Όταν το ορεκτικό ή το επιδόρπιο είναι πιο ενδιαφέρον από το κυρίως πιάτο, είναι προφανώς ότι υπάρχει πρόβλημα.
Στην εθνική ομάδα οι δηλώσεις είτε πριν είτε (κυρίως) μετά από το παιχνίδι απασχολούν (πολύ) περισσότερο από την απόδοσή της, συνεπώς είναι αυταπόδεικτο ότι στραβά αρμενίζουμε.
Μετά τη «φιλική» ισοπαλία με τη Λετονία ο Τιμούρ Κετσπάγια στάθηκε στην απουσία του κόσμου και ανέδειξε την έλλειψη αγάπης για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα ως αιτία για τις χαμηλές πτήσεις του -και επί των ημερών του.
Όση επικριτική διάθεση και αν έχει κάποιος για τον ομοσπονδιακό εκλέκτορα, στην προκειμένη δεν μπορεί να του προσάψει ότι είπε ψέματα. Το ποδοσφαιρόφιλο κοινό στο νησί είναι αυστηρά προσανατολισμένο στην επιτυχία αδιαφορώντας για τον τρόπο και τα μέσα που χρησιμοποιούνται για την επίτευξή της.
Η συντριπτική πλειονότητα, για να μην είμαστε απόλυτοι, προτιμά να υποστηρίζει μια ομάδα που θα παίρνει τίτλους δίχως ούτε έναν Κύπριο στην ενδεκάδα ή στην αποστολή της παρά μια ομάδα που δεν θα κατακτά τρόπαια, αλλά θα είναι «αιμοδότης» της εθνικής.
Άρα η δήλωση αυτή καθαυτή αντανακλά τη (δυσάρεστη και προβληματική μεν, αλλά) πραγματικότητα. Το θέμα εντοπίζεται αλλού. Ο Κετσπάγια δεν ανακάλυψε την Αμερική. Η συγκεκριμένη διαπίστωση ισχύει εδώ και πολύ καιρό, αφορά μια κατάσταση γνωστή στους πάντες.
Το ήξερε άριστα και ο ίδιος, πολύ προτού κληθεί και αποδεχτεί να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της εθνικής ομάδας. Όπως ήξερε άριστα ότι ο μόνος τρόπος να ασχοληθούν ζεστά οι Κύπριοι με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημά τους ήταν (και είναι) να έχει ανταγωνιστική εικόνα, να διεκδικεί (και να παίρνει) αποτελέσματα.
Επ’ αυτού η μέχρι στιγμής συμβολή του δεν είναι ιδιαίτερα βοηθητική.
