Κέρδισε με πολλά ζόρια η Ομόνοια. Είναι σημαντική η νίκη, στο φετινό πρωτάθλημα είναι όλες. Σε τέτοιες περιπτώσεις πάντα κοιτάς το αντίθετο σενάριο και συγκρίνεις. Αν δεν κέρδιζε θα έπρεπε να αρχίσει τις... κρατήσεις στο 2ο γκρουπ. Η μουρμούρα δε θα κτυπούσε κόκκινο, μάλλον δεν θα ήταν πλέον μουρμούρα. Το ζήτημα είναι τώρα η ανάγνωση της νίκης. Γιατί δίπλα στα θετικά, υπάρχουν και μπόλικα αρνητικά.
Το ότι σπατάλησε για άλλη μία φορά ένα ημίχρονο… Αυτή η προσέγγιση της υπομονής αποδεικνύεται άστοχη, ανούσια ενώ η συχνή της επανάληψη (είναι συνδυασμός προπονητικής προσέγγισης και έντασης των παικτών στο παιχνίδι) είναι και ακατανόητη. Ειδικά όταν κάνεις σύγκριση με την εικόνα όταν από την δευτέρα η Ομόνοια αρχίζει να ανεβάζει ταχύτητα. Όπως έκανε στο 2ο μέρος.
Στην 1η αξιόλογη κατεβασιά του αντιπάλου δέχεται εύκολο γκολ (τα μαρκαρίσματα χάθηκαν). Αμέσως μετά που άνοιξε το σκορ.
Το ότι έβαλε δύο γκολ δεν λέει και πολλά πράγματα... Σε θέμα δημιουργίας χρειάζονται βελτιώσεις, στα τελειώματα το πρόβλημα παραμένει. Δεν είναι θέμα αν υπάρχει ανάγκη για ένα φορ, το ζήτημα είναι πιο γενικό.
