Το εντός έδρας 1-1 με την Ομόνοια 29Μ αποτελεί (επ' αυτού δεν χωρεί αμφιβολία) πισωγύρισμα. Μια ισοπαλία με γεύση... ήττας.
Το μόνο κέρδος που μπορεί να προκύψει από αυτήν είναι η εστίαση στο δέντρο -όχι στο δάσος.
Ποια είναι η μεγάλη εικόνα;
Σε 14 αγωνιστικές η ΑΕΛ έχει βρεθεί πίσω στο σκορ επτά φορές.
Απολογισμός: μία νίκη (5-2 τον Εθνικό) και μισή ντουζίνα ήττες.
Στις υπόλοιπες επτά αγωνιστικές ο λεμεσιανός σύλλογος «κόλλησε» μια φορά στο 0-0 και έξι φορές άνοιξε το σκορ. Εξ αυτών στις τέσσερις πανηγύρισε, ενώ στις άλλες δύο έμεινε στο 1-1.
Τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί; Σε εννέα παιχνίδια που της «στράβωσαν», επειδή δέχτηκε πρώτη γκολ ή την ισοφάριση, η ΑΕΛ πήρε τη νίκη μόνο σε ένα. Ένα στα εννέα…
Πώς επιλύεται το πρόβλημα; Με δύο τρόπους:
Ο πρώτος είναι η (σημαντική) μείωση των παιχνιδιών, στα οποία η ομάδα δέχεται πρώτη γκολ. Είναι θέμα συγκέντρωσης, πρωτίστως όμως θέμα ποιότητας.
Ο δεύτερος τρόπος είναι η αύξηση της συχνότητας που βγάζει αντίδραση στις αναποδιές. Είναι θέμα θέλησης, πρωτίστως όμως θέμα νοοτροπίας.
Τι είναι πιο εύκολο; Η αγορά ποιότητας ή το «χτίσιμο» νοοτροπίας. Με τη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου προ των πυλών είναι το βασικό ερώτημα που θα κληθούν να απαντήσουν η διοίκηση και ο προπονητής της ΑΕΛ.
