Από την ημέρα που ο ΑΠΟΕΛ αποκλείστηκε από το κύπελλο και έμεινε εκτός Ευρώπης, τα ήδη δύσκολα δεδομένα έγιναν ακόμη δυσκολότερα. Κίνητρα πλέον δεν υφίστανται, αν και θα είναι πραγματικά η τελευταία πινελιά ντροπής αν η ομάδα δεν τερματίσει 1η στο Β΄Γκρουπ. Που είναι πιθανό με βάση την εικόνα του ΑΠΟΕΛ, αλλά και της Πάφου.
Είναι εξαιρετικά δύσκολη η θέση του Σάββα Πουρσαϊτίδη. Που θα πρέπει να βρίσκει τρόπο να διαχειριστεί ένα γκρουπ παικτών που γνώρισαν την απαξίωση. Που οι περισσότεροι νιώθουν ανεπιθύμητοι και που βιώνουν σενάρια που ούτε στους χειρότερους εφιάλτες τους δεν βίωναν όταν έβαζαν την υπογραφή τους. Να ήταν μόνο αυτός όμως ο πονοκέφαλος του Πουρσαϊτίδη;
Η αλήθεια είναι ότι από την ώρα που ο νεαρός τεχνικός αποδεχόταν την πρόταση να αναλάβει την ομάδα, ήξερε πως θα βρει ζόρια. Έκανε πολλά, αλλά δεν μπορούσε να κάνει και θαύματα. Ανέλαβε τεράστιο βάρος και τώρα θα αναλάβει ακόμη περισσότερο. Γιατί θα πρέπει να σχεδιάσει τον ΑΠΟΕΛ της νέας χρονιάς.
Mιας κομβικής χρονιάς για τον σύλλογο. Υπό συνθήκες, πολύ αντίξοες. Το οικονομικό (ο ΑΠΟΕΛ θα πρέπει να κινηθεί σε πρωτόγνωρα γι΄ αυτόν επίπεδα) είναι σοβαρό εμπόδιο, όχι τόσο για να βρεις νέους ποδοσφαιριστές, αλλά επειδή οι πλείστοι από το υπάρχων ρόστερ έχουν συμβόλαια. Ορισμένοι δε με πολύ ψηλές απολαβές, ειδικά για τα νέα δεδομένα. Φαντάζει αδύνατο, όσο και αν φαίνεται αγωνιστικά ορθό, ο ΑΠΟΕΛ να αλλάξει το 75-80 % του ρόστερ του. Οπότε εκεί μπαίνει μία παράμετρος που έθεσε ο Τάκης Αντωνίου: Θα χρειαστεί είπε μέσες άκρες ο κ. Αντωνίου, ο τεχνικός του ΑΠΟΕΛ να αναλύσει και να διακρίνει κάποιες περιπτώσεις παικτών που δεν απέδωσαν, αλλά μπορούν να αποδώσουν. Είναι δύσκολες αποφάσεις, που αυξάνουν τον ήδη έντονο πονοκέφαλο του Σάββα Πουρσαϊτίδη.
