Μεγάλη συνέντευξη στην ιστοσελίδα athlitikoskosmos.gr έδωσε ο Αλεξέι Σπιλέφσκι, ο οποίος μίλησε για την κατάκτηση του πρωταθλήματος με τον Άρη, τους λόγους που τον ώθησαν να υπογράψει ανανέωση της συνεργασίας με την ομάδα της Λεμεσού και τους στόχους ενόψει της νέας χρονιάς.
Αναλυτικά όλα όσα είπε:
-Αρχικά, θα θέλαμε να σάς ευχαριστήσουμε για την θετική σας απάντηση. Μπορείτε να μάς περιγράψετε την “μεταγραφή” σας στον Άρη Λεμεσού;
«Όπως έχω πει πολλές φορές, γνωρίζω τον πρόεδρο για πάρα πολλά χρόνια, τουλάχιστον 5 και την περίοδο που βρισκόμουν στην Καϊράτ, στο Καζακστάν ήμασταν ήδη σε επαφή. Βρεθήκαμε και μιλήσαμε για τα πάντα, όχι μόνο για το ποδόσφαιρο. Πρώτα, ήρθαμε σε επαφή πρόσωπο με πρόσωπο και μετά συμπαθήσαμε ο ένας τον άλλον, τόσο για την φιλοσοφία της ζωής, όσο και για το ποδόσφαιρο. Ακόμα και όταν ήμουν στο Καϊράτ, ήθελε να αγοράσει έναν ποδοσφαιρικό σύλλογο στην Κύπρο και να με καλέσει ως προπονητή στην συγκεκριμένη ομάδα. Ωστόσο, ο Άρης βρισκόταν στην δεύτερη κατηγορία εκείνη την περίοδο και δεν ήταν καλή ευκαιρία για εμένα, διότι είμαι ένας παθιασμένος άνθρωπος που θέλει να εξελίσσει τον εαυτό του, να γίνεται καλύτερος βήμα-βήμα. Επομένως δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή να μετακομίσω με όλο μου τον σεβασμό. Έπειτα, όταν η ομάδα ανέβηκε στην πρώτη κατηγορία μιλήσαμε ξανά, αλλά αυτήν την φορά είχα δεχτεί μία καλύτερη προσφορά από την Ερτζεμπίργκε Άουε, σε ένα από τα πιο σκληρά πρωτάθλημα στον κόσμο (Β’ Κατηγορία Γερμανίας), μετακόμισα εκεί και παρά τα λεφτά και τον μισθό μου, αποφάσισα να μείνω εκεί. Η εμπειρία ήταν μεγάλη, αλλά φυσικά μετά από κάτι σημαντικό που κάνεις, γίνεσαι πιο έξυπνος. Μετά, ο χρόνος κύλησε έτσι, ώστε να με καλέσει ξανά (ο πρόεδρος του Άρη) να έρθω, στην τελευταία σεζόν πριν παίξουμε στα Play-Off. Φυσικά συζήτησα με την γυναίκα μου για αυτό, μου είπε «ωραία, πρέπει να γνωρίσεις αυτόν τον άνθρωπο, σου πρόσφερε πολύ χρόνο και θέλει να σε δει, πρέπει να δεχτείς την πρόταση». Έτσι πήγαμε στην Κύπρο, μιλήσαμε μεταξύ μας και ερωτευτήκαμε τα πάντα εδώ, την ομάδα, την σχέση μας. Αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε μαζί και ήταν πολύ σημαντική απόφαση για εμένα και είμαι πολύ ευγνώμων που δουλεύουμε μαζί του και που είμαστε εδώ».
