Ένας από τους καλύτερους τερματοφύλακες που πέρασε από το Κυπριακό ποδόσφαιρο και αγωνίστηκε στην ΕΝΠ είναι ο παλαίμαχος γκολκίπερ Δήμος Κωνσταντίνου.Η κλάση του αδιαμφισβήτητη όπως και ο ηγετικός του χαρακτήρας όντας αρχηγός της ομάδας για 4 χρόνια 1973-77. Ο Δήμος Κωνσταντίνου υπήρξε μέλος φυσικά της «χρυσής» γενιάς της χρονιάς 1975, όπου θεωρείται από πολλούς ως η καλύτερη Ένωση όλων των εποχών.
O Δήμος Κωνσταντίνου παραχώρησε συνέντευξη στο SPORTIME και στον Θεόδωρο Κόμπο,κάνοντας λεπτομερή αναφορά στους 2 τελικούς Κυπέλλου που συμμετείχε και στα ευρωπαϊκά παιχνίδια που αγωνίστηκε.Επίσης έκανε ιδιαίτερη μνεία στον μεγάλο προπονητή της ομάδας Σβάτοπλουκ Πλούσκαλ (1971-74,1975-78,1983-85),ενώ μίλησε με κολακευτικά λόγια και για τους πρώην συμπαίκτες του και αναφέρθηκε σε διάφορες άγνωστες ιστορίες.
Ακολουθεί αναλυτικά η συνέντευξη:
- Πείτε μας για τους ημιτελικούς με τον Απόλλωνα και τον πρώτο τελικό της Ένωσης με την Ομόνοια το 1974.
«Στον πρώτο αγώνα παίξαμε στο ΓΣΕ λόγω βελτιωτικών έργων στο γήπεδο μας και ήρθαμε 0-0,με το διαιτητή να μας ακυρώνει καθαρό γκολ.Μετά το τέλος του παιχνιδιού είπα στο διαιτητή πως θα πάρουμε την πρόκριση μέσα στη Λεμεσό,όπερ και εγένετο.Ευτύχησα εγώ να αποκρούσω δύο πέναλτι (5-3 στα πέναλτι), αν και στη κανονική διάρκεια του αγώνα ήμασταν καλύτεροι.Στον τελικό είχαμε ένα μέτριο παιχνίδι,όμως ήταν ο πρώτος μας τελικός και ήταν εκτός έδρας κάτι που δεν πρέπει να ξεχνάμε.Όποιος κέρδιζε θα ήταν δίκαιο το αποτέλεσμα,κέρδισε η Ομόνοια και ήταν δίκαιη νίκη.
Να πω και κάτι άλλο,όταν περάσαμε στον τελικό ζήσαμε ανεπανάληπτα πανηγύρια στον Πρωταρά,εμείς,ο κόσμος και οι επίτροποι και πιθανώς αυτό να έπαιξε κάποιο ρόλο στο αποτέλεσμα του τελικού.
- Ως φιναλίστ του τελικού θα βγαίνατε στην Ευρώπη για πρώτη φορά το Σεπτέμβρη του 1974 για να παίξετε με την Αβενίρ,όμως η τουρκική εισβολή σας ανάγκασε να αποσυρθείτε.
Αναγκαστικά,δεν υπήρχε περίπτωση να αγωνιστούμε ήταν αμέσως μετά τον πόλεμο.Δεν μπορούσες να σκεφτείς το ποδόσφαιρο,αν και σίγουρα απογοητευτήκαμε που χάσαμε την ευκαιρία να αγωνιστούμε για πρώτη φορά στην Ευρώπη με μια ομάδα στα μέτρα μας και πιστεύω θα παίρναμε την πρόκριση.
- Πιστεύετε πως η Ένωση της σεζόν 1974-75 είναι η ομάδα «θαύμα» και η καλύτερη όλων των εποχών;
Το πιστεύω ακράδαντα χωρίς υπερβολές.Παρότι κατά καιρούς η Ένωση είχε καλή ομάδα,η συγκεκριμένη ήταν πλήρης σε όλες τις γραμμές.Ξέραμε το παιχνίδι του κάθε συμπαίκτη μας και όπως μας χαρακτηρίσαν τότε παίζαμε «sexy football»,ελκυστικό ποδόσφαιρο και αν κρίνεις από τα αποτελέσματα αποδεικνύεται του λόγου το αληθές.
