Σχεδόν εν στάσει κεφαλιά του αμαρκάριστου αριστερού μπακ μέσα από τη μικρή περιοχή έπειτα από εκτέλεση κόρνερ. Ο ορισμός του φτηνού γκολ. Αυτού που επί ημερών Ντούσαν Κέρκεζ η ΑΕΛ έδειχνε να είχε διαγράψει από το λεξικό της.
Το πρόβλημα για τον λεμεσιανό σύλλογο δεν είναι πως πλέον δέχεται (και) τέτοια τέρματα. Πρόβλημα είναι επίσης ότι βλέπει την αντίπαλη εστία πιο μικρή κι από το «μάτι» της βελόνας. Η ρίζα και των δύο προβλημάτων είναι ότι ως σύνολο η ΑΕΛ έπαψε να είναι λειτουργική και αποτελεσματική.
Για όσους θέλουν να βλέπουν το δάσος (και όχι το δέντρο), η πτώση στην απόδοση είχε αρχίσει ήδη από το δεύτερο ημίχρονο του νικηφόρου αγώνα κόντρα στην Ανόρθωση (2-1) στο «Τσίρειο». Ό,τι παραπάνω πήρε χωρίς να το αξίζει σ’ εκείνο το παιχνίδι, το έχασε στο Δασάκι κόντρα στον Εθνικό (2-2) και έκτοτε η ομάδα δεν λέει να σηκώσει κεφάλι.
Έξι αγωνιστικές δίχως νίκη (0-2-4) και πέντε συναπτές δίχως γκολ είναι επιδόσεις πρωτοφανείς στην εποχή Κέρκεζ, ο οποίος στην πρώτη γεμάτη χρονιά του (2018/19) είχε μετρήσει τέσσερις διαδοχικές ήττες (22η-25η αγωνιστική) και έξι σε επτά αγωνιστικές. Ενδιάμεσα όμως είχε πανηγυρίσει μια φορά, ενώ το σερί «αφλογιστίας» είχε διαρκέσει τρία παιχνίδια.
«Το θέμα για την ομάδα μου είναι ψυχολογικό. Όταν δεν σκοράρεις και χάνεις, αυτό μεγαλώνει το πρόβλημα», εκτίμησε ο Σερβοβόσνιος τεχνικός. Προφανώς η αδυναμία σκοραρίσματος και η αποχή από τις νίκες (από τις 17 Οκτωβρίου) ρίχνουν το ηθικό μιας ομάδας.
Αλλά αυτό δεν αναιρεί την πραγματικότητα ότι το πρόβλημα στη βάση του είναι αμιγώς αγωνιστικό και ευθύνη του προπονητή είναι να βρει λύση σε αυτό το επίπεδο. Εδώ και αρκετές εβδομάδες το προσπαθεί δίχως επιτυχία και αυτό εμφανώς έχει ενσπείρει μέσα του την ανασφάλεια και την αμφιβολία. Και επειδή αυτή η ομάδα -σε στελέχωση και προετοιμασία- είναι ολόδική του, αυτά ακριβώς τα στοιχεία βγάζει και στο γήπεδο.
Η αγωνιστική ανάκαμψη της ΑΕΛ περνά υποχρεωτικά μέσα από την επιστροφή του καθαρού μυαλού, της σιγουριάς και της αυτοπεποίθησης στον δημιουργό της.
