- Ο δρόμος προς την League Phase: Όλοι οι πιθανοί αντίπαλοι των κυπριακών ομάδων
- Η ΑΕΚ μαθαίνει να παίζει έξυπνα
Αντί για το φίζικαλ και τη μία μεγάλη μπαλιά απευθείας στον μεγάλο, ποδοσφαιρικά τα ξεδιπλώματα από την άμυνα προς την επίθεση γίνονται, έτσι, πιο όμορφα. Θα έλεγα, και πιο ασφαλή. Κάπου εδώ, enter Μάνταλος. Η όλη επεξεργασία, το φιλτράρισμα, του παιγνιδιού (είχε ξεκινήσει προς το φινάλε της θητείας Αλμέιδα και εξακολουθεί με τον Νίκολιτς να) περνά από τα πόδια ενός "Πίρλο της ΑΕΚ". Για να πεις ότι "δεν κάνει" να παίζει ο Μάνταλος έξι, εκεί πρέπει να έχεις τουλάχιστον ένα Ζαφείρη. Αν έχεις Γένσον, ο Μάνταλος "κάνει", τελεία.
Το αποτέλεσμα τώρα, δεν είναι λαμπερό. Επί της ουσίας, και στην Ουγγαρία είδαμε, στη μεγαλύτερη διάρκεια του ματς, ένα αποτέλεσμα πενιχρής δημιουργίας. Η Ενωση δεν κυριάρχησε, δεν κυριαρχήθηκε, βασικά ήθελε να ελέγχει πράγματα και καταστάσεις, στην πραγματικότητα όσο μπορούσε να κάνει μηδέν-ένα άλλο τόσο μπορούσε και να φάει ένα-μηδέν. Σήμερα, μιλώντας για κλαμπ με πρωταγωνιστική φιλοδοξία, οι δυνατότητες δεν είναι wow. Οσο δεν είναι wow, κάθε φορά θα συμβαίνει όλα να παίζονται στο όριο, στη λεπτομέρεια, στην τρίχα.
Η απόσταση από τα wow, εξηγείται. Ο επί χρόνια...ξεπατωμένος (στη δύσκολη "διπλή ζωή" συλλόγου και Εθνικής) Πινέδα, αυτή τη στιγμή είναι εκτός φόρμας. Αναμένεται, η επιστροφή στο αναγνωρισμένο επίπεδο. Επίσης ο Κοϊτά δέκα ή ο Γκατσίνοβιτς εννιάμισι, για την ώρα μοιάζουν περισσότερο με ερωτηματικά μες στο κεφάλι του κόουτς παρά με παγιωμένες βεβαιότητες. Το πιθανότερο καθ' οδόν, είναι ότι θα βρουν ρόλους εναλλακτικών επιλογών, ο Κοϊτά στο εννιάμισι και ο Γκατσίνοβιτς στα οκτάρια. Πολλοί θα πουν, και για τον σέντερ-φορ. Ναι, καλά, πρώτα πείτε το στον προπονητή της ισραηλινής ομάδας...να γελάσει πικρά.
Αν είχαν έστω ένα Ζίνι, μη πω ένα Πιερό, αυτοί θα πήγαιναν την ερχόμενη εβδομάδα στο ραντεβού με τον Αρη Λεμεσού. 'Η μάλλον, δεν θα είχαν αποκλειστεί καν (στο Γιουρόπα Λιγκ) από τη Λέφσκι. Τέσσερις αγώνες και μία παράταση μες στο ευρωπαϊκό καλοκαίρι τους, 390 λεπτά, έβαλαν ένα γκολ...σε εκείνη την παράταση με τους Βούλγαρους. Συνολικό σκορ τεσσάρων αγώνων και μίας παράτασης, ένα-δύο. Στους Κύπριους, η ΑΕΚ θα συναντήσει κάτι άλλο. Σέντερ-φορ, αλληλοσυμπληρωματικοί, εννέα και εννιάμισι, που οπωσδήποτε θα της γίνουν αισθητοί. Επιπλέον, εξτρέμ που "πηγαίνουν" στο γκολ. Και φυσικά, μη ξεχνάμε, θα συναντήσει η ΑΕΚ αντίπαλο με φυσική έδρα.
