- Δεν χαμπαριάζει ο Σα Πίντο: Επιστρέφει σε... εμπόλεμη ζώνη!
- Επέστρεψε για να ξεπεράσει τον εαυτό του!
Ο Κύπριος παίκτης ο οποίος «κρέμασε» τα παπούτσια του, έκανε τις πρώτες του δηλώσεις μετά από τη σημαντική απόφαση να ολοκληρώσει την καριέρα του.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ:
Το πρώτο σχόλιο του Εγγλέζου: «Καλό μεσημέρι σε όλους. Δεν νιώθω παλαίμαχος παίκτης, δεν νιώθω ακόμα τίποτα, έγιναν όλα τόσο γρήγορα. Χρειαζόμαστε χρόνο. Όταν κάνεις τρία χειρουργία σκέφτετσαι πολλά πράγματα. Τις τελευταίες τρεις εβδομάδες το πήρα οριστική απόφαση για να κρεμάσω τα παπούτσια μου.»
Πως ξεκίνησες: «Από τότε που με θυμάμαι παίζω μπάλα. Όλη η οικογένεια ασχολείται με το ποδόσφαιρο. Εντάχθηκα σε ιδιωτική ακαδημία στη Λεμεσό. Με έκαναν να αγαπήσω το άθλημα. Στα 14 πήγα στον Απόλλωνα στις ακαδημίες. Στα 15 ήμουν Αθήνα για την ΑΕΚ μόνος μου. Ο κ. Σαβέφσκι με είδε σε τουρνουά και μου έκανε πρόταση για την ΑΕΚ Αθηνών. Είχα πρόταση και από την Άρσεναλ στα 15. Προτίμησα ΑΕΚ λόγω κλειστού συμβολαίου. Είμαι οπαδός της ΑΕΚ Αθηνών και αγαπώ την ομάδα από μικρό παιδί. Είχαμε βάρκα που την έλεγαν ΑΕΚ. Έμενα μόνος σε σπίτι με υπεύθυνο που ερχόταν και μας έβλεπε πως περνούσαμε την ώρα μας. Μεσημεριανό μας είχαν εκείνη την περίοδο. Σχολίο τελείωσα στην Αθήνα, μάλιστα τη 3η Λυκείου την έκανα σε νυκτερινό. Από 15 ετών έτρωγα πάτσους από το ποδόσφαιρο. Ήταν δύσκολο. Προσπαθώ να πω στους γονείς να είναι δίπλα στα παιδιά τους σε κάθε τους βήμα. Μάλιστα, 15 ετών τους καλούσα και έκλαιγα τους έλεγα θέλω να έρθω πίσω. Με στήριξαν καθώς ήταν συνεχώς κοντά μου».
Για τον Μανωλά και την ΑΕΚ: «Με τον Μανωλά ήμασταν στο δωμάτιο, ήμουν ήσυχος εκείνη την περίοδο. Στα αποδυτήρια ήταν ήρεμη η κατάσταση. Λυμπερόπουλος, Δέλλας, και όχι μόνο τότε στην ΑΕΚ. Όταν είσαι 17 δεν αντιλαμβάνεσαι με ποιους παίκτες παίζεις στην ίδια ομάδα. Με βοήθησε η εμπειρία εκεί και όταν δυναμώσεις είναι θετικό κάθε σου «βήμα».
Γιατί γύρισες πίσω; «Ήρθα πίσω λόγω του στρατού. Τον καιρό τότε ήταν αυστηρά τα πλαίσια, δεχόμουν επιστολές. Σε εισαγωγικά δεχόμουν απειλές ότι θα γίνω λιποτάκτης. Οι γονείς μου στα κανάλια πήγαν, έκαναν τα πάντα για να μην έχω προβλήματα. Επέστρεψα Κύπρο και έπαιξα στη Νέα Σαλαμίνα. Είχα διευκολύνσεις αλλά ταλαιπωρήθηκα στο στρατό. Δεν μπορώ να το κάνω ξανά αυτό, πήγαινα Λάρνακα για προπονήσεις και ο στρατός ήταν στην Κλήρου».