- Για τη 2η θέση στο πρωτάθλημα εκείνης της σεζόν που ήταν και η υψηλότερη της ΕΝΠ τι έχετε να πείτε;
Ήταν συγκλονιστικό το πρωτάθλημα πραγματικά.Μπορούσαμε να κερδίσουμε το πρωτάθλημα,αλλά μπορεί να μην το πιστέψαμε κι εμείς οι ίδιοι στο τέλος.Χαρακτηριστικά χάσαμε 2 φορές από την Ομόνοια με 1-0,στη Λευκωσία δίκαια,αλλά στο Παραλίμνι ήμασταν καλύτεροι και αν κερδίζαμε πιθανών να ήμασταν πρωταθλητές.Πετύχαμε 51 γκολ και δεχθήκαμε μόνο 11 τέρματα.Φυσικά δεν ήμουν μόνο εγώ που βοήθησα να έχουμε τέτοιο παθητικό,αλλά όλη η άμυνα.Αμυνόμασταν όλοι από τον Βλίττη και τον Κ.Τσούκκα μπροστά όταν χάναμε την μπάλα και όλη η ομάδα αμυνόταν,όπως και στην επίθεση όλοι βγαίναμε μπροστά.
- Ποια ήταν η συνταγή της επιτυχίας για να δημιουργηθεί αυτή η εξαιρετική ομάδα;
Καταρχάς ακούει στο όνομα Σβάτοπλουκ Πλούσκαλ,ένα όνομα παγκοσμίου κλάσεως που για μένα είναι το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό όνομα που έχει έρθει ποτέ στην Κύπρο.Έπαιξε σε τρία παγκόσμια κύπελλα,έπαιξε σε τελικό παγκοσμίου κυπέλλου,σε μικτή Ευρώπης,μικτή κόσμου και καταλαβαίνεις τι όνομα ήταν.Ήρθε στο Παραλίμνι,βρήκε το υλικό,στρώθηκε στη δουλειά και αξιοποίησε του ποδοσφαιριστές. Για να καταλάβεται το 1971 κάναμε καθημερινά προπόνηση,ακόμα και παραμονές του παιχνιδιού και αυτό δείχνει πως ήμασταν επαγγελματίες χωρίς συμβόλαιο και λεφτά.
- Στον 2ο ημιτελικό με την Ομόνοια το 1975 είχατε μεγάλη συμβολή στην πρόκριση με 3 αποκρούσεις πέναλτι (7-4),ενώ στον τελικό ηττηθήκατε από την Ανόρθωση με 3-2.
Ήταν συγκλονιστικά παιχνίδια.Δεν ήταν τυχαίο αποτέλεσμα να προκριθείς εναντίον της Ομόνοιας έστω και στα πέναλτι.Είχα την ικανότητα να αποκρούσω 3 πέναλτι,αλλά αξίζουν μπράβο και στους συμπαίκτες που ευστόχησαν στα πέναλτι.Ρόλο σε αυτά είχε ο προπονητής μας,ο Πλούσκαλ γιατί προπονούσε και εμάς τους τερματοφύλακες και τους παίκτες που εκτελούσαν τα πέναλτι.Ήμασταν προετοιμασμένοι για τα πάντα.
Παρότι πέρασαν τόσα χρόνια ο τελικός με στεναχωρεί πάντοτε (δεν έχω κάτι με την Ανόρθωση),αλλά θα το πω απλά.Ήταν η κλοπή του αιώνα,χωρίς να έχω κάτι με την Ανόρθωση όπως ξανά λέω,αλλά η αλήθεια να λέγεται και αυτό που λέω δεν το λέω μόνο εγώ, το λένε και αθλητικογράφοι της τότε εποχής.Αυτός ο διαιτητής που δεν θέλω να αναφέρω ούτε το όνομα του παρότι έχει πεθάνει,ήταν στην Ελλάδα και τον έφεραν την τελευταία στιγμή.Θα έχουμε μια πικρία μέχρι να πεθάνουμε,γιατί πιστεύουμε πραγματικά πως αδικηθήκαμε.
