Τόσο σύντομα αλλάζουν τα πράγματα στο ποδόσφαιρο. Αρχές Αυγούστου όποιος προφήτευε στο «Ηλίας Πούλλος» ότι τρεις μήνες αργότερα θα ήταν υπό αμφισβήτηση οι επιλογές του Χένινγκ Μπεργκ και ο μεταγραφικός σχεδιασμός των Νεόφυτου Λάρκου και Σίμου Ταραπουλούζη θα έφευγε με… ζουρλομανδύα.
Αρχές Νοεμβρίου, ο Νορβηγός τεχνικός επικρίνεται για το ροτέισον και τις εμμονές του και το δίδυμο των Λάρκου-Ταραπουλούζη χρεώνεται την ανεπαρκή στελέχωση του ρόστερ. Παραφρόνησαν άπαντες στην Ομόνοια; Προφανώς και όχι. Αλλά, πέραν πάσης αμφιβολίας, κάτι δεν πάει καλά.
Ο Μπεργκ ορθώς επισημαίνει ότι ούτε την περασμένη σεζόν οι «πράσινοι» πρόσφεραν απλόχερα θέαμα ή μοίραζαν… πεντάρες δεξιά κι αριστερά. Η οριακή νίκη (χωρίς ροτέισον και ευρωπαϊκή επιβάρυνση) μετατρέπεται εύκολα σε ισοπαλία ή ήττα (με ροτέισον και ευρωπαϊκά παιχνίδια κάθε εβδομάδα).
Η μεταγραφική ενίσχυση ολοκληρώθηκε στο τρίτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου και ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι ήλθαν παίκτες σε θέσεις που υπήρχε ανάγκη. Από την άλλη, εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται πως έχουν γίνει λάθη. Σε 17 επίσημα παιχνίδια η Ομόνοια πέτυχε μόνο μια φορά άνω των δύο γκολ, μόλις σε τέσσερα (τρία, αν προσμετρηθεί ότι κόντρα στη Λέγκια σημειώθηκαν στην παράταση) σκόραρε εις διπλούν, ενώ σε έξι έχει μείνει «άσφαιρη».
Η ομάδα ζορίζεται τόσο στη δημιουργία φάσεων όσο και στην επίτευξη τερμάτων. Απέναντι σε -σαφώς πιο διαβασμένους πλέον- αντιπάλους, το «τριφύλλι» αδυνατεί ν’ αντιτάξει ένα λειτουργικό κι αποτελεσματικό plan b. Αν κλειστούν οι Γκόμεθ, Μποτεάκ, αν δεν κάνει γκολ τις ευκαιρίες του ο Ντούρις, η ομάδα έχει πρόβλημα -ανεξαρτήτως επιπέδου του αντιπάλου.
Από αυτό το ουσιώδες πρόβλημα έχει αποπροσανατολίσει μια κουβέντα που ξεκίνησε έξω από το «Ηλίας Πούλλος», αλλά πλέον έχει εγκατασταθεί για τα καλά εντός αυτού. Αφορά την ιεράρχηση προτεραιοτήτων μεταξύ εντός κι εκτός συνόρων διοργανώσεων.
Το «Κύπρος ή Ευρώπη;» είναι κατ’ ουσία ένα ψευτοδίλημμα. Εκτός κι αν κάποιος πιστεύει ειλικρινά ότι προπονητής και παίκτες έδωσαν τα πάντα την περασμένη σεζόν απλώς για να μπουν στους ομίλους και μετά… ν’ αράξουν. Ότι θα άφηναν να προσπεράσει ανεκμετάλλευτη τη δυνατότητα να παίξουν σε κορυφαίο ευρωπαϊκό επίπεδο, που για κάποιους είναι όνειρο και ευκαιρία ζωής.
Η άποψη ότι μετά την είσοδο στους ομίλους (και την εξασφάλιση του παχυλού πριμ της UEFA) έπρεπε να αφοσιωθούν αποκλειστικά στο πρωτάθλημα ταιριάζει σε… λογιστή και σίγουρα όχι σε ομάδα που θέλει να λέγεται μεγάλη, φιλόδοξη και με ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Το όνομα και ο συντελεστής στα ευρωπαϊκά σαλόνια δεν φτιάχνονται με πορείες στα προκριματικά, αλλά με αποτελέσματα και βαθμούς στους ομίλους.
Στην περίπτωση της Ομόνοιας, ωστόσο, το αυτονόητο έγινε… αμάρτημα με μια στρεβλή λογική που επηρέασε εν τέλει και το ποδοσφαιρικό τμήμα. Ο Μπεργκ -παραδόξως, μιας και κουβαλά την πιο ευρωπαϊκή οπτική των πραγμάτων στο σύλλογο- μπήκε στη διαδικασία της διάκρισης αγώνων, ενώ μπορούσε κάλλιστα με σταθερό και μικρότερης έκτασης ροτέισον να κυνηγήσει με καλύτερες πιθανότητες τα αποτελέσματα εντός κι εκτός συνόρων. Όσο πιο γρήγορα καθαρίσει το μυαλό του, τόσο καλύτερα θα είναι για τον ίδιο και την ομάδα του.
