Πρακτικά; Η Ένωση επιβεβαίωσε τη στατιστική που την έφερνε στις πρόσφατες οκτώ αναμετρήσεις πρωταθλήματος (ανεξαρτήτως έδρας) με τους Λαρνακείς να έχει θετικό πρόσημο (4-1-3) και συνάμα τρεις νίκες στις τελευταίες τέσσερις επισκέψεις τους στο Παραλίμνι (3-0-1).
Πρακτικά, επίσης, οι «κιτρινοπράσινοι» επιβεβαίωσαν τη δική τους στατιστική σε ό,τι αφορά την παραγωγικότητα. Το 0-0 στο «Τάσος Μάρκου» διέκοψε μεν ένα σερί έξι αγωνιστικών σκοραρίσματος, ήταν όμως η τρίτη «αφλογιστία» στη σεζόν και το έκτο παιχνίδι με ένα ή κανένα γκολ. Όταν στο 60% των αγώνων κινείσαι σε αυτό το λεπτό όριο, το στραβοπάτημα δεν είναι το πλέον απίθανο ενδεχόμενο.
Εκ του αποτελέσματος, επίσης, αποδείχθηκε ότι η ΑΕΚ δεν «διάβασε» σωστά τη νίκη της επί του Άρη. Οι επιλογές (Σουάρεθ, Μιραμόν) που δούλεψαν απέναντι σε μια ομάδα με επιθετικό προσανατολισμό δεν υπήρχε η παραμικρή εγγύηση ότι θα αποδεικνύονταν επιτυχημένες απέναντι σε μια ομάδα με αμυντικό προσανατολισμό.
Η κακή εκτίμηση του αντιπάλου (και του συντελεστή δυσκολίας της αποστολής) αποδείχθηκε και στην επιλογή να εκτίσει ο Φαράζ την ποινή του στο συγκεκριμένο παιχνίδι.
Πριν και πάνω απ’ όλα, ωστόσο, στο «Τάσος Μάρκου» αποδείχθηκε ότι ο Μπεργκ και οι παίκτες του δεν αποκωδικοποίησαν σωστά το 2-0 επί του Άρη. Ότι είναι ένα πράγμα να περιμένεις τον αντίπαλο και ένα εντελώς διαφορετικό να σε περιμένει. Ότι τα τέρματα κόντρα στην «ελαφρά ταξιαρχία» ήταν μεν υπέροχα, αλλά προέκυψαν από συνδυασμούς που δεν βγαίνουν ούτε τελεσφορούν κάθε αγωνιστική.
Ότι, σε τελική ανάλυση, οι τρεις βαθμοί οφείλονταν σε μεγάλο βαθμό και στην κακή βραδιά του αντιπάλου.
Το αποτέλεσμα; Η πλειονότητα των κερδών από τη νίκη επί του Άρη «ακυρώθηκε». Και η ΑΕΚ έλαβε την υπενθύμιση ότι -τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την κούρσα για τον τίτλο- κάθε δικό της στραβοπάτημα θα είναι διπλά και τριπλά πιο οδυνηρό απ’ ό,τι το πιο στραβοπάτημα της πρωτοπόρου.
Αυτός είναι ο κανόνας, όταν επιχειρείς να καλύψεις διαφορά δέκα βαθμών.