-Ποια είναι τα συναισθήματα σας από την ιστορική κατάκτηση του πρωταθλήματος;
«Ξεκινήσαμε την σεζόν με μεγάλο στόχο, με ελπίδες να φτάσουμε στην πρώτη τριάδα, θα ήταν φανταστικό. Έτσι, δουλεύαμε μέρα με την μέρα, βδομάδα με την βδομάδα, μήνα με τον μήνα να βελτιώσουμε τους εαυτούς μας, να κάνουμε καλές εμφανίσεις, να μαζέψουμε βαθμούς. Δεν είμαι ο τύπος που κάνω πολλά βήματα μπροστά, είμαι συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνω τώρα και αυτός είναι ο τρόπος που δουλεύω. Ο πρώτος μας στόχος ήταν να φτάσουμε στην πρώτη εξάδα (Play-Off), μετά στην πρώτη τριάδα και μετά όταν βρίσκεσαι στην πρώτη θέση καταλαβαίνεις ότι μπορείς να καταφέρεις κάτι σημαντικό, ιδίως όταν οι εμφανίσεις σου είναι πολύ καλές. Φυσικά μπορείς να παίζεις πάντα καλύτερα, αλλά στο τέλος ήταν κάτι που μας άξιζε, πρωταθλητές στην χώρα. Οι ποδοσφαιριστές το άξιζαν απόλυτα φυσικά, τα συναισθήματα ήταν υπέροχα, δεδομένου ότι κερδίσαμε το πρωτάθλημα μετά από 93 χρόνια. Τα παιδιά είναι τώρα “Θρύλοι”. Περισσότερο με βλέπω σαν υποστηρικτή τους, βοηθάω όπως έναν άνθρωπο που τους εμπνέει και τους δείχνει τον δρόμο. Είμαι πολύ χαρούμενος και ευλογημένος που είμαι μέρος αυτής της σπουδαίας επιτυχίας. Πάντα κάθε επίτευξη του στόχου είναι η αρχή για μία νέα και τώρα πρέπει να είμαστε συγκεντρωμένοι και προετοιμασμένοι, για τους καινούριους μας στόχους».
-Ποιο ήταν το κλίμα που επικρατούσε στην πόλη της Λεμεσού, στο τελευταίο παιχνίδι κόντρα στο ΑΠΟΕΛ;
«Πάρα το γεγονός ότι ήμασταν ήδη πρωταθλητές, όταν πηγαίναμε στην Λευκωσία απέναντι στο ΑΠΟΕΛ και είχε προηγηθεί η αναμέτρηση με την Ομόνοια την οποία κερδίσαμε με 1-0 στην έδρα μας, την επομένη ο ΑΠΟΕΛ έπαιξε απέναντι στον Απόλλων και ήταν ένα κοντράστ συναισθημάτων για εμάς. Αρχικά το σκορ ήταν 1-0, μετά ο Απόλλων έκανε μία απίστευτη επιστροφή, ισοφάρισε σε 1-1, μετά πέτυχε το δεύτερο γκολ και σκόραρε το τρίτο. Τότε ο διαιτητής έδειξε μερικά λεπτά πριν την λήξη, ξέραμε ότι είναι το τέλος και το καταφέραμε όντως. Όταν παρακολουθήσαμε το παιχνίδι όλοι μαζί, σε εστιατόριο της Λεμεσού, πήγαμε να πανηγυρίσουμε αυτήν την μεγάλη επιτυχία, την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Στην πόλη, οι οπαδοί μας ήταν απίστευτοι, μας τιμούσαν, τραγουδούσαν και γιόρταζαν μαζί μας, δεν θα ξεχάσω αυτήν την στιγμή. Είναι πηγή έμπνευσης για όλους μας, να βλέπουμε πως οι άνθρωποι είναι ευγνώμονες για εμάς. Πολλοί από αυτούς δεν είχαν την πεποίθηση ότι θα αγωνιζόμασταν στην Ευρώπη και τώρα είμαστε πρωταθλητές. Η Λεμεσός εκείνη την ημέρα, είχε τρελαθεί».
