Βρήκε απ’ την άλλη τον Παναθηναϊκό των 14ων ετών χωρίς πρωτάθλημα, να παρουσιάζει μια εικόνα σχεδόν… χαλαρή για τέτοια αναμέτρηση. Λες και ήταν ο κορεσμένος που κοιτάει με τη μύτη ψηλά το παιχνίδι. Λογικό κι επόμενο να χάσει χωρίς καν να προσπαθήσει ουσιαστικά.
Μη γελιόμαστε μεταξύ μας, πλέον ο τίτλος απλά είναι θέμα χρόνου να χαθεί για τον Παναθηναϊκό. Ακόμη κι αν κάνει ο ίδιος το 3Χ3, πρέπει να χάσει πέντε βαθμούς η ΑΕΚ (έχει και την ισοβαθμία). Αν πάλι φέρει έστω μια ισοπαλία το Τριφύλλι, στην ουσία δεν έχει ελπίδα. Μαθηματικά με την ΑΕΚ ίσως βρείτε υπολογισμό που να φέρνει τους Πράσινους πρωταθλητές, αλλά ανήκει στη σφαίρα του να περπατάς και να πέσει απ’ τον ουρανό μια βαλίτσα με χαρτονομίσματα, τα οποία κουβαλούσε στο ιδιωτικό του τζετ ένας δισεκατομμυριούχος.
Ποδοσφαιρικά απλά η πολύ καλύτερη ομάδα της βραδιάς πήρε με άνεση τη νίκη. Κόντρα σε ένα σύνολο απροετοίμαστο ψυχολογικά, με λάθη που δεν επιτρέπονται σε τέτοιο «τελικό». Το μόνο… θετικό για τους Πράσινους, οι απώλειες ΠΑΟΚ και Ολυμπιακού. Γιατί πλέον το βλέμμα περισσότερο πρέπει να στρέφεται στην 4η θέση παρά στην πρώτη όπως ήρθαν τα πράγματα.
Είναι νωρίς για συνολική ανάλυση της σεζόν, αλλά υπάρχει μια ξεκάθαρη διαπίστωση: Απέτυχε η αλλαγή προπονητή. Ίσως με τον Γιοβάνοβιτς ο τίτλος να χανόταν με μεγαλύτερη ευκολία. Όμως απ’ τη στιγμή που αλλάχτηκε για να έρθει ο επόμενος που θα φέρει τον τίτλο, τότε υπάρχει αποτυχία. Όχι του Τερίμ, τις δικές του ευθύνες μπορεί να τις αναλύσει ο καθένας. Απέτυχε η επιλογή, δηλαδή η διοίκηση που πήρε την απόφαση.
Δεν μπορεί να γίνει μεγαλύτερη συζήτηση με το πρωτάθλημα να είναι σε εξέλιξη και το κύπελλο να είναι πλέον τεράστιο πρέπει για τον Παναθηναϊκό. Χωρίς να χρυσώνει κανένα χάπι πιθανή κατάκτηση. Απ’ την άλλη, απώλειά του θα είναι η απόλυτη καταστροφή. Κοινώς ο Παναθηναϊκός είναι με την πλάτη στον τοίχο από εδώ και πέρα.
Χωρίς να βγαίνει κάτι προς τα έξω, μια και η σεζόν παίζεται ακόμη για ένα μήνα περίπου, πρέπει να κοιτάξουν οι πάντες τι πρέπει να γίνει για να διαφοροποιηθούν τα δεδομένα. Διότι αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός συγκριτικά με τους τέσσερις δείχνει να είναι ένα βήμα πιο πίσω. Όχι λόγω του ποδοσφαίρου που παίζει ή του υλικού που έχει. Όμως είναι μια ομάδα που δεδομένα πάει σε σημαντικές αλλαγές στο ρόστερ της, ενώ πρέπει να παρθεί και μια απόφαση για τον προπονητή.
Χωρίς να κρυβόμαστε στο γεγονός πως είναι δουλειά άλλων και χωρίς να μηδενίζουμε κανέναν, ας κοιτάξει ο Παναθηναϊκός να βρει έναν προπονητή στον οποίο μπορεί να ποντάρει τα πάντα. Έναν τεχνικό που θα τον οδηγήσει αγωνιστικά, θα έχει τη νοοτροπία επιστροφής στους τίτλους, θα χαράξει επιτέλους μια πορεία όπως πρέπει, δίχως ναι μεν αλλά. Δίχως να βρίσκουμε δικαιολογίες πως είναι δύσκολος στις μεταγραφές, αυστηρός στα αποδυτήρια ή ήρεμος στα αποδυτήρια, καλός στο κοουτσάρισμα όχι στο διάβασμα ή το αντίθετο.
Έχουμε πολύ χρόνο γι’ αυτά όμως. Ακόμη και τώρα που «βράζει» ακόμη το μυαλό, είναι ξεκάθαρο πως ο Παναθηναϊκός απέτυχε. Επικοινωνιακά θα βοηθήσει το να μην τερματίσει τέταρτος, θα βοηθήσει περισσότερο το να κλείσει τη σεζόν με ένα κύπελλο. Όμως πώς μπορεί να χαρακτηριστεί επιτυχία το να επαναλάβει κάτι που είχε κάνει και την πρώτη σεζόν του πλάνου που διακόπηκε τέλη Δεκεμβρίου;
No τίτλος, no επιτυχία. Χωρίς αστερίσκους, χωρίς ναι μεν αλλά, χωρίς τίποτα. Ειδικά η εικόνα του Παναθηναϊκού στο ματς της χρονιάς, φανέρωσε όλες τις παθογένειές του. Απροετοίμαστος ψυχολογικά, νοοτροπία εντελώς λάθος, εξωαγωνιστικά… το αφήνουμε δεν σηκώνει καν κουβέντα. Έτσι δεν παίρνεις πρωτάθλημα ούτε στη Super League 2. Δυστυχώς.
Προφανώς και δε μηδενίζουμε τίποτα, σαφώς και το υλικό της ομάδας έχει εξαιρετικούς παίκτες. Όπως είναι προφανές πως χρειάζεται σημαντικές ποιοτικές προσθήκες. Αλλά είπαμε, αυτά στην ώρα τους. Για τώρα, ας κάνει το Τριφύλλι το 3Χ3 και μετά να πάρει και τον τελικό, για να αναλυθεί με μεγαλύτερη ηρεμία η δεδομένη αποτυχία της απώλειας του τίτλου.
Πηγή: Sdna.gr