Τα καλά νέα της βραδυάς στο Ντέμπρετσεν, είναι η επιβεβαίωση της ευελιξίας λύσεων στον άξονα. Ο Μαρίν μπήκε, σε θέση-δέκα. Στην κόπωση του Μάνταλου, για λίγο πήγε στη θέση-έξι. Μετά τις αλλαγές, ο Ρουμάνος επέστρεψε στο δέκα, με έξι τον Γένσον και δεξιό οκτώ τον Λιούμπιτσιτς. Ο Νίκολιτς είχε πολυτέλεια ν' ανανεώσει "επί τόπου" 3/4 θέσεις του ρόμβου. Θα μπορεί, και 4/4. Διότι ακόμη κι ο Περέιρα που "επέζησε" αριστερό οκτώ στην ενδεκάδα ως τη λήξη, η δίκαιη μεταχείριση μιας "γλώσσας σώματος" πρωτάρη που διεκδικεί το όνειρο, εννοείται πως θα χρειάζεται διαλείμματα όχι λιγότερο από τους υπόλοιπους.
Η περίπτωση-Αρης συνοψίζεται στο γνωμικό, όποιος δεν έχει μυαλό έχει πόδια. Σοφό, όσο όλα τα παλαιόθεν γνωμικά. Για την ακρίβεια εδώ, όποιος δεν έχει μυαλό στο πρώτο ματς, έχει πόδια για να τρέχει και να μη φτάνει στη ρεβάνς. Οι Αζέροι το συνέχισαν στη Θεσσαλονίκη, πάνω σε ό,τι κατάλαβαν (και ξεψάρωσαν) στην ανάπαυλα στο Μπακού. Στου Χαριλάου κερδισμένες δεύτερες μπάλες ψηλά, τους οδήγησαν σε δύο γκολ και τους έδωσαν, εν τέλει, την πρόκριση. Ολη νύχτα ο Πάτρικ Αντράντε, το έξι της Αράζ, τους γύριζε ταινία. Και οι δύο ακραίοι, οι σκόρερ, το έσκισαν το μεροκάματο. Θα έλεγα, δάγκωναν. Αν δεν ήταν κακό χιούμορ, εν συνεχεία του περιστατικού με τον Κάρλες Πέρεθ και το σκυλί.
Οχι μόνο, δημιουργός και εκτελεστής ο Φελίπε Σάντος αριστερά και ο Μπολί δεξιά, στο μηδέν-ένα. Αλλά και με τη φρεσκάδα, προπάντων τη "δίχως αύριο" επιθυμία, να δίνουν πίσω τη βοήθεια που, πρακτικά, έκανε την αμυντική τετράδα...πυκνή εξάδα (μπροστά από ένα θαρραλέο τερματοφύλακα). Ο Ουζουνίδης, για αρχή άλλαξε 5/11 πρόσωπα. Γκολκίπερ, αριστερός στόπερ, δεκάρι, δύο εξτρέμ. Εξαιτίας του Φελίπε Σάντος και του Μπολί, άλλαξε άλλους τρεις στο ημίχρονο. Δύο μπακ, και εξτρέμ. Εν ολίγοις ο Φελίπε Σάντος και ο Μπολί, του έκαναν το σχέδιο άνω-κάτω.
Οι τρεις που ήρθαν στο δεύτερο μέρος, ο Ντιαντί πρωτίστως, συνεισέφεραν στους "ηρωισμούς" στους οποίους ούτως ή άλλως η παρτίδα, εκεί και τότε με αθροιστικό τρέχον σκορ ένα-τέσσερα, θα πήγαινε. Πράγματι, πήγε. Καλό θα ήταν, να μη πήγαινε. Οι ηρωισμοί είναι το έσχατο, το "τρέχω και δεν φτάνω" που λέγαμε, σκέλος. Υποψιάζομαι ότι οι οπαδοί του Αρη έχουν χορτάσει, σε Ελλάδα και Ευρώπη, ηρωικές αστοχίες για να χρειάζονται άλλη μία στη λίστα.
Πηγή: Sdna.gr