-Ποια ήταν η φιλοσοφία που ακολουθούσε την ομάδα κατά την διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου;
«Δεν ξέρω εάν αναφέρεσαι στην φιλοσοφία του παιχνιδιού, ή στην φιλοσοφία που ακολουθεί γενικότερα ο σύλλογος. Για εμένα είναι σημαντικό να έχουμε όραμα, να συνεχίζουμε να δουλεύουμε με αυτόν τον τρόπο μέχρι το τέλος και πάντα να παρατηρούμε δεξιά-αριστερά, χωρίς να αλλάζουμε τους στόχους μας, πότε να μην αλλάξουμε την ρότα μας, να μείνουμε σε αυτήν, να την εμπιστευόμαστε και πολλά σημαντικά πράγματα θα συλλέξουμε, όπως τα σωστά στελέχη, τους σωστούς παίκτες και ανθρώπους που θα πιστεύουν 1000% σε αυτό που κάνουμε. Και ακόμα και εάν οι επιτυχίες δεν είναι εκεί, τώρα ή μετά, σίγουρα εάν προετοιμάσεις το παιχνίδι, το αναλύσεις και μείνεις στον ίδιο δρόμο, η επιτυχία θα έρθει. Χρειάζεσαι σίγουρα ανθρώπους που θα είναι πιστοί και θα έχουν το ίδιο πάθος με εμένα για παράδειγμα και θέλουν να εμπνέουν τους πάντες. Όλοι αυτοί είναι ένα κομμάτι σε ένα μικρό παζλ σε μία μεγάλη εικόνα. Την πρώτη μέρα συνεδρίασα με τους συνεργάτες μου και τους είπα ότι πάντα θα τους “φροντίζω” αλλά εάν κάνουν κάτι λάθος στην δουλειά τους, η εικόνα θα χαλάσει και εάν συμβεί αυτό δεν μπορούμε να προπονηθούμε όπως θέλετε, δεν μπορούμε να εξελίξουμε τους εαυτούς μας, να βελτιώσουμε το επίπεδο. Εν τέλει, όλοι είμαστε κομμάτι και έχουμε ευθύνη είτε για επιτυχία είτε για αποτυχία. Ακόμα και ο άνθρωπος που θα πλύνει τις φανέλες μας, εάν δεν είναι πλυμένες, δεν μπορούμε να προπονηθούμε και δεν θα μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι. Με αυτόν τον τρόπο θέλω να τονίσω σε όλους, την σημασία αυτών, δεν είναι αρκετό να επενδύσεις στο 99%, πρέπει να επενδύσεις περισσότερο για να είσαι στις καλύτερες ομάδες. Πρέπει να δουλεύουμε σκληρότερα και πιο δομημένα από τους άλλους και αυτό είναι το κλειδί για την επιτυχία».
-Ποιος είναι ο στόχος της ομάδας για την επόμενη σεζόν;
«Ο στόχος για την νέα σεζόν φυσικά όπως είπα στις παραπάνω ερωτήσεις είναι πρώτα να εξελίξουμε στους εαυτούς μας, να πιέσουμε τους εαυτούς μας να προπονηθούν περισσότερο, σκληρότερα, να αυξήσουμε το προσωπικό μας αλλά και της ομάδας το επίπεδο, από τους πάντες, τους παίκτες, τους προπονητές, όλους μέσα στον σύλλογο, να μείνουμε ταπεινοί. Την επόμενη σεζόν πρέπει να επενδύσουμε περισσότερα, γιατί ο Άρης τώρα πλέον είναι πρωταθλητής, όλοι θα έχουν μεγαλύτερο κίνητρο, θα κυνηγάνε περισσότερους πόντους, οπότε φανταστείτε πως θα είναι τα επόμενα παιχνίδια. Επομένως, πρέπει να προετοιμαστούμε και να δουλέψουμε για αυτά. Όσον αφορά την Ευρώπη, εμπιστεύομαι τους παίκτες μου, την ομάδα μου, για αυτό ανανέωσα το συμβόλαιο μου, γιατί δεν είμαστε έτοιμοι, δεν είμαστε στο τέλος. Είχαμε ένα πολύ παραγωγικό έτος και μπορούμε να πετύχουμε και άλλα, κάτι ξεχωριστό. Αυτό είναι στο μυαλό μας, αλλά δεν ξέρουμε εάν θα το πετύχουμε ή όχι, για αυτό δουλεύουμε καθημερινά».
