Εν τέλει και ήθελε και ήξερε και μπορούσε!
- Αυτό που της έλειπε και αυτό που της έδωσε (ο Αναστασίου)
- Ηχηρή επιστροφή, ενθουσιασμός και μέσα σε όλα!
Τι κι αν προερχόταν από ήττα, τι κι αν δεν είχε τον Σεμέντο, τι κι αν αντιμετώπιζε τον «αιώνιο» αντίπαλο δίχως τον κόσμο της;
Η Ομόνοια τερμάτισε το εντός έδρας αήττητο του ΑΠΟΕΛ, τον πλησίασε στους πέντε βαθμούς και, έξι αγωνιστικές πριν το φινάλε των πλέι οφ, μόνο ξεγραμμένη δεν μπορεί να θεωρηθεί στην κούρσα για τον τίτλο.
Για δεύτερη φορά στη β’ φάση το «τριφύλλι» αποδείχθηκε ικανό για μεγάλες… ζημιές, όταν πιθανότητες και προγνωστικά ήταν εναντίον του. Το έπραξε στην πρεμιέρα, όταν κατέβαλε με 2-1 τον πρωταθλητή Άρη, το έπραξε και το απόγευμα του Σαββάτου, όταν υπέταξε με 1-0 τον πρωτοπόρο ΑΠΟΕΛ.
Επανάληψη σκηνικού, όμως, είχαμε και από ακόμη μια παράμετρο. Στην α’ φάση οι «πράσινοι» αντέδρασαν στην (εκτός έδρας) ήττα από την ΑΕΚ επικρατώντας (εκτός έδρας) του Απόλλωνα. Στη β’ φάση αντέδρασαν στην (εντός έδρας) ήττα από τους Λαρνακείς επιβαλλόμενοι (εκτός έδρας) του ΑΠΟΕΛ.
Με αυτήν την επιτυχία «έσβησαν» ουσιαστικά την γκέλα της προηγούμενης αγωνιστικής, εισήλθαν με άριστη ψυχολογία στη διακοπή του πρωταθλήματος, ενώ συνάμα δημιούργησαν το ιδανικό μομέντουμ για τον εντός έδρας αγώνα με την Πάφο. Στις 31 Μαρτίου μια νίκη μπορεί, στο βέλτιστο σενάριο (βλέπε ισοπαλία στην Αρένα), να φέρει την Ομόνοια στο -3 από την κορυφή.
Ποιος να (της) το ‘λεγε!