- Τον Σεπτέμβρη του 1975 αγωνιστήκατε για πρώτη φορά σε Ευρωπαϊκό επίπεδο με την Ντούισμπουργκ (ομάδα Δυτικής Γερμανίας),με το παράδοξο πως και οι 2 αγώνες να διεξήχθησαν στη Γερμανία.
Λόγω οικονομικών προβλημάτων ήρθαμε σε διακανονισμό με την αντίπαλη ομάδα να γίνουν και τα δύο παιχνίδια στη Γερμανία.Καταλαβαίνεται πως ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα από οικονομικής πλευράς και ήταν σίγουρα κάτι το ανεπανάληπτο.Ήμασταν προετοιμασμένοι παρότι χάσαμε αγώνα με 7-1,είναι σχήμα οξύμωρο που παίξαμε πολύ καλό ποδόσφαιρο.Επίθεση οι Γερμανοί,επίθεση και εμείς.Να μην ξεχνάμε πως η ομάδα αποδυναμώθηκε από τις 2 απώλειες των Κύζα και Κούδα οι οποίοι μετά τον τελικό με την Ανόρθωση πήραν μεταγραφή στον Παναθηναϊκό.Παίξαμε πολύ καλά ακόμα και στο 7-1 και όταν οι Γερμανοί σκόραραν το δεύτερο τους γκολ μετά το 1-1 δεν μπορεί να φανταστεί κανείς πως πανηγύριζαν.Δε μας χαρίστηκαν καθόλου,κάθε γκολ το πανηγύριζαν τρελά.
- Τι σας έχει μείνει από αυτούς τους αγώνες;
Η φιλοξενία που είχαμε από τους Έλληνες της Γερμανίας (μου σηκώνεται η τρίχα τώρα που το λέω),όταν ανακάλυψαν ότι ήρθε Κυπριακή ομάδα να παίξει στη Γερμανία κινητοποιήθηκαν.Μας πρόσφεραν δώρα,μας έκαναν δεξιώσεις και γενικά πολλοί δεν έλειπαν από κοντά μας ούτε λεπτό.Νιώσαμε πως παίζαμε στο Παραλίμνι,ήταν απίστευτο το συναίσθημα και εγώ τους ευχαριστώ και πάλι (όσους ζουν από αυτούς).Αυτό που λέω πάντα είναι πως αυτή τη φιλοξενία μόνο εμείς οι Έλληνες μπορούμε να τη δώσουμε στους φιλοξενούμενους.
Κάποια άλλα πράγματα που μου έχουν μείνει στο μυαλό είναι κάτι το ξεχωριστό.Να παίξει μια επαρχιακή ομάδα στην Ευρώπη και να τα βγάλουμε εις πέρας μαζί τους.Να σας δώσω ένα παράδειγμα.Στο 45΄ο Βλίττης και ο Τσούκας ήθελαν να παίξουν κανονικά αντί να κάνουν καθυστέρηση όπως είναι φυσιολογικό σε τέτοιο ματς και φάγαμε το δεύτερο γκολ από,αλλά καταλαβαίνεις το θράσος και την εμπιστοσύνη που είχαμε σαν ομάδα.
Στο δεύτερο παιχνίδι νομίζω έκανα την καλύτερη εμφάνιση της καριέρας μου.Όταν τελείωσε το παιχνίδι έφυγα από το γήπεδο τελευταίος και ένας οπαδός της Ντούισμπουργκ κρατούσε σημαία της ομάδας του και με περίμενε τον αρχηγό της ομάδας,εμένα δηλαδή για να μου δώσει τη σημαία τους.Επίσης κάτι πρωτοφανές μας ζητούσαν αυτόγραφα να τους υπογράψουμε στα ρούχα τους κάτι πρωτόγνωρο για το 1971.
