Το να είσαι selling-club (σύλλογος που κατά κανόνα πωλεί) προϋποθέτει -ιδίως αν είσαι σε μια μικρή ποδοσφαιρική χώρα και ανυπόληπτη αγορά- πολύ περισσότερα.
Το δίκτυο ανιχνευτών, το κατάλληλο timing στην αγορά, την εξέλιξη και τον πολλαπλασιασμό της αξίας των παικτών, το ακόμη πιο κατάλληλο timing στην πώληση.
Πέραν όσων έχει κατορθώσει εντός των αγωνιστικών χώρων τα τελευταία χρόνια στον Άρη πρέπει να πιστωθεί και η ικανότητα να αποκομίζει σημαντικότατα κέρδη λειτουργώντας ως selling-club στην Κύπρο.
Η μετακίνηση του Γιούλιους Ζόκε στη Σλόβαν Μπρατισλάβας ήταν ήδη η τέταρτη πώληση της «ελαφράς ταξιαρχίας» μέσα σε διάστημα ενός έτους.
Σύντομη αναδρομή: το περασμένο καλοκαίρι ο λεμεσιανός σύλλογος πώλησε τον Λάντινγκ Μπαντζί στην Ουμ Σαλάλ έναντι 1,1 εκατ., ήτοι 16 φορές περισσότερα από τις €70.000 που είχε πληρώσει ένα μήνα νωρίτερα για την απόκτησή του από την Πικίνε.
Τον Ιανουάριο ο Άρης πώλησε στην Τουλούζ τον Σάβι Μπαμπίκα έναντι 2,75 εκατ., ήτοι 69 φορές περισσότερα από τις €40.000 που είχε καταβάλει το καλοκαίρι του 2021 για την απόκτησή του από την Κιγιόβου.
Στην ίδια μεταγραφική περίοδο πωλήθηκε στην Ομόνοια και ο Μάριους Στεπίνσκι έναντι αγνώστου ποσού, ενώ χθες (13.6) επισημοποιήθηκε η πώληση του Ζόκε έναντι €500.000, ήτοι 2,5 φορές περισσότερα από τις €200.000 που είχε κοστίσει προ διετίας η αγορά του από τη Χάποελ Κιριάτ Σμόνα.
Τέσσερεις πωλήσεις, σχεδόν 4,5 εκατ. ευρώ έσοδα (και σχεδόν 4 εκατ. κέρδος) μέσα σε 12 μήνες. Αν υπήρχε βραβείο best-selling club, θα το είχε ήδη στην προθήκη του.
