Αν υπήρχε η παραμικρή αμφιβολία πως η ΑΕΛ είναι καζάνι που βράζει, το «ντου» οπαδών στα αποδυτήρια και το ξέσπασμα του Μαρίνου Σατσιά στη συνέντευξη Τύπου την έσβησαν.
Από το 4-0 επί της Καρμιώτισσας (8.12) οι «γαλαζοκίτρινοι» δεν έχουν πανηγυρίσει ξανά. Τέσσερις ισοπαλίες και τρεις ήττες έκτοτε είναι η συνέπεια αφ’ ενός της αδυναμίας τους να σκοράρουν (το σχετικό σερί «αφλογιστίας» έχει φτάσει πλέον τα 450 λεπτά), αφ’ ετέρου των λαθών στην ανασταλτική τους λειτουργία.
Μετά το 0-0 με τη Νέα Σαλαμίνα ο Σατσιάς μίλησε «εν βρασμώ ψυχής», έβγαλε όσα είχε μέσα του και τον ενοχλούσαν. Θεμιτό, κατανοητό, ανθρώπινο. Δεν το έκανε για να θίξει τους παίκτες του, δεν το έκανε για να αποπροσανατολίσει. Επειδή όμως «ο δρόμος προς την κόλαση είναι σπαρμένος με καλές προθέσεις», η εντύπωση που έμεινε ήταν αυτή: ότι (τους) έθιξε, ότι αποπροσανατόλισε.
Είναι άδικο για την ομάδα που εμφάνισε στο πρώτο ημίχρονο. Μια ομάδα με ξεκάθαρα πιο επιθετικό προσανατολισμό απ’ ό,τι στα προηγούμενα παιχνίδια, με τολμηρές επιλογές που (προφανώς) αιφνιδίασαν τον αντίπαλο και δεν του επέτρεψαν το παραμικρό στο πρώτο ημίχρονο.
Σ’ εκείνο το χρονικό διάστημα η ΑΕΛ όφειλε να (είχε) σκοράρει. Και δεν είχε διόλου άδικο ο προπονητής της ότι δεν (πρέπει να) χρειάζεται 10 ευκαιρίες για να στείλει την μπάλα στα δίχτυα. Μία ή δύο (πρέπει να) αρκούν.
Αν για κάτι φέρει ευθύνη και γι’ αυτό θα έπρεπε να τοποθετηθεί ο Σατσιάς, είναι η απόδοση της ομάδας του στο πρώτο ημίωρο μετά την ανάπαυλα.
Γιατί βγήκε «κάπως μουδιασμένη» ή αγχωμένη μια ομάδα που δεν είχε δεχτεί ούτε μισή τελική στο πρώτο μέρος; Γιατί δεν υπήρξε η παραμικρή αντίδραση στο «ανέβασμα» της Νέας Σαλαμίνας; Γιατί αντικαταστάθηκε (και δη από αμυντικό) ο πρώτος σκόρερ της; Γιατί, προκειμένου ν’ αλλάξει το σύστημα, πέρασε εκτός ο αμυντικός που είχε επιτρέψει ελάχιστα από την πλευρά του;
Ναι, η ΑΕΛ μετά το 75ο λεπτό δημιούργησε τέσσερεις ευκαιρίες για γκολ -αλλά στο ίδιο διάστημα η αντίπαλός της είχε τρεις κραυγαλέες για το 0-1.
Ναι, ένας από τους νεοεισελθόντες βοήθησε να γίνει πιο επιθετική η ομάδα -αλλά πόσο συνέβαλαν όλες οι αλλαγές, ώστε η ΑΕΛ να ανακτήσει τον πλήρη έλεγχο που είχε στο πρώτο ημίχρονο; Ρητορικό το ερώτημα.
Μια αναφορά (ενδεχομένως και μια δημόσια αυτοκριτική) σε αυτό το κομμάτι της διαχείρισης του αγώνα, θα είχε προσδώσει πολύ μεγαλύτερη αξιοπιστία στο ξέσπασμά του -και αρκετούς πόντους συμπάθειας μεταξύ των οπαδών της ΑΕΛ.
Όπως επέλεξε να τοποθετηθεί, ωστόσο, έμοιαζε με ηρωική έξοδο -κι εν τέλει αποδείχθηκε τέτοια…
