Η ομάδα Φούτσαλ της ΑΕΛ γράφει πλέον την δική της ιστορία αφού κατάφερε να κατακτήσει το πρώτο της πρωτάθλημα με νίκες 5-1 απέναντι στην Ομόνοια. Το συγκρότημα του Πάμπου Χαραλάμπους πανηγύρισε την Πέμπτη μπροστά στους οπαδούς της στο "Τάσσος Παπαδόπουλος-Ελευθερίας" την νίκη με 6-2. Στο Sport Times παραχώρησε συνέντευξη ο αρχηγός της ομάδας Νικόλας Τσακανιάς, ο οποίος μίλησε για το ιστορικό αυτό επίτευγμα και τον τρόπο με τον οποίο η ομάδα του κατάφερε τελικά να φτάσει στον πολυπόθητο στόχο.
Ο ίδιος είχε ακόμα έναν ιδιαίτερο-προσωπικό κίνητρο για την κατάκτηση του πρωταθλήματος καθώς πριν από 10 χρόνια ενώ έπαιζε στο ίδιο γήπεδο ενημερώθηκε ότι έχασε τον αδερφό μετά από αυτοκινητιστικό δυστύχημα. «Του το αφιερώνω στο ίδιο ακριβώς σημείο που άλλωστε γούσταρε να τραγουδά και να πανηγυρίζει. Το καλύτερο μνημόσυνο, ΑΕΛΙΣΤΙΚΟ με όλη την Θύρα 3», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Ακολουθεί ολόκληρη συνέντευξη στον Μάριο Πούλλαδο:
Κ. Τσακανιά αρχικά συγχαρητήρια για την κατάκτηση του πρωταθλήματος Φούτσαλ. Κερδίσατε την σειρά των τελικών με 5-1, ποιες είναι οι πρώτες σας σκέψεις για αυτή την επιτυχία;
Ξεκινήσαμε με πλεονέκτημα 3-1 και το πρώτο παιχνίδι στην Λεμεσό, μέσα στο σπίτι μας. Για τους αντιπάλους δεν ήταν και το πιο εύκολο πράμα να κερδίσουν την ΑΕΛ στην Λεμεσό ειδικά όταν στην κερκίδα βρίσκονται παιδιά που δεν σταματάνε ποτέ να μας ενθαρρύνουν. Κάναμε το 4-1, ο αντίπαλος πλέον είχε το άγχος για να μείνει στο κόλπο του πρωταθλήματος. Πήγαμε στην Λευκωσία αποφασισμένοι και ενωμένοι και τελειώσαμε την σειρά των παιχνιδιών. Συγχαρητήρια στην Ομόνοια που ήταν ένας αντάξιος αντίπαλος.
Επί της ευκαιρίας, θα ήθελα επίσης να συγχαρώ την καλαθοσφαιρική γυναικεία μας ομάδας για την πανάξια κατάκτηση του πρωταθλήματος
Πότε αρχίσατε να πιστεύετε ότι μπορείτε να κατακτήσετε το πρωτάθλημα;
Πιστεύαμε από την πρώτη μέρα της προετοιμασίας, από τον Πρόεδρο μέχρι τον τελευταίο, όμως 2 συμβάντα που αυτή η ομάδα κλήθηκε να αντιμετωπίσει που αφορούσε 2 παιδιά της ομάδας ήταν αυτά που μας έδεσαν και πείσμωσαν ακόμη περισσότερο και τότε εγώ προσωπικά είπα ότι αυτό το πρωτάθλημα είναι δικό μας. Τώρα έχουμε ακόμα ένα τρόπαιο να διεκδικήσουμε στις 30 Μαρτίου ενάντια στον ΑΠΟΕΛ.
Τι πιστεύεις είναι αυτό που άλλαξε την ιστορία της ΑΕΛ στο Φούτσαλ?
Η φετινή χρονιά είναι η δικαίωση της επιμονής μερικών ανθρώπων ΑΕΛΙΣΤΩΝ, οι οποίοι το 2019 αναγέννησαν μια οικογένεια που κτίστηκε 2009 και ονομαζόταν ΑΕΛ ΦΟΥΤΣΑΛ, ανασύνταξαν την ομάδα και μετά από 4 χρόνια κόπων και θυσιών μας έδωσαν το δικαίωμα να πανηγυρίζουμε ένα δίκαιο και μάγκικο τίτλο.
Το πρωτάθλημα είναι αφιερωμένο από όλο το οικοδόμημα της ΑΕΛ ΦΟΥΤΣΑΛ στο μεγάλο κόσμο της ΑΕΛ και ιδιαίτερα στον 6ο μας παίχτη τον ΣΥ.Φ.ΑΕΛ, είναι τιμή και ευλογία να είσαι μέλος αυτής της μεγάλης οικογένειας. Η ΑΕΛ είναι ο τρόπος ζωής μας και αυτό φαίνεται από την παρουσία του κόσμου σε όλα μας τα αθλήματα του Σωματείου μας.
Εσύ προσωπικά αγωνίζεσαι στην ΑΕΛ από το 2009 και μετά από 14 χρόνια τα κατάφερες, πως νιώθεις; Τι σε ώθησε στο να μην τα παρατήσεις?
Μετά την περσινή χρονιά και τους χαμένους τελικούς από την ομάδα του ΑΠΟΕΛ είχα χάσει κάθε ελπίδα για εξιλέωση, σκεφτόμουνα να κρεμάσω τα παπούτσια και να παραδώσω την σκυτάλη μετά από τόσα χρόνια στην ομάδα. Τότε ο πρόεδρος της ομάδας Νικόλας Καρασαμάνης με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ‘’αδερφέ δεν φεύγεις, το επόμενο πρωτάθλημα θα το σηκώσεις, φέτος το τρόπαιο θα έρθει στην Λεμεσό’’. Δεν το σκέφτηκα και πολύ, ξέρεις είμαι ΑΕΛ από κούνια και το να πάρω ένα πρωτάθλημα μετά από τόσες θυσίες θα ήταν η κορύφωση για εμένα και την οικογένεια μου. Όπως και έγινε, πανηγυρίσαμε το 1ο μας πρωτάθλημα με την ψυχή μας. Αυτός ο άνθρωπος άλλαξε την νοοτροπία της ομάδας και του αξίζουν όλα τα μπράβο.
Πoιά στιγμή ξεχώρισες από την φετινή χρονιά;
Όταν φτάσαμε στο Νίκος Σολομωνίδης στην Λεμεσό την νύχτα τις 16 του Μάρτη και είδαμε τόσο κόσμο να περιμένει εμάς για 2 ώρες για να πανηγυρίσει μαζί μας το τρόπαιο ειλικρινά ανατρίχιασα. Μόνο αν είσαι ΑΕΛ μπορείς να καταλάβεις το τι σημαίνει πάθος, αγάπη και θυσία προς μια ιδέα. Σε αυτό ακριβώς το γήπεδο, παίζοντας για την ΑΕΛ μου μια κρύα νύχτα στις 19 του Δεκέμβρη 2013 μου ανακοίνωσαν ότι ο αδερφός μου είχε σκοτωθεί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα 10 χρόνια μετά του το αφιερώνω στο ίδιο ακριβώς σημείο που άλλωστε γούσταρε να τραγουδά και να πανηγυρίζει. Το καλύτερο μνημόσυνο, ΑΕΛΙΣΤΙΚΟ με όλη την Θύρα 3.
