Μια εκτός έδρας ισοπαλία με την ΑΕΚ του Ραν Μπεν Σιμόν δεν είναι αποτυχία. Ένας βαθμός στις πρώτες δύο αγωνιστικές των πλέι οφ είναι.
Ως διώκτης ο Άρης έχει πρακτικά εκμηδενίσει ήδη κάθε περιθώριο απωλειών του στην κούρσα για τον τίτλο. Ενδεχόμενη ήττα από τον ΑΠΟΕΛ την ερχόμενη Κυριακή θα είναι το οριστικό νοκ άουτ, ενδεχόμενη νίκη θα τον επαναφέρει στο -3, το οποίο είχε διαμορφωθεί με το πέρας της πρώτης φάσης, αλλά με τρεις αγωνιστικές στη β’ φάση να έχουν παρέλθει.
Της προσοχής δεν πρέπει να διαφεύγει ότι η «ελαφρά ταξιαρχία» παραμένει μεν ο Νο1 διώκτης των «γαλαζοκιτρίνων», αλλά πλέον έχει σε απόσταση αναπνοής πίσω του και την ΑΕΚ και την Ομόνοια, συνεπώς χρειάζεται να υπερασπίσει τη δεύτερη θέση, αν θέλει να έχει δίπορτο σε ό,τι αφορά την έξοδο στην Ευρώπη.
Στην εξυπηρέτηση αυτού του διττού στόχου ωφελούν μόνον οι νίκες, αλλά στα τελευταία επτά ντέρμπι με ομάδες του Top6 ο πρωταθλητής έχει μόνο δύο από δαύτες (2-1-4). Γιατί; Βαθιά ανάσα και… αριθμούμε:
-γιατί ο Κοκόριν (κυρίως) και ο Γιαγκό (ακόμη και στη φυσική του θέση) είναι σκιά του εαυτού τους
-γιατί ο Καζού (ακόμη και τώρα που έγινε επιθετική απειλή) υστερεί αμυντικά
-γιατί ο Στρούσκι είναι τραυματίας
-γιατί ο Σεμέντο έχει μεν την ταχύτητα, αλλά όχι (ακόμη) τις τελικές ενέργειες του Μπαμπίκα
-γιατί ο Μαγιαμπέλα παρά την καλή αρχή στη σεζόν έχει παραμείνει στάσιμος
-γιατί ελέω Ευρώπης και τραυματισμών το ροτέισον κόστισε σε ομοιογένεια και αυτοματισμούς
Ότι σε πείσμα όλων αυτών η «ελαφρά ταξιαρχία» είναι εντός στόχων σε πρωτάθλημα και κύπελλο είναι μια ωδή στην ποιότητα και στη δουλειά του τεχνικού επιτελείου και των παικτών. Αλλά αυτή η ποιότητα και αυτή η δουλειά δεν αναπληρώνει τα προαναφερθέντα προβλήματα.
Προς τούτο χρειάζεται να επανέλθουν σε υψηλό επίπεδο απόδοσης παίκτες-κλειδιά και η ομάδα να εμφανίσει μέγιστο επίπεδο συγκέντρωσης και καθαρού μυαλού από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό.
Το ύστατο περιθώριο για να συμβεί αυτό εκπνέει την ερχόμενη Κυριακή…
