Επ’ αυτού δεν πρέπει να υφίσταται αμφιβολία.
Ο Μουαμέρ Τάνκοβιτς ήθελε να κάνει ακριβώς αυτό που έκανε. Οι επαναληπτικές προβολές πιστοποιούν ότι μετά την υποδοχή της μπάλας, σήκωσε το κεφάλι του, είδε τη θέση του Λεϊούβενμπουρχ, υπολόγισε την απόσταση, ζύγισε την απαιτούμενη δύναμη και εξαπέλυσε το σουτ που έστειλε την Πάφο στον τελικό του κυπέλλου, για πρώτη φορά στην ιστορία της.
Η αποκάλυψη πως είναι κάτι που ο 29χρονος δοκιμάζει στις προπονήσεις ήλθε, απλώς, ως πρόσθετη επιβεβαίωση γι’ αυτήν την προσπάθεια, η οποία -στη μεγάλη εικόνα- ήρθε να ταιριάξει ιδανικά και να αποτελέσει το ιδεώδες τελευταίο κομμάτι στο μωσαϊκό της πρόκρισης.
Η ομάδα του Χουάν Κάρλος Καρθέδο έφτασε στην υπέρβαση σημειώνοντας τρία τέρματα με ισάριθμα εκτός περιοχής τέρματα, με υψηλό συντελεστή δυσκολίας και τεχνικής. Τέτοιο ήταν του Πέπε για το 1-0 στο «Στέλιος Κυριακίδης», τέτοιο ήταν το 2-1 του Δημητρίου στο πρώτο παιχνίδι, τέτοιο ήταν -αυτονόητα- και του Τάνκοβιτς στο «ΑΛΦΑΜΕΓΑ».
Δεν είναι σύνηθες, δεν είναι εύκολο. Είναι σπάνιο, είναι υπερβατικό. Ακριβώς όπως και το επίτευγμα της Πάφου να βρεθεί για πρώτη φορά εξ ιδρύσεώς της μια ανάσα από την κατάκτηση ενός τροπαίου.