-Θα ήθελα εάν μου επιτρέπεται να πάω και λίγο στο προσωπικό επίπεδο προκειμένου να σάς μάθουν και οι Έλληνες φίλαθλοι περισσότερο. Πως πήρατε την απόφασή να ασχοληθείτε σε τόσο νεαρή ηλικία με την προπονητική;
«Ήταν βαρύ για εμένα, μία δύσκολη απόφαση. Η οικογένεια μου ασχολείται πολύ με τον αθλητισμό. Ο παππούς μου έχει δύο Ολυμπιακά μετάλλια στο πατινάζ και τον χορό, ο πατέρας μου ήταν επίσης επιτυχημένος, είχε παίξει και στην Εθνική της Σοβιετικής Ένωσης και ήρθαμε στην Γερμανία όταν πήρε προσφορά το 1993, οπότε το 1994 μετακομίσαμε και εκεί πήγα σχολείο, στην πρώτη τάξη. Είμαι Λευκορώσος στην καρδιά μου αλλά τον επαγγελματισμό μου τον πήρα στην Γερμανία, έπαιξα εκεί, ξεκίνησα εκεί, ο πατέρας μου με δίδασκε καθημερινά και μπορώ να πω ότι έχω το ίδιο πάθος όπως όταν ήμουν ποδοσφαιριστής και τώρα ως προπονητής. Φυσικά είχα τις σωστές ικανότητες για να είμαι σε ένα καλό επίπεδο αλλά δυστυχώς είχα πάρα πολλά προβλήματα τραυματισμού με τα πόδια μου, την πλάτη μου ιδιαίτερα οπότε ήταν δύσκολη στιγμή για εμένα. Ένα 16χρονο παιδί να πηγαίνει από γιατρό σε γιατρό και να του λέει «δεν έχει νόημα να ταλαιπωρήσεις τον εαυτό σου να επιστρέψει γιατί ο πόνος στην μέση είναι δύσκολος, όλη η ζωή είναι μπροστά σου, μπορείς να μείνεις στο ποδόσφαιρο αλλά σε διαφορετικό τομέα». Ήταν δύσκολο γιατί ήμουν έτοιμος να υπογράψω ένα επαγγελματικό συμβόλαιο στα 17 μου, σε ένα Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα αλλά και στην Λευκορωσία και στο τέλος με τα προβλήματα κατάλαβα πως δεν μπορώ να παίξω. Κάθε μέρα ήταν δύσκολη, είχε πόνο, σηκώνεσαι, προσπαθείς ξανά, πηγαίνεις στον φυσιοθεραπευτή, πηγαίνεις στον γιατρό και αυτό γινόταν για 3 χρόνια. Η οικογένεια μου με βοήθησε πολύ, οι γονείς μου ξόδεψαν πολλά λεφτά στους γιατρούς για να κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα αλλά αποφάσισα να τελειώσω το σχολείο, το πανεπιστήμιο και να ξεκινήσω τις διαδικασίες ώστε να αποκτήσω προπονητικό δίπλωμα. Προσπαθούσα, έπαιρνα το ποδήλατο μου και πήγαινα στο δάσος και συνάντησα τον παλιό μου προπονητή από την τοπική ομάδα και με ήξερε εννοείται, ήμουν ένας από τους αγαπημένος του παίκτες, μιλήσαμε για το πως είναι να είσαι κόουτς και μου πρότεινε να είμαι υπηρεσιακός προπονητής. Τον πρώτο μήνα ασχολούμουν με μικρά παιδιά, τα έδειχνα πως θα πρέπει να είναι. Τους άρεσα επειδή ήμουν μικρός και ύστερα από λίγο, η Ακαδημία μου ζήτησε να ασχοληθώ με την Κ16-Κ17. Οι παίκτες ήταν 2-3 χρόνια μικρότεροι μου (γέλια) και ήταν πολύ αστείο. Οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές είχανε προβλήματα πειθαρχίας. Δέκα ερχόταν για προπόνηση, ήταν ερασιτέχνες και όταν ξεκίνησα την δουλειά μου υπήρχαν 20 άτομα και οι γονείς τους ήταν ενθουσιασμένοι. Συνεχώς με ρωτούσαν «Κόουτς είμαστε χαρούμενοι, σε ευχαριστούμε αλλά πως τα καταφέρνεις οι γιοι μας να περνούν τόσο καλά στις προπονήσεις;». Ύστερα μετακόμισα στην Στουτγκάρδη και μου έδωσαν την ευκαιρία να προπονηθώ πριν φύγω για την Λειψία. Έμεινα εκεί για 6 χρόνια και ήμουν πολύ χαρούμενος που κατάφερα να εξελιχθώ σε μία μεγάλη ακαδημία όπως αυτή».