- Πως ήταν να αντιμετωπίζεται την Καϊζερσλάουτερν με παρουσία του κόσμου σας για πρώτη φορά στο Παραλίμνι το 1976 σε Ευρωπαϊκό παιχνίδι;
Το γήπεδο ήταν γεμάτο,ήταν μια γιορτή του ποδοσφαίρου.Παίξαμε αρκετά καλά,χάσαμε ευκαιρίες,αλλά ηττηθήκαμε με 3-1.Σε αυτά τα μεγάλα παιχνίδια ή στα ημιτελικά των κυπέλλων ήταν απίστευτος ο κόσμος,μας ακολουθούσε και στα εκτός έδρας παιχνίδια.Τότε η ομάδα ευτύχησε να έχει έναν σπουδαίο προπονητή,ένα πολύ καλό υλικό,όμως είχαμε ακόμα 2 πολύ σημαντικά πράγματα.Είχαμε τους επιτρόπους του διοικητικού συμβουλίου (επιτρόποι με κεφαλαία) και είχαμε τους οπαδούς μας που ήταν απίστευτοι.Πως να μην πηγαίνει καλά αυτή η ομάδα με αυτό το τετράπτυχο και το λέω χωρίς να υπερβάλλω.
- Φαίνεται πολύ η αγάπη σας για το ποδόσφαιρο και την Ένωση ειδικότερα.
Η Ένωση μας έδωσε αυτές τις στιγμές που απολαμβάνουμε.Είμαι 72 χρονών και απολαμβάνω το ποδόσφαιρο.Η Ένωση μου έδωσε πράγματα και εγώ της έδωσα.Πάντα θα την μνημονεύω,μου έδωσε ένα όνομα που είναι σεβαστό,μπορώ να πω και εκτός Κύπρου λόγω της Ένωσης.Αρκετός κόσμος αγαπάει αυτή την ομάδα.
- Όσον αφορά το δεύτερο παιχνίδι με τη Γερμανική ομάδα πως σχολιάζεις τη βαριά ήττα με 8-0;
Δεχθήκαμε 8 γκολ και μπορούσαμε να δεχθούμε πολλά παραπάνω.Εγώ απέκρουσα ακόμα 8 σουτ και έχασαν οι ίδιοι άλλες 8 ξεκάθαρες ευκαιρίες και αυτό δείχνει πόσο μπορούσε να είναι το σκορ.Ήταν μεγάλη η διαφορά δυναμικότητας,αλλά και η ατυχία μας να βρίσκεται στο παιχνίδι ο προπονητής της Εθνικής Γερμανίας που τους έδωσε έξτρα κίνητρο,με τον επιθετικό τους τον Toppmöller που μας έβαλε 4 γκολ.Η διαφορά ήταν τεράστια δεν μπορούσαμε να τους ανταγωνιστούμε και το κυριότερο παίξαμε ορθόδοξο και ανοιχτό ποδόσφαιρο.Θέλω να αναφέρω και την αποστολή της ομάδας μας στην οποία ήταν οι Δήμος,Α.Κλέφτης,Αιμίλιος Μαυρουδής,Μέρτακκας,Φόρσος,Παπαλούκας,Καλλής,Π.Πιερέττης,Καλημέρας,Γούμενος,Τσιερκκέζος,Μαρκουλλής,Κωνσταντίνου,Βλίττης,Κκέζος,Τσούκκας και προπονητής ο Πλούσκαλ.
- Εκτός από τη σημαία με τη Ντούισμπουργκ ισχύει πως πήρατε κάτι και από το παιχνίδι με την Καϊζερσλάουτερν;
Ναι,όταν τελειώσε το παιχνίδι πήγα στο διαιτητή και του λέω θέλω την μπάλα και μου απάντησε πως δεν ήταν δική του.Έτσι πήγα στους υπέυθυνους της αντίπαλης ομάδας και μου την έδωσαν.Έτσι έχω 2 «κειμήλια από τους αγώνες με τους Γερμανούς.Ωραίες στιγμές που μόνο το ποδόσφαιρο μπορεί να δώσει και ήταν ανεπανάληπτες στιγμές.
