Ο Άρης κέρδισε Ανόρθωση, ΑΕΛ, ΑΕΛ. Θα μπορούσε κάλλιστα να πάρει ισοπαλίες με ΑΠΟΕΛ και Απόλλωνα. Φιγουράρει 3ος στην βαθμολογία και είναι κοντά στην κορυφή. Κανένας δεν αμφισβήτισε καμία από τις επιτυχίες του, ότι πήρε το πήρε με το σπαθί του.
Κανένας, ακόμη και οι ίδιοι οι άνθρωποι του Άρη, δεν ανέμενε τέτοια πορεία. Αλλά όλα είναι μάλλον φυσιολογικά. Δεν έχουν απόβαση οι... Αρειανοί.
Ο Άρης έχει εξαιρετικό υλικό. Ξοδεύοντας πολλά, αλλά εύστοχα. Έχει βάθος στο ρόστερ και κυρίως σε πολύ σύντομο διάστημα το παζλ με τα πολλά κομμάτια έδεσε. Η εικόνα μιλά από μόνη της. Αξιοποιεί άριστα και τα ζόρια των πλείστων μεγάλων, στέλνοντας τα πλέον απειλητικά μηνύματα για "αποβολή" από την 6άδα ενός εκ των big 6. Φαντάζει ήδη πολύ πιθανό, έχοντας διανύσει το 40% της κανονικής περιόδου.
Το μόνο που του λείπει, εκεί υστερεί, είναι η (ιστορική) νοοτροπία του πρωταγωνιστή και η κουλτούρα του μεγάλου. Ακόμη και εδώ δείχνει να κάνει βήματα εμπρός. Αντέδρασε καλά μετά την πρώτη προσγείωση (ισοπαλία με ΠΑΕΕΚ) και το μεγάλο χαστούκι (αποκλεισμός από την ΕΝΠ και το κύπελλο). Είναι εξαιρετικά σημαντικό, δείχνει πως μεγαλώνει γενικώς και τάχιστα.
