Το χειρόφρενο στον κατήφορο και τα δύο ερωτήματα

Η πρώτη νίκη στη σεζόν 2021/22 είναι πλέον γεγονός για τον ΑΠΟΕΛ. Μετά από τρεις ήττες σε ισάριθμες αγωνιστικές στο πρωτάθλημα η… λύτρωση ήλθε στο κύπελλο -μαζί με την πρόκριση στη β’ φάση του θεσμού.

Οι «γαλαζοκίτρινοι» πιστώθηκαν ακόμη δύο πρεμιέρες, αφού πριν το εντός έδρας 2-0 επί της Νέας Σαλαμίνας ουδέποτε είχαν κρατήσει το μηδέν και σκοράρει άνω του ενός τέρματος. Όλα καλά συνεπώς;

Προφανώς όχι. Ο ΑΠΟΕΛ προηγήθηκε με μια στημένη μπάλα (απ’ ευθείας φάουλ του Σαμπάλα) και μέχρι το 2-0 (83’) είχε δημιουργήσει μόλις μια πραγματικά καλή ευκαιρία για γκολ μέσα από συνεργασία (στο 79’ από σέντρα του Σαμπάλα και κεφαλιά του Εντογκαλά).

Ακριβώς γι’ αυτό ο Σωφρόνης Αυγουστή μίλησε για ανάγκη περισσότερης βελτίωσης και μεγαλύτερη ομαδικότητα. Η νίκη-πρόκριση επί της Νέας Σαλαμίνας ήταν απλώς ένα χειρόφρενο στον κατήφορο. Τα πράγματα δεν έγιναν χειρότερα και εν προκειμένω ισχύει απόλυτα το αξίωμα «το μη χείρον βέλτιστο».

Στην κακοδαιμονία των τραυματισμών των στόπερ (Βινίσιους, Σάντος) ο τεχνικός του ΑΠΟΕΛ «απάντησε» με… ακόμη περισσότερους στόπερ: στους Καρώ και Σάβιτς προστέθηκε ο Πολυκάρπου για το 3-4-2-1 που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά.

Είναι η αλλαγή στο σύστημα η λύση στο πρόβλημα; Δύσκολο να το πει κάποιος μετά από μόλις ένα παιχνίδι και απέναντι σε ομάδα β’ κατηγορίας, αλλά το πρώτο δείγμα ήταν υποσχόμενο. Δύο ερωτήματα που προκύπτουν σχεδόν αυθόρμητα πάντως είναι «πώς υποστηρίζεις αυτό το σύστημα, όταν πίσω από τη συγκεκριμένη τριάδα ο επόμενος στόπερ είναι ο… Λουντεμό;» και «πού θα χωρέσει (και) ο Οκριασβίλι σε αυτόν τον τακτικό σχηματισμό;»

Αλλά αυτοί είναι «πονοκέφαλοι» πολύ πιο ευχάριστοι και εύκολα διαχειρίσιμοι από τους αντίστοιχους που θα είχε προκαλέσει ακόμη μια ήττα και ο πρόωρος αποκλεισμός στο κύπελλο.

Ροη ειδησεων
Κλεισιμο