Για τον καλύτερο προπονητή: «Ο Κρίστιανσεν ήταν ίσως ο καλύτερος προπονητής που είχα στην καριέρα μου, αφού δεν έβλεπε ηλικίες. Σου έδινε ελευθερία να αγωνιστείς. Τα αποτελέσματα το έδειξαν σε κάθε επίπεδο. Δεν θα ξεχάσω πως ήταν και πως έγινε η ΑΕΚ που έφτασε τόσο ψηλά. Ήταν έτοιμη να κλείσει η ομάδα. Την πρώτη συνάντηση σε γραφείο την θυμάμαι. Ο τρόπος του ήταν ξεκάθαρος, ήθελε να κάνει την ΑΕΚ μεγάλη. Ήμουν δανεικός στον Άρη και πρόλαβα να παίξω τέσσερα παιχνίδια και μετά πέσαμε. Ήμουν ελεύθερος, δεν είχα συμβόλαιο με την ΑΕΚ. Ήρθε η πρόταση από την Ανόρθωση, ήταν όνειρο της οικογένειάς μου. Ήταν όνειρό τους να παίξω σε αυτή την ομάδα».
Για τον Τιμούρ: «Ο Τιμούρ είναι ιδιαίτερος άνθρωπος, συγκεντρωμένος 100% στις υποχρεώσεις του, ενώ στο γήπεδο ήταν αυστηρός, έξω από αυτό ήταν άλλος άνθρωπος».
Για τη συνέχεια στη Δόξα: «Στη συνέχεια πάω στη Δόξα, μετά από χειρουργείο. Ο Χριστοδούλου πίστεψε σε εμένα. Ένα αριστερό μπακ είχαμε και έπρεπε να τον δικαιώσω. Προκύπτει πρόταση από τη ΑΕ Λάρισας αλλά δεν προχώρησε για κάποιες ώρες. Ήταν Κυριακή το ενδιαφέρον, δύο μέρες μιλούσα με τον κ. Κούγια εκείνη την περίοδο. Είχα τα συμβόλαια απλά ψάχναμε λύση με τη Δόξα. Έγινε συμφωνία Τετάρτη πρωί, όμως απόγευμα έπαιζαν Κύπελλο. Έπρεπε να πάω Πέμπτη. Έχασαν 5-0 από τον ΠΑΟΚ, έφυγε ο προπονητής και όλα άλλαξαν. Μετά πάω στην ΑΕΚ επί εποχής Ρόκα. Με την West Ham ήμουν αρχηγός και σηκώθηκε η τρίχα μου. Σας το λέω ειλικρινά. Μεγαλώσαμε ως ομάδα εγώ με την ΑΕΚ εννοώ, σκεφτόμουν εκείνη την συνάντηση την πρώτη με τα χρέη που υπήρχαν και είδα πως άλλαξαν όλα».
Για τους τραυματισμούς: «Εξαντλητική η διαδρομή με τους τραυματισμούς. Πήγα για ένα χειρουργείο 1,5 μήνα εκτός και στο τέλος έκανα τρίτο χειρουργείο σε δύο χρόνια. Πήγαινα σε γιατρούς σε Ελλάδα, Βέλγιο και Κατάρ. Εύχομαι να μην το ζήσει κανείς. Στην αρχή ήταν ότι δεν μπορώ να ζήσω χωρίς το ποδόσφαιρο, μετά σκέφτηκα ότι πρέπει να σταματήσω. Η οικογένεια και η γυναίκα μου, μου πέρασαν πως πρέπει να το «παλέψουμε» και να παραμείνω. Στο Κατάρ μου είπαν πως πρέπει να αποφασίσω εάν θα συνεχίσω, έπρεπε να διαλέξω την επέμβαση. Με έπεισαν γιατί αρχικά είπα να σταματήσω και να μην κάνω τρίτο χειρουργείο. Ήταν δικαίωση την επιλογής, γιατί ήμουν καλά επιτέλους. Νιώθω ότι κάποιοι ήθελαν να μην τα καταφέρω για να δικαιωθούν».