-Ποιες θεωρείται ότι είναι οι διαφορές μεταξύ των πρωταθλημάτων Καζακστάν, Γερμανίας και Κύπρου;
«Υπάρχουν διαφορές στα πρωταθλήματα συνήθως. Στο Καζακστάν όταν πήγα εκεί υπήρχαν 4-5 καλές ομάδες με πολύ ωραίο υλικό, είχαν καλούς παίκτες που είχανε αγωνιστεί σε μεγάλες ομάδες της Ευρώπης και η αντίπαλο μας η Αστάνα έπαιζε στους ομίλους του Champions League, είχε μεγάλο μπάτζετ. Ήταν δύσκολη αποστολή για εμάς (Καϊράτ) για να κατακτήσουμε οτιδήποτε, για τον πρόεδρο που με πήρε ως νεαρό προπονητή και επένδυσε τόσα λεφτά προκειμένου να φέρει καλούς παίκτες. Το μπάτζετ δεν ήταν το ίδιο αλλά στο τέλος κάναμε το δικό μας παιχνίδι, φέραμε το σωστό ροστερ στον σύλλογο και καταφέραμε κάτι ιστορικό, να πάρουμε το πρωτάθλημα μετά από 16 χρόνια. Υπήρχαν διαφορές όταν πήγα στην Bundesliga 2 (με την Ερτσγκεμπίργκε Άουε). Ήταν και η δεύτερη χρονιά του Covid-19 και η πληρότητα δεν ήταν στο 100% αλλά ακόμα και έτσι το επίπεδο ήταν πολύ καλό στο φυσικό κομμάτι, ήταν ενδιαφέρον αλλά δυστυχώς με την ομάδα μου είχαμε πολλά προβλήματα με την ποιότητα, υπήρχαν πολλοί ποδοσφαιριστές που έφυγαν, κάποιοι γύρισαν, ένας από αυτούς τραυματίστηκε, οπότε ήταν αρκετά δύσκολο. Είμαι σίγουρος ότι εάν μου δινόταν η ευκαιρία (έφυγε τον Ιούλιου του 2021) να δουλέψω μέχρι το τέλος θα έδινα την αυτοπεποίθηση να παραμείνει στην κατηγορία, αλλά ήταν απόφαση του προέδρου, βέβαια δεν νομίζω μόνο του ίδιου καθώς γιατί εκείνος με έφερε και μου είπε αργότερα ότι ήταν η χειρότερη απόφαση που με έθεσε εκτός ομάδας και κατάλαβε ότι θα μπορούσε να συνεχιστεί η συνεργασίας μας. Στην Κύπρο όσοι λένε ότι δεν είναι καλό το πρωτάθλημα, δεν είναι ενδιαφέρον, δεν είναι καθόλου έτσι. Σε αυτήν την σεζόν, οι 6 καλύτεροι μάς έδειξαν ότι το επίπεδο είναι πάρα πολύ καλό και ότι οι ίδιοι μπορούν να παίξουν άνετα στους καλύτερους της 2ης Μπουντεσλίγκα, να παίξουν για την 10η-8η θέση σίγουρα, και αυτό γιατί έχουμε παίκτες που βρίσκονται σε άριστο επίπεδο, έπαιζαν σε άριστα πρωταθλήματα. Φυσικά πολλοί από αυτούς είναι σε μία ηλικία αλλά το επίπεδο γίνεται όλο και καλύτερο. Όλοι γνωρίζουν ότι οι μεγάλοι σύλλογοι αυτήν την σεζόν θα παίξουν σε αγώνες της Ευρώπης και πιστεύω ότι το επίπεδο θα ανέβει και στα επόμενα χρόνια».
-Οι τελευταίες τρεις ερωτήσεις Κόουτς δεν είναι από εμένα, αλλά από φιλάθλους που στήριζαν την ομάδα, όλη την χρονιά, θέλουν να μάθουν την άποψη σας και τους δίνεται η δυνατότητα μέσω της συνέντευξης. Ποιον παίκτη θεωρείται ότι έχει βοηθήσει περισσότερο την ομάδα με την αγωνιστική του απόδοση και συμπεριφορά;
«Είναι ερώτηση που δεν μπορώ να απαντήσω, διότι αγαπώ τους παίκτες, για τις ιδιαίτερες ικανότητες και δυνατότητες, θα ήταν πολύ άδικο να μιλήσω για έναν, δύο, τρεις, τέσσερις παίκτες. Γιατί αλήθεια πιστεύω ότι μόνο η ομάδα σαν σύνολο αξίζει, μπορεί να επιβιώσει και να πετύχει κάτι μοναδικό, όλους τους χρειάζομαι γιατί δίνουν κίνητρο ο ένας τον άλλον σε κάθε προπόνηση και εάν υπάρχει ένας αθλητής που προσφέρει περισσότερα, είτε από μένα, είτε από τους υπόλοιπους, είναι ένα παράδειγμα για εμένα για να δώσω το ίδιο ποσοστό (100%), στις εμφανίσεις μας όπως εκείνος. Θα είναι επιτυχία για όλους, φυσικά υπάρχουν ξεχωριστοί παίκτες (επιθετικοί και αμυντικοί) αλλά υπάρχουν και μερικοί που είναι απίστευτοι στο να κυνηγάνε την μπάλα. Δεν θέλω να βάλω κανέναν παίκτη σε μεγαλύτερο επίπεδο από τους υπόλοιπους».
