Η Ομόνοια ανεξάρτητα από το παιχνίδι κόντρα στον Ολυμπιακό έχει επιθετικές αρετές. Ο Χένινγκ Μπεργκ πιστώνεται γι' αυτό. Μέχρι και για την επιλογή αριστερού μπακ που κάνει και καταπληκτική δουλειά και μπροστά. Παρά το μούδιασμα των ημερών αρέσει αυτή η φιλοσοφία γιατί όπως λένε ταιριάζει με το dna της Ομόνοιας.
Είναι μεγάλη συζήτηση το dna (θα επανέλθουμε), αλλά η ιστορία του συλλόγου αυτό δείχνει. Με την επίθεση και τα σπουδαία σέντερ φορ έκανε τις μεγάλες επιτυχίες της. Η ιστορία δεν παίζει μπάλα αλλά δείχνει και διδάσκει. Έρχεται δε να ενισχύσει ένα σοβαρό επιχείρημα αναφορικά με το ρόστερ της Ομόνοιας.
Ιστορικά ομιλούντες, δίπλα στην ανάγκη ύπαρξης της επιθετικής αύρας, μπαίνει άλλο ένα στοιχείο. Στην εποχή της απόλυτης κυριαρχίας της και σε όσες περιόδους πρωταγωνίστησε τα τελευταία 25 χρόνια, η Ομόνοια διέθετε τουλάχιστον ένα ποδοσφαιριστή που ανεξάρτητα συστήματος, είχε καταλυτικότατο ρόλο στην ισχύ και τις επιτυχίες. Δεν θα βάλουμε ταμπέλες του στυλ ανασταλικός μέσος, κεντρικός χαφ, holding midfielder, εξάρι, κόφτης κτλ.
Απλά ο χαφ μπροστά από την άμυνα. Πολύτιμος στο ποδόσφαιρο και σε όλα τα αγωνιστικά προφίλ, περιζήτητος στις μεγαλύτερες και επιθετικές ομάδες της υφηλίου εδώ και δεκαετίες.
Στο θέμα μας, στην Κύπρο, στην Ομόνοια.
Λοιπόν στη χρυσή περίοδο 74-85 η σούπερ επιθετική ομάδα είχε στις τάξεις της ένα κεντρικό μέσο, χρόνια μπροστά από την εποχή του. Τον Γκρέγκορι.
Ακόμη και τα επόμενα χρόνια όταν και μέχρι το 1993 άντεχε η Ομόνοια να είναι 1η δύναμη, είχε παίκτες που για τα αγωνιστικά δεδομένα της εποχής είχε παίκτες (Τσίκκος, Πέτσας, Ευαγόρας), είχαν το ειδικό βάρος, όταν αγωνίζονταν στη θέση αυτή (έπαιζαν και σε άλλες) να κάνουν την διαφορά.
Τα τρομερά πνευμόνια και η συνεχής εξέλιξη του Χάρη Νικολάου είχαν μεγάλη επιρροή τη περίοδο 98-04 και στα πρωταθλήματα 2001 και 2003. Στην εξίσωση μπήκε εκεί και ο Χάμπερ (02-04), ενώ ρόλο στην μάχη του κέντρου αναλάμβανε όταν χρειαζόταν και ο Καϊάφας. Η Ομόνοια ήταν ανταγωνιστική από το 2008-09 μέχρι το 2013. Για 4 χρονιές από αυτές τις χρονιές είχε τον απόλυτο εργάτη- Κασέκε και τη 5η τον ουσιαστικότατο Μάρκο Σοάρες.
Από τότε ήρθαν παίκτες για τη νευραλγική θέση, αλλά όχι του απαιτούμενου επιπέδου. Είναι και αυτός ένας από τους λόγους που η ομάδα δεν...
Φέτος ο Χένινγκ Μπεργκ επέμεινε (καθαρά δική του επιλογή) να μην ενισχύσει την ομάδα του με έναν τουλάχιστον παίκτη που να έχει το απαραίτητο "πακέτο" στη μεσαία γραμμή, μπροστά από τα μπακ. Ούτε όταν συμπλήρωσε τη 14η θέση ξένου, ούτε την κενή προ ημερών 15η.
Νομίζω πως όλοι αντιλαμβάνονται με βάση και τα γραφόμενα τι είναι το "πακέτο". Θα αφήσω ξανά έξω τις ταμπέλες και τους ορισμούς. Απλά ας κάνουμε λόγο για αποτελεσματικούς χαφ που σε ωθούν να κυριαρχήσεις ή σου επιτρέπουν να διαχειριστείς τον χώρο και το σκορ. Ο Μπεργκ θα πρέπει να ζήσει όπως όλα δείχνουν με την απόφαση του αυτή μέχρι τον Ιανουάριο και υπάρχει ήδη κόστος.
