Όχι φως στο τούνελ, ούτε ακτίνα φωτός δεν βλέπουμε!

Σε ένα παιχνίδι που ο Τιμούρ Κετσπάγια θα μπορούσε να διαφοροποιήσει κάτι ως προς την φιλοσοφία του και τον τρόπο παιχνιδιού του, επέλεξε και πάλι να αγωνιστεί με 8 αμυντικογενείς ποδοσφαιριστές. Το αποτέλεσμα; Άλλη μια τεσσάρα λίγες μέρες μετά από αυτή της Νορβηγίας.

Ο Γεωργιανός τεχνικός είχε μια ευκαιρία να δείξει ότι υπάρχει ζωή στον πλανήτη Εθνική κάνοντας κάτι διαφορετικό, αλλά δυστυχώς οι όποιες ελπίδες είχαμε να δούμε κάτι άλλο, πετάχτηκαν στα σκουπίδια μια ώρα πριν την έναρξη του αγώνα.

Δεν έφτανε αυτό, ο Κετσπάγια θεώρησε ότι το επιθετικό πρόβλημα θα λυνόταν με την παρουσία του Δημήτρη Χριστοφή (έστω κι' αν ξεχώρισε με την παρουσία του) αντί του Κακουλλή ή του Ηλία και όχι με μια τριάδα ή και τέσσερις παίκτες που θα μπορούσαν να γίνουν απειλητικοί.

Βλέποντας και τις αδυναμίες της Γεωργίας ιδιαίτερα μεσοαμυντικά, δεν μπορεί να πει κάποιος πως η Κύπρος των Ηλία, Κακουλλή και Λοΐζου δεν θα μπορούσε με κάποιο τρόπο να γίνει επικίνδυνη.

Είδαμε και πάλι τις ευθύνες να μετατοπίζονται σε παίκτες και στο γεγονός ότι δεν έτρεξαν ή να τονίζεται για την καλή εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου, λες και ένας ποδοσφαιρικός αγώνας διαρκεί μόνο για 45 λεπτά.

Τόσο η ηγεσία όσο και ο ίδιος ο προπονητής φαίνεται να μην εμπνέουν πλέον τους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι και να θέλουν να βοηθήσουν, δεν είμαι σίγουρος αν μπορούν με τον τρόπο που τους διαχειρίζεται ολόκληρη η τεχνική ηγεσία.  

Είτε αυτό αφορά την δουλειά στο κομμάτι της ψυχολογίας τους είτε αυτό αφορά το πλάνο και το σχηματισμό που επιλέγει ο προπονητής και προσπαθεί αναγκαστικά να τους χωρέσει.

Δηλαδή να μετατρέψει τον Στέλιο Ανδρέου που διαπρέπει ως κεντρικός αμυντικός στο Βέλγιο σε δεξί μπακ ή να τοποθετήσει τον Πηλέα σαν κρυφό κυνηγό στον αγώνα με την Νορβηγία ενώ ξεχωρίζει αγωνιζόμενος στην αριστερή πλευρά.

Όλες αυτές οι «αλχημείες» προφανώς και έχουν αντίκτυπο στην απόδοση ενός ποδοσφαιριστή, καθώς και τον Μέσι να βάλεις να αγωνιστεί ως μεσοαμυντικός, πολύ πιθανό να μην τα πάει και τόσο καλά.

Δυστυχώς η εμπιστοσύνη έχει χαθεί σε μεγάλο βαθμό και ο Τιμούρ Κετσπάγια βάσει αριθμών δείχνει ξεκάθαρα να έχει αποτύχει στο να δώσει κάτι το διαφορετικό από αυτά που ήδη βλέπαμε από την Εθνική μας ομάδα και με άλλους προπονητές. Πόσο πολύ χειρότερα θα μπορούσαν δηλαδή να είναι τα πράγματα;

Η ομοσπονδία καλείται να πάρει αποφάσεις και μάλιστα σύντομα, καθώς ούτε δύο νίκες με το Γιβραλτάρ πρόκειται να σώσουν την κατάσταση ενώ είναι ορατός ο κίνδυνος το να προστεθεί μια ακόμη βαριά ήττα ενόψει Ισπανίας. Όχι ότι θα σημαίνει κάτι ουσιαστικό αυτό, αλλά όσο να είναι για όσους έμειναν και ενδιαφέρονται ή ασχολούνται με την Εθνική, κάθε ήττα της Κύπρου τους πληγώνει αφάνταστα. 

Δεν είναι κακό να κάνεις λάθη, όπως επίσης και το να παραδέχεσαι ότι κάνεις. Έτσι άλλωστε εξελίσσεσαι. Λάθος είναι να επιμένεις σε κάτι το οποίο το αποτέλεσμα του δεν σε δικαιώνει και να συνεχίζεις να εμμένεις σε αυτό…

Ροη ειδησεων
Κλεισιμο