Ο Γιόβετιτς, στα 34 προς 35, μπήκε στο 82΄κι έπαιξε την παράταση και 15 λεπτά στην κανονική διάρκεια (στο 97’ σφύριξε τη λήξη του 90λεπτου ο Ιταλός διαιτητής Μαριάνι). Ο Ελ Αραμπί, στα 37 του, μπήκε στο 87’ κι έπαιξε την παράταση και δέκα λεπτά στην κανονική διάρκεια. Ο Ιμπόρα, στα 36 του, μπήκε στο 102’ της παράτασης κι έπαιξε 18 λεπτά. Ο δε Κίνι, στα 34 προς 35 χρόνια του, μπήκε στο 106’ της παράτασης κι έπαιξε 14 λεπτά.
Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με το ότι ο Μεντιλίμπαρ τους γνωρίζει αυτούς τους παίκτες από το ισπανικό πρωτάθλημα-καθότι οι δύο Ισπανοί έπαιζαν χρόνια εκεί, ο δε Ελ Αραμπί είχε μία τριετία στην Γρανάδα κι ο Γιόβετιτς πέρασε μία σεζόν από τη Σεβίλλη. Αυτό που ξέρω είναι ότι τους εμπιστεύεται. Και πάνω απ΄ όλα καταλαβαίνω ότι ο Βάσκος, ως παλιά καραβάνα ο ίδιος στο ποδόσφαιρο, δεν έχει πρόβλημα με τις ηλικίες. Και βάζει έναν παίκτη ανάλογα με την αξία του, τα χαρακτηριστικά του και φυσικά τι χρειάζεται από αυτόν ανά παιχνίδι.
Σημασία έχει ότι ο Μεντιλίμπαρ πήρε πολλά από αυτές τις τέσσερις αλλαγές παικτών συνολικής ηλικίας 141 ετών!
Ο Γιόβετιτς σημείωσε στο μόλις 3ο λεπτό της παράτασης το πολύ κρίσιμο πέμπτο γκολ, που για πρώτη φορά σε ολόκληρη τη βραδιά έδωσε προβάδισμα πρόκρισης στον Ολυμπιακό. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά έκανε και πολλά άλλα καλά πράγματα για την ομάδα. Αρχικά (όταν βγήκε ο Όρτα) σε ρόλο δεύτερου φορ, πίσω από τον Ελ Κααμπί και μετά πίσω από τον Ελ Αραμπί, και στη συνέχεια (όταν βγήκε κι ο Ποντένσε) σε ρόλο έξω αριστερά, ο Μαυροβούνιος ήταν τόσο καλός, που τον ένιωσε για τα καλά η αντίπαλη άμυνα. Ντρίμπλαρε, πάσαρε, πήρε φάουλ και πλάκα πλάκα δεν ήταν καθόλου μακριά από χατ τρικ (!), αφού στο 3ο λεπτό των καθυστερήσεων του 90λεπτου έχασε μία πολύ σημαντική ευκαιρία πλασάροντας άστοχα, ενώ και τρία λεπτά αργότερα πήγε να πιάσει κεφαλιά-ψαράκι από πολύ πλεονοντική θέση, αλλά δεν βρήκε γεμάτα την μπάλα.
Ο Ελ Αραμπί έβαλε το κερασάκι στην τούρτα μίας επικής βραδιάς με το έκτο γκολ, αλλά είχε και πολύ όμορφες προσωπικές ενέργειες, μία εκ των οποίων κατέληξε στην πάσα για γκολ προς τον Γιόβειτς, στη χαμένη ευκαιρία στο 90+3’.
Ο Ιμπόρα έκανε σωστά τη δουλειά παίζοντας δίπλα στον Έσε, σε ρόλο δεύτερου κεντρικού χαφ, προκειμένου να διαφυλαχθεί το 5-1 που ήταν εκείνη την στιγμή το σκορ, με τον Ποντένσε να βγαίνει και την επιθετική τριάδα να είναι Μασούρας, Ελ Αραμπί, Γιόβετιτς.
Κι ο Κίνι πήρε τη θέση του Ρόντινεϊ και έβγαλε από το παιχνίδι τον αριστερό μπακ Τούργκεμαν, που είχε αρχίσει να ταλαιπωρεί τον κουρασμένο από την υπερπροσπάθεια Βραζιλιάνο μπακ.
Κοιτάξτε, βλέποντας ένα πάγκο να έχει τέσσερις παίκτες από 34,5 έως 37 ετών, η πρώτη σκέψη σου είναι, «πού πάω ως ομάδα, τι προοπτική υπάρχει εδώ». Από την άλλη, σε μία ομάδα χρειάζονται κι οι έμπειροι παίκτες. Ο δε Ολυμπιακός από πλευράς πιο βασικών παικτών, έχει άνω των 30 μόνο τον Ρόντινεϊ (32) και τον Φορτούνη (31,5), με τον γκολκίπερ Πασχαλάκη (34,5).
Πάνω απ΄ όλα, ωστόσο, αυτό που μετράει είναι τι παίρνει ο προπονητής από τον κάθε παίκτη κι όχι η ηλικία του παίκτη. Κι αυτό που εγώ βλέπω είναι ότι ο Μεντιλίμπαρ έχει κάνει τον Γιόβετιτς, με όλες τις παραξενιές που έχει αυτό το παιδί και την ατελείωτη γκρίνια που βγάζει όσο δεν παίζει, μία αλλαγή πολυτελείας, έναν επιθετικό που μπαίνει στα τελευταία 20-30 η, και λιγότερα λεπτά, και κάνει τη διαφορά!
Μεντιλίμπαρ: «Πεθαίνουν για την ομάδα τους στον Ολυμπιακό, δεν είχα ξαναζήσει τέτοια κατάσταση»
Με τον ΠΑΟ ο Γιόβετιτς την περασμένη Κυριακή είχε μπει στο 80’ και τα είχε δώσει όλα. Το ίδιο και με τη Μακάμπι στο πρώτο ματς, μπαίνοντας στο 77’. Με το Βόλο είχε μπει στο 60’ κι είχε βάλει το τελευταίο γκολ στο 3-0. Στο Αγρίνιο μπαίνοντας στο 58’ είχε συμβάλλει πολύ στην ανατροπή του 0-1 σε 2-1. Το ίδιο και στο ματς με τον Αστέρα, όταν είχε μπει στο 80’ με το σκορ 1-1 και τη νίκη στο 89’. Στη Βουδαπέστη πάλι έξοχος, μπαίνοντας στο 78’, με ένα σουτ-φαρμάκι που έβγαλε ο γκολκίπερ. Όλα δε είχαν φανεί από το ντεμπούτο του Μεντιλίμπαρ, στο 1-0 με τη Φέρεντσβαρος στο Καραϊσκάκη, όταν ο μαυροβούνιος είχε μπει στο 77’, με το αποτέλεσμα