Όλες οι θέσεις στο ποδόσφαιρο είναι σημαντικές, αλλά όπως παίζεται το σύγχρονο ποδόσφαιρο οι κεντρικοί χαφ (6άρια, 8άρια, 6-8άρια ονομάστε τα όπως θέλετε και δέστε τα ανάλογα με το σύστημα) είναι σημεία αναφοράς.
Είναι παίκτες που πρέπει να αμυνθούν, να ελέγξουν ρυθμό, να οργανώσουν, να πατήσουν περιοχή. Άλλοι θα έχουν περισσότερες ανασταλτικές ικανότητες, άλλοι επιθετικές, άλλοι θα τα κάνουν όλα σε ανάλογη ισορροπία. Εξού και συνηθίζεται όλο και περισσότερο το βάπτισμα με τον όρο «box to box”. H Ομόνοια μέσω του Μπεργκ και στη συνέχεια μέσω του Λένον αναδεικνύει τον Χαραλάμπους, τον δικό της Χάμπο. Το έλεγαν όλοι ότι αυτός ο μικρός έχει κάτι ξεχωριστό με πρώτο τον θείο του, τον Λευτέρη Κοντολεύτερο. Ίσως εκεί, λογικά κάποιος να σκεφτόταν για μία μικρή συγγενική υπερβολή, αλλά τελικά η άποψη (και) του παλαίμαχου φορ της Ομόνοιας ήταν καθαρά ποδοσφαιρική,
Λοιπόν ο Χάμπος έδειξε αρχικά γερά πνευμόνια και καλή αντίληψη του χώρου. Στην πορεία μας δείχνει μπόλικη ταχύτητα (για την θέση), αυτοπεποίθηση, δύναμη, καλή τεχνική κατάρτιση (επίσης) για την θέση. Η αντίληψη του χώρου εκτείνεται πλέον στο αμυντικό, αλλά και στο επιθετικό κομμάτι. Θα κόψει, θα κλείσει, θα πρεσάρει, θα πάρει μπάλα, θα επιτεθεί, θα πατήσει περιοχή, θα σκοράρει. Τα κάνει όλα προοδευτικά όλο και καλύτερα, με ισορροπία στα στοιχεία που προκαλούν εντύπωση.
Είναι μήπως για μία ειδική θέση, ειδική περίπτωση ο μικρός της Ομόνοιας. Αυτό δείχνουν τα πρώτα σημάδια. Θα δείξει ο χρόνος και ο… Λένον, που με την προσθήκη Κασάμα και την επιστροφή Κούσουλου θα πρέπει να κρατά ανοικτό διάδρομο για την τακτική (από άποψης λεπτών) συμμετοχή του Χαραλάμπους
