε όλη τη χρονιά της σε αυτά τα παιχνίδια. Τους αξίζει αναγνώριση που το έπραξαν με (τέτοιο) ποδόσφαιρο που υποχρέωσε τον αντίπαλο να αναγνωρίσει ότι ήταν κατώτερος και στις δύο αναμετρήσεις.
Αλλά τους αξίζει ακόμη περισσότερη αναγνώριση για τη νοοτροπία τους και για το σεβασμό που επέδειξαν στη διοργάνωση, ενώ διακυβεύεται η σωτηρία τους και τα πρόσθετα δύο παιχνίδια στα ημιτελικά ενδέχεται να λειτουργήσουν επιβαρυντικά στην προσπάθεια για παραμονή.
Ένα θερμό χειροκρότημα και μια υπόκλιση στους μάγκες του Τακτακαλά!
