Το αληθές του τίτλου γίνεται εύκολα αντιληπτό και επιβεβαιώνεται, αν αναλογιστεί κάποιος το αντίθετο σενάριο.
Εάν η Ανόρθωση δεν κατάφερνε (να πείσει και) να κρατήσει στις τάξεις της τον Κωστάκη Αρτυματά, προφανώς δεν θα ερχόταν το τέλος του κόσμου για τον σύλλογο του Αμμοχώστου. Ο Απόστολος Μακρίδης θα στελέχωνε και πάλι μια ομάδα εν όψει της ερχόμενης περιόδου.
Η (έπειτα από μια εξαετή θητεία) αποχώρηση του 32χρονου μέσου, ωστόσο, θα ήταν ένα συντριπτικό μήνυμα τόσο το υπόλοιπο ρόστερ, τους υποψηφίους νεοφερμένους, αλλά και τον ανταγωνισμό.
Ένα σινιάλο ότι η «Κυρία» έχει φτάσει σ' ένα σημείο -αγωνιστικά και οικονομικά- που δεν πείθει κι εμπνέει ούτε τον αρχηγό της.
Η συμφωνία για νέο τριετές συμβόλαιο, από την άλλη, ισοδυναμεί με μια win-win κατάσταση. Η Ανόρθωση κρατά τη σημαία της για τα επόμενα τρία χρόνια, εξασφαλίζει τις υπηρεσίες ενός παίκτη εγνωσμένης αξίας και με ηγετικά χαρακτηριστικά, αποδεικνύει ότι και στις πιο δύσκολες περιόδους της έχει τον τρόπο (να θέλγει και) να κρατά ποδοσφαιριστές επιπέδου.
Ο παίκτης δέχεται μεν μείωση απολαβών, παίρνει όμως ένα πολύ καλό από πλευράς διάρκειας συμβόλαιο, παραμένει στην ομάδα της καρδιάς του και αποδεικνύει εμπράκτως ότι όσα λέει γι' αυτήν τα πιστεύει.
Συνάμα διατρανώνει και την πίστη του στο νέο πρότζεκτ ανοίγοντας τον δρόμο και για άλλους που σκέπτονται ή θέλουν να τον βαδίσουν.
Και ακριβώς γι' αυτό η υπογραφή του είναι μια κίνηση υψηλού συμβολισμού -τόσο για τον ίδιο όσο και για την Ανόρθωση.
