Όσοι ανέμεναν κάτι (πολύ) διαφορετικό, διαψεύστηκαν. Και αν εξακολουθήσουν να το αναμένουν (άμεσα), το πιθανότερο είναι να διαψευστούν ξανά.
Στην πρεμιέρα της στο πρωτάθλημα, κόντρα στην Ομόνοια Αραδίππου, η Ανόρθωση ήταν αυτό που το καλοκαίρι της προϊδέαζε ότι θα είναι: μια ριζικά αλλαγμένη ομάδα που ακόμη ψάχνει να βρει τον βηματισμό της.
Οι συγκρίσεις είναι εύκολες, αλλά όχι πάντοτε δόκιμες και βοηθητικές στην εξαγωγή συμπερασμάτων. Όσες ομάδες προχώρησαν επίσης σε αλλαγές σε διοικητικό επίπεδο και στο ρόστερ δεν καθίστανται αυτομάτως συγκρίσιμα μεγέθη.
Η Ομόνοια Αραδίππου π.χ. είχε επίσης νέα πρόσωπα στις πλείστες θέσεις της ενδεκάδας της, αλλά οι βλέψεις και η στοχοθεσία της διαφέρουν κατά πολύ από αυτές της «Κυρίας». Και η ΑΕΛ άλλαξε διοίκηση και τεχνικό διευθυντή, αλλά -λόγου χάρη- η συνεργασία του Κρις Κόλμαν με τον Παναγιώτη Γιάννου μάλλον δεν μπαίνει στο ζύγι με την αντίστοιχη του Γιάννη Οκκά με τον Αντόνιο Πριέτο, ο οποίος λογίζεται ως «ξένο σώμα» στο σύλλογο της Αμμοχώστου.
Η Ανόρθωση, συνεπώς, οφείλει να κοιτάξει μόνον τον εαυτό της και τα του οίκου της. Να προχωρήσει με ρεαλισμό στη στοχοθεσία της και να την επικοινωνήσει άμεσα και με σαφήνεια στον κόσμο της.
Τα λεφτά δεν εγγυώνται την επιτυχία, όμως η απουσία υπομονής και οι παράλογες απαιτήσεις εγγυώνται τη ναρκοθέτηση κάθε νέου ξεκινήματος.
Η «Κυρία» έχει μπροστά της ένα ντέρμπι με τον Απόλλωνα, έως την πρώτη διακοπή του πρωταθλήματος, και άλλα δύο (με Ομόνοια και Πάφο) μετά από αυτήν. Μια «φτωχή» βαθμολογική συγκομιδή μετά από τέσσερις αγωνιστικές δεν είναι απίθανο ή εκτός λογικής σενάριο.
Ο σύλλογος της Αμμοχώστου οφείλει να παλέψει μέχρις εσχάτως, προκειμένου να αποτρέψει αυτήν την εξέλιξη. Αλλά είναι εξίσου σημαντική η (προετοιμασία για τη) διαχείριση μιας τέτοιας συνθήκης, εφ’ όσον αυτή προκύψει.
