«Το γόητρο διασώθηκε, η ταπείνωση και ο εξευτελισμός αποφεύχθηκαν». Αυτή είναι η επικρατούσα αντίληψη μετά το 2-0 επί της Εσθονίας στην Αρένα και την εξασφάλιση της παραμονής της Κύπρου στην γ’ κατηγορία του Πρωταθλήματος Εθνών.
Η πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική -και σαφώς πιο δυσάρεστη. Όταν (εδώ και χρόνια) το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα αρχίζει με στόχο να πετύχει την υπέρβαση (βλέπε πρόκριση σε τελική φάση Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος ή Παγκοσμίου Κυπέλλου) και καταλήγει (όχι απλώς να μην την διεκδικεί καν σοβαρά, αλλά) να παλεύει να αποφύγει τελευταίες θέσεις στους ομίλους και υποβιβασμούς, το πισωγύρισμα δεν επιδέχεται αμφισβήτησης.
Με αφετηρία το 2013, που είχε μόνον ισοπαλίες και ήττες για την εθνική μας, έχει συμπληρωθεί ήδη μια οκταετία, στην οποία ο μέσος όρος νικών της είναι οριακά πάνω από τη μονάδα. Μία και κάτι νίκες, δηλαδή, ανά ημερολογιακό έτος.
ΕΤΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
2022 1-1-0, 2-0 γκολ
2021 1-2-9, 4-26 γκολ
2020 1-1-6, 4-14 γκολ
2019 3-1-6, 15-19 γκολ
2018 1-3-5, 5-13 γκολ
2017 3-1-6, 11-19 γκολ
2016 1-0-5, 4-11 γκολ
2015 2-0-4, 7-12 γκολ
2014 2-1-3, 9-8 γκολ
2013 0-2-5, 1-10 γκολ
Ο Νίκος Κωστένογλου προσέθεσε το όνομά του στη μακρά αλυσίδα ομοσπονδιακών τεχνικών που δεν κατάφεραν να αλλάξουν τον ρουν των πραγμάτων ή έστω να δημιουργήσουν μια προοπτική για το μέλλον.
Παρά τις απογοητευτικές επιδόσεις του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος υπό την ηγεσία του (βλέπε τελευταία θέση στον προκριματικό όμιλο του Μουντιάλ) ο 51χρονος «φωτογράφισε» -μετά τη νίκη επί της Εσθονίας- την παραμονή του στον πάγκο και εν όψει του προσεχούς Πρωταθλήματος Εθνών.
Ήταν κάτι που διαφαινόταν μετά την απόφαση της ομοσπονδίας να πορευτεί μαζί του σε αυτά τα πλέι άουτ, καθώς -σε περίπτωση απομάκρυνσής του- ο διάδοχός του θα έπρεπε τον Ιούνιο να πέσει κατ’ ευθείαν στα βαθιά και να διεκδικήσει αποτελέσματα με μια ομάδα, με την οποία θα είχε κάνει μόνο μερικές προπονήσεις.
Μια κατάσταση που δείχνει και το πώς διαμορφώνεται η επόμενη μέρα της εθνικής: μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Όταν κριτήριο στη λήψη κομβικών αποφάσεων είναι «το μη χείρον, βέλτιστο», τότε ο στόχος δεν επιδιώκεται να επιτευχθεί με μεθοδικότητα, αλλά με… ζαριές στα τυφλά.
