Ήταν θέμα χρόνου να συμβεί οποιοδήποτε από τα τρία. Εν τέλει προέκυψαν όλα ταυτόχρονα.
Στην Αρένα, για πρώτη φορά στη σεζόν, ο Άρης βρέθηκε πίσω στο σκορ, δέχτηκε δύο γκολ και ηττήθηκε.
«Προτιμώ να χάσω μια φορά με 3-0, παρά τρεις με 1-0», ισχυρίζονται πλείστοι προπονητές και ο Αλεκσέι Σπιλέβσκι σίγουρα δεν θα έχει αντίρρηση να αποδειχθεί η 9η αγωνιστική μια παρένθεση στη μέχρι στιγμής πορεία της ομάδας του.
Για να συμβεί αυτό, ωστόσο, είναι αναγκαίο να εξαχθούν τα σωστά συμπεράσματα από το 0-2 της περασμένης Κυριακής. Το πρώτο εξ αυτών είναι πως το στιλ παιχνιδιού της ομάδας δεν «αντέχει» να μην είναι άπαντες στον αγωνιστικό χώρο ικανοί και πρόθυμοι να παίξουν σε υψηλή ένταση σε άμυνα κι επίθεση. Αν έστω κι ένας δεν ακολουθεί τον ρυθμό των άλλων, το σύστημα καταρρέει.
Το δεύτερο είναι πως η ανασταλτική λειτουργία χρειάζεται βελτίωση στην αντιμετώπιση της γρήγορης μετάβασης του αντιπάλου από άμυνα σε επίθεση. Και στα δύο τέρματα της ΑΕΚ προέκυψε μια αλυσίδα λαθών σε ό,τι αφορά τα μαρκαρίσματα και τις τοποθετήσεις.
Το τρίτο συμπέρασμα αφορά την προσαρμοστικότητα. Στην Αρένα, με δύο επιθετικούς ο Άρης δεν ήταν ούτε δημιουργικός ούτε αποτελεσματικός. Ο Κοκόριν ήταν εμφανώς ανέτοιμος για παιχνίδι τέτοιων απαιτήσεων, ο Γκομίς από ένα σημείο και μετά ξέμεινε από δυνάμεις. Εν τη απουσία εναλλακτικών (Κβιλιτάια και Σάβο ήταν τραυματίες) η δοκιμή ενός διαφορετικού σχηματισμού (4-2-3-1 ή 4-3-3) άξιζε τον κόπο -ακόμη και για την πιθανότητα αιφνιδιασμού του αντιπάλου.
Το συγκεκριμένο θέμα, άλλωστε, τίθεται υποχρεωτικά στο τραπέζι, αφ’ ης στιγμής για το παιχνίδι με την Ανόρθωση δεν είναι διαθέσιμος λόγω τιμωρίας ο Γκομίς.