- Με δεδομένο τις δυσκολίες της εποχής πως φτιάχθηκε αυτή η χρυσή γενιάς της Ένωσης;
Η Ένωση ανέκαθεν έπαιζε στρωτό ποδόσφαιρο,η μπάλα ήταν κάτω.Ήρθε ο Πλούσκαλ προπόνησε την ομάδα σκληρά με τις προετοιμασίες που μας έκανε.Κάναμε προπονήσεις υψηλού επίπεδου και αποθεραπεία που μέχρι τότε δεν ξέραμε.Αξιοποίησε το ταλέντο του Παραλιμνίτη,προπονούσε την πρώτη ομάδα και προπονούσε τους νέους της Ένωσης.Έδωσε πολλές ευκαιρίες σε νεαρούς παίκτες να παίξουν στην ομάδα.Έβαλε μέσα 17χρονους όπως ο Λάμπρος Κεφάλας,ο Άκης Κκίργιας ή ο Γιαννάκης Χειμώνας από το Τρίκωμο και ήταν βασικός στην καλύτερη ομάδα της Ένωσης τη σεζόν 1974-75.Με τις ευκαιρίες που έδινε ο Πλούσκαλ στους νεαρούς παίκτες τους έκανε να έχουν τον πόθο και το πάθος να παίξουν ποδόσφαιρο στην Ένωση.Δυστηχώς αυτό σταμάτησε με τα χρόνια.
- Πιστεύετε πως ένας από τους λόγους που η Ένωση δεν είναι τόσο ανταγωνιστική όπως παλιά είναι η ξενομανία και ο περιορισμός των Κυπρίων παικτών;
Η ξενομανία κυριάρχησε του κυπριακού ταλέντου.Ένας λόγος αυτός είναι.Στο κάτω κάτω οι ξένοι ποδοσφαιριστές δεν είναι καλύτεροι μας.Συμφωνώ ότι υπάρχουν πολλοί καλοί ξένοι παίκτες,αλλά δεν είναι καλύτεροι και ο σπουδαίος ο ξένος παίκτης δεν θα έρθει εύκολα στην Κύπρο και στο Παραλίμνι.Εννοείται πως ήρθαν εξαιρετικοί ξένοι παίκτες στο Παραλίμνι και τους «βγάζω το καπέλο»,αλλά γίνεται να μην υπάρχει Παραλιμνίτης ή γενικά Κύπριος παίκτης στη 18αδα της Ένωσης;Αυτό για μένα είναι ποδοσφαιρικό «έγκλημα».Και να πεις πως πήραμε τίτλους ή πηγαίναμε καλύτερα με τους ξένους,δεν πήγαμε καλύτερα.Να πάω και στο θέμα του τερματοφύλακα που ήταν η θέση μου.Μετά από μένα και τον Κλέφτη δεν έπαιξε άλλος Παραλιμνίτης τερματοφύλακας στην ομάδα.Τι έκανε η Ένωση τόσα χρόνια.Το μόνο που έκανε ήταν να ξοδεύει χιλιάδες χρήματα.Δε λέω ήρθαν πολύ καλοί ξένοι τερματοφύλακες,όμως που καταλήξαμε.
- Ένα καταλυτικό σχόλιο για την Ένωση και το κυπριακό ποδόσφαιρο.
Τότε στην ομάδα είχαμε πραγματικά οικογενειακό κλίμα,δεν χρειαζόταν να το λέμε.Από την Ένωση βγήκαν παικταράδες,μπορεί να είμαστε παγκόσμιο φαινόμενο.Ένα μικρό χωριό να έχει τόσους παίκτες που αγωνιστήκαν στο εξωτερικό είναι κάτι το ανεπανάληπτο.Αυτό που λέμε ποδοσφαιρομάνα,ισχύει αλλά είναι κρίμα.Πρέπει να επιστρέψουμε ξανά στις ρίζες μας όταν περάσει ο κορωνοϊός είναι μια ευκαιρία να το σκεφτούν,όχι μόνο στην ομάδα μας αλλά και στις άλλες κυπριακές ομάδες.Είναι πολύ σημαντικό να επιστρέψουμε στα παιδιά τα δικά μας,θα κερδίσουμε από πλευράς απόδοσης της ομάδας,θα έρθει πιο κοντά ο κόσμος στην ομάδα και θα γλυτώσουν πάρα πολλά λεφτά.
*Σημείωση πως οι δύο φωτογραφίες που απεικονίζουν τη σημαία της Ντούισμπουργκ και την μπάλα από το παιχνίδι με την Καϊζερσλάουτερν είναι τα «κειμήλια» του Δήμου Κωνσταντίνου και βγαίνουν για πρώτη φορά στο «φως της δημοσιότητας».