Για τη στιγμή που σταμάτησε: «Πρέπει να ξέρεις πότε θα σταματήσεις. Είχα επιλογές αλλά επέλεξα να αποσυρθώ. Τώρα είναι ο καλύτερος χρόνος, κάνω ατομικές προπονήσεις σε παίκτες στη Λεμεσό. Έχω κάνει δίπλωμα αναλυτή και σκάουτερ, όπως και προπονητικής. Θα είμαι σε κάποια ομάδα. Τις επόμενες μέρες θα έχουμε νέα για εκεί που θα βρίσκομαι».
Για την Εθνική: «Όταν σε επιλέγουν να παίξεις στην Εθνική είναι ένα όνειρο. Πλέον βλέπω να χάνεται αυτό δεν βλέπω να θέλουν οι παίκτες να παίξουν Εθνική. Πρέπει να το αλλάξουμε, το λέω ξανά, το μεγαλύτερο θέμα είναι ότι υπάρχει Κ19 και μετά η Ανδρών. Μετά την Κ19 πηγαίνεις στρατό και είναι δύσκολο. Πρέπει να κάνουμε πρωτάθλημα Κ21. Να παίρνουν ματς και ρυθμό. Το αναγκαστικό για εμένα είναι λάθος. Να δουλέψουμε πάνω στις ακαδημίες. Είχα προπονητή που έβαζε παίκτη 19 ετών για 10 λεπτά και μετά έλεγε πως δεν αξιοποιούσε τις ευκαιρίες. Ποιες ευκαιρίες; Μπορείς να δείξεις πράγματα σε δέκα λεπτά».
Πιο δύσκολος αντίπαλος; «Έναν θα πω. Στο 80΄ του αγώνα, θυμάμαι έλεγα του Μπόουεν σταμάτα μην τρέχεις άλλο».
Για την Ελλάδα: «Ο Μανόλο Χιμένεθ είναι ο καλύτερος προπονητής που είχα και με βοήθησε εκτός Ελλάδας. Προσπαθούσε να με προωθήσει, μου έδειχνε πως είμαι σημαντικός. Πριν δέκα χρόνια όμως, άλλο τότε, άλλο στον ΑΠΟΕΛ. Δεν ξέρουμε πως δουλεύει τώρα, άρα δεν έχω άποψη γιατί έφυγε από την ομάδα τόσο γρήγορα».
Καλύτερος αγώνας; «Μου έμεινε το 4-4 με τον ΑΠΟΕΛ στο ΓΣΠ. Είναι ματς που θα μου μείνει αξέχαστο. Τελείωσε το ματς και έκανα εμετό από την κούραση. Κορυφαία στιγμή ήταν τα παιχνίδια με τη West Ham. Το τέρμα με τη Ντνίπρο δεν θα το ξεχάσω. Ο αγώνας με την Σπαρτάκ Μόσχας ήταν φοβερός και αξέχαστος. Με τη Ντνίπρο και το γκολ μου, ήταν εκείνο που θα έβαζα να το δω στο Youtube αν έκανα search. Αυτή την στιγμή θα επέλεγα».
Πιο δύσκολη έδρα; «Η πιο καυτή έδρα ήταν το «Αντώνης Παπαδόπουλος, έτσι όπως το έζησα. Επίσης, δυνατή έδρα είναι της ΑΕΛ».
Πιο ήταν το γούρι σου; «Το γούρι μου ήταν μια μπάλα μικρή που μου έδωσε ο προπάππους μου και ήταν σημαντική για μένα».
Έχεις πέναλτι στο τέλος αλλά δεν πρέπει να το κάνεις εσύ, ποιον θα διάλεγες; «Θα έπελεγα τον Ιβάν Τρισκόφσκι για πέναλτι στο 90΄, ήταν απίθανος».
