Ένα ακόμα παιχνίδι πέρασε και τα δίχτυα του αντιπάλου της έμειναν… ατίναχτα. Σαφώς και δεν μιλάμε για έκπληξη, αφού τη φετινή χρονιά, σε αγώνες στους οποίους δεν είναι το φαβορί, αυτό αποτελεί τον κανόνα. Το χαμένο Σούπερ Καπ δεν λέει και πολλά είναι η αλήθεια, αφού, μεταξύ μας, ο συγκεκριμένος τίτλος δεν πολυνοιάζει και κανέναν. Η δυστοκία της ΑΕΛ από την άλλη προβληματίζει και μάλιστα πολύ, καθώς μοιάζει με σπαζοκεφαλιά για την οποία δεν προκύπτουν λύσεις, σ’ αυτό το στάδιο της σεζόν τουλάχιστον.
Η ΑΕΛ δεν ήταν χειρότερη από τον αντίπαλό της σε καμία περίπτωση στον αγώνα του «Παπαδόπουλος». Ίσα-ίσα, καλύτερη ήταν, πιο πιεστική και πιο δημιουργική. Γκολ, ωστόσο, δεν κατάφερε να βρει, όπως δεν τα κατάφερε και σ’ άλλα τέσσερα από τα φετινά της ματς. Είτε παίζει καλά και βρίσκει ευκαιρίες (όπως στο ματς του Σούπερ Καπ και στον επαναληπτικό με τον Άρη στην Αρένα για παράδειγμα), είτε δεν παίζει καλά κι οι φάσεις που φτιάχνει είναι λιγοστές (όπως με την Ανόρθωση και τον ΑΠΟΕΛ για το πρωτάθλημα και το πρώτο ευρωπαϊκό της παιχνίδι με τους Θεσσαλονικείς), το θέμα παραμένει…
Η ΑΕΛ έχει βρει δίχτυα μόνο στα δύο ματς στα οποία είχε τον χαρακτήρα του φαβορί, απέναντι στις ΕΝΠ και Δόξα. Ακόμα και σ’ αυτά, ωστόσο, για να σκοράρει έπρεπε να μείνει με παίκτη παραπάνω, αφού και τα τρία γκολ της ήρθαν μετά από αποβολές. Το ένα, μάλιστα, ήρθε κι από πόδι αντιπάλου.
Φως στην άκρη του τούνελ, πάντως, υπάρχει. Ο Μανουέλ Τόρρες έδειξε στην αναμέτρηση του Σούπερ Καπ ότι σιγά-σιγά επανέρχεται στα προ του τραυματισμού του στάνταρ. Ο Γκαζαριάν βγάζει μάτια ότι πρόκειται για παίκτη με ποιότητα, ενώ στη «μηχανή» δεν έχει μπει ακόμα ο Μαέ. Ο Χουράδο των 19 γκολ σε πρωτάθλημα και κύπελλο την περσινή σεζόν ακόμα ψάχνεται. Τα υλικά, λοιπόν, για να νοστιμίσει η συνταγή φαίνεται να υπάρχουν. Όπως υπάρχει κι ο σεφ που θα δώσει μάχη και θα δουλέψει σκληρά για να την εκτελέσει, παρά τα χίλια δυο προβλήματα που θα έκαναν τους πλείστους να τα παρατήσουν προ πολλού, αν βρίσκονταν τόσο καιρό στη θέση του Κέρκεζ.
