Ο απολογισμός δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας. Οι δύο νίκες του ήλθαν επί των ομάδων που ευρίσκονται επί του παρόντος εκτός πρώτης εξάδας: το 2-1 στο «Αντώνης Παπαδόπουλος» επί της Ανόρθωσης, το 3-0 επί της ΑΕΛ στα χαρτιά.
Κόντρα στο νυν Top6 το κοντέρ έγραψε δύο ισοπαλίες και τρεις ήττες. Ότι και στα πέντε παιχνίδια οι «κυανόλευκοι» ή θα μπορούσαν να πάρουν καλύτερο αποτέλεσμα, είναι παρηγοριά στον άρρωστο στον βαθμό που δεν γιατρεύεται η αιτία που δεν αφήνει την ομάδα να πάρει ό,τι δικαιούται ή δύναται.
Η αιτία έχει εντοπιστεί εδώ και καιρό: η σπατάλη ευκαιριών. Η αναποτελεσματικότητα. Ένα τέρμα σε 16 τελικές, όπως κόντρα στην Ομόνοια, είναι υπερβολικά λίγο για ομάδα με φιλοδοξία διεκδίκησης τίτλων και εξόδου στην Ευρώπη.
Το δείγμα γραφής δεν είναι μικρό, αφ’ ης στιγμής ο Απόλλωνας δεν σκοράρει με ευκολία ούτε απέναντι σε μικρομεσαίους αντιπάλους.
Ο Άντριαν Γκούλα οφείλει να ψάξει γιατρειά το συντομότερο δυνατόν. Ο σύλλογος οφείλει να αρχίσει να «σκανάρει» ήδη τις επιλογές του εν όψει Ιανουαρίου.
Το πλασάρισμα, ελλείψει ανταγωνισμού, στην πρώτη εξάδα δεν μπορεί να είναι το ταβάνι του Απόλλωνα.
