Το είχαμε γράψει και έχει λεχθεί. Ο αγώνας με την ΑΕΚ ήταν σημαντικός..Ήταν η "γέφυρα" μίας τεράστιας εκτός έδρας νίκης με το μονοπάτι που οδηγεί στο πρωτάθλημα.
Ήρθε φυσικά με χίλια ζόρια και τεράστιο άγχος, αλλά ήρθε.
Σε ένα ματς που η Ομόνοια ήταν προ αδιεξόδου, χρειάστηκε ένα κλικ, μία αναλαμπή. Αποδείχτηκε η διπλή αλλαγή Παπουλή-Τζιωνή με τον πρώτο να ετοιμάζει και τον 2ο να σκοράρει. Γενικώς όταν κερδίζεις σε μέρα που η... μυρωδιά παραπέμπει σε απώλεια), η σημασία είναι πολύ μεγάλη..
Το συν εφτά είναι γεγονός αυτή τη στιγμή και με μίνιμουμ το συν τέσσερα θα πάνε οι "πράσινοι" στην διακοπή.
Όμως ήταν ένας αγώνας στον οποίο κτύπησαν καμπανάκια. Το πλάνο με 4-4-2 και η εφαρμογή του, αυτή τη φορά δεν λειτούργησε, με την ΑΕΚ να το διαβάζει και να παίρνει σε μεγάλα διαστήματα το πάνω χέρι, έχοντας υπεροπλία (και αριθμητική στο κέντρο). Θύμισε λίγο το ματς με τον Ολυμπιακό (το 1-1) η εικόνα. Ένα εναλλακτικό πλάνο πρέπει να υπάρχει.
Οι πλείστοι παίκτες ήταν σε κακή μέρα. Με πρώτο τον Ζόρντι έκαναν πάρα πολλά εύκολα λάθη σε όλη τη διάρκεια του αγώνα..
Τέλος πρέπει να επισημάνουμε ότι στο τελευταίο διάστηκα η Ομόνοια δεν παρουσιάζει την αμυντική ηρεμία που μας συνήθιζε. Παρόλο που ακόμη δέχεται γκολ με το σταγονόμετρο. Οι αριθμοί δρν λένε πάντα την αλήθεια. Το γεγονός πως οι καίριες επεμβάσεις Φαμπιάνο αυξάνονται, οι ευκαιρίες των αντιπάλων το ίδιο είναι σημάδια πως η πανοπλία των "πρασίνων' έχει κάποιες ρωγμές.