-Βλέπετε τον εαυτό σας να μένει στον Άρη για χρόνια, με σκοπό να βελτιώσετε την καριέρα σας αλλά και τον ίδιο τον σύλλογο;
«Φυσικά μπορείς να φανταστείς μετά από αυτή την επιτυχία ή ειδικά όταν οι σκούτερ άλλων ομάδων βλέπουν πως παίζουμε και πως συμπεριφομαστε στην περίοδο, πως συμπεριφέρεται ο προπονητής σε καταστάσεις. Επίσης πολύ σημαντικές είναι οι προσφορές αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είμαι νεαρός προπονητής και αποφάσισα να ανανεώσω το συμβόλαιο μου για ακόμα 3 χρόνια, υπάρχουν 3 λόγοι που το έκανα. Ο πρώτος είναι, ότι μου αρέσει η σχέση που έχω με τον πρόεδρο που τον εκτιμώ πάρα πολύ. Φυσικά η ομάδα που έχουμε, οι παίκτες, δεν έχω συναντήσει ξανά τέτοιους χαρακτήρες και είμαστε σίγουροι ότι δεν είμαστε στο τέλος. Δεν έχουμε πετύχει ακόμη αυτά που θέλουμε. Αγαπώ πολύ αυτήν την δουλειά, τους ανθρώπους και μου αρέσει να τους διδάσκω, να τους δίνω κίνητρο. Για όλους αυτούς τους λόγους αποφάσισα να επεκτείνω το συμβόλαιο μου και φυσικά αγαπώ το κλαμπ, όλο το προσωπικό και είμαι πολύ χαρούμενος που είμαι εδώ. Ένας πολύ σημαντικός ακόμα λόγος για εμένα είναι η οικογένεια μου και η γυναίκα μου, οι οποίοι εκτιμούν την ζωή στην Κύπρο, είναι απίστευτη. Ποτέ δεν αποφασίζω μόνος και αυτοί είναι οι λόγοι που επέκτεινα το συμβόλαιο μου».
-Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να δώσετε στον κόσμο του Άρη Λεμεσού;
«Το μήνυμα σε όλους τους φιλάθλους του Άρη είναι ότι η επιτυχία είναι αφιερωμένη σε αυτούς που από την αρχή έμειναν, στηρίζουν την ομάδα. Η επιτυχία είναι για εσάς, το αξίζετε, ήσασταν πάντα εδώ, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές. Αξίζετε πάρα πολλά, απολαύστε το, ελπίζω να περιμένατε για αυτήν την ημέρα, ελπίζω να είστε χαρούμενοι γιατί είναι δικό σας επίτευγμα. Φυσικά οι νέοι φίλαθλοι πριν καν μάθουν το ποδόσφαιρο ήρθαν σε εμάς και αλήθεια χάρηκαν που ήταν στο στάδιο μαζί μας, διασκέδασαν, πανηγύρισαν. Οπότε ευχαριστώ που ήρθατε, που είστε μέλος του Άρη και να συνεχίσετε να είστε κομμάτι του, να φέρετε τους φίλους σας και αγαπήστε τον Άρη γιατί είναι φανταστική ομάδα και μοναδική στην Κύπρο. Πάμε να το κάνουμε ξανά, πάντα με θετική ενέργεια και πάντα να γιορτάζουμε τις καλές αλλά και τις κακές στιγμές, πάντα να μάς ωθείτε προς το καλύτερο. Πάντα να θυμάστε, ότι είμαστε άνθρωποι με συναισθήματα και στην διαδρομή της νίκης, μπορούν να συμβούν τα πάντα, αλλά πάντα θα υπάρχει ο Άρης, πάντα το πράσινο, ΠΑΜΕ ΑΡΗ!»
