Σε δύο επισκέψεις στο ΓΣΠ «γεύτηκε» μια ήττα και μια νίκη -αμφότερες ήλθαν με τριάρες.
Για τον Εθνικό Άχνας ο κοινός παρονομαστής απέναντι σε Ομόνοια και ΑΠΟΕΛ ήταν η δική του προσέγγιση. Δεν κλείστηκε, δεν κρύφτηκε. Πήγε στη Λευκωσία να παίξει την μπάλα του ακολουθώντας ένα πολύ ευδιάκριτο πλάνο.
Η λειτουργικότητα του πλάνου δεν κρίνεται από το αποτέλεσμα, αλλά από την πανταχόθεν ομολογία ότι έπαιξε επί ίσοις όροις ανώτερους αντιπάλους και έπρεπε -απέναντι σε αμφότερους- να είχε σκοράρει περισσότερο.
Το προσφυγικό σωματείο έχασε διαδοχικά τον προπονητή (Μαρίνος Σατσιάς) και αρκετούς παίκτες-«κλειδιά» που του εξασφάλισαν την άνετη παραμονή την περασμένη περίοδο.
Με τις επιλογές του τόσο για τον πάγκο (Νταβίντ Μπαντία) όσο και για το ρόστερ ο Απόστολος Μακρίδης δείχνει να έχει επιτύχει τη διατήρηση της ποιοτικής στάθμης σε αξιοπρεπέστατο επίπεδο. Ο χρόνος θα δείξει, αν έχει καταφέρει να την αυξήσει, κάτι που θα αποτελεί παράσημο για τη δουλειά του.
Ο Εθνικός κερδίζει εντυπώσεις, διότι δείχνει να έχει μια πολύ σαφή ιδέα και για το τι θέλει να κάνει και για το πώς μπορεί να το κάνει -κι ας έχει προχωρήσει σε 19 προσθήκες, εκ των οποίων οι εννέα χρησιμοποιήθηκαν στις πρώτες δύο αγωνιστικές (οι επτά στο αρχικό σχήμα).
Ο Μακρίδης αποδεικνύει ότι διαθέτει «μάτι» για… λαβράκια, ο Μπαντία αποδεικνύεται τακτικά ευπροσάρμοστος: στην πρώτη θητεία του, την άνοιξη του 2022, πορεύτηκε με το 4-2-3-1 που βρήκε στην ομάδα, αυτό το καλοκαίρι υιοθέτηση το 3-4-3 που του κληροδότησε ο προκάτοχός του.
Αν όλα τα προαναφερθέντα ακούγονται ως στοιχειώδης σεβασμός στις βασικές αρχές του ποδοσφαίρου, δεν σημαίνει πως είναι αυτονόητα ή/και εύκολα. Μια ματιά στον κυριακάτικο αντίπαλο στο ΓΣΠ, τον πρωταθλητή ΑΠΟΕΛ, πείθει επ’ αυτού.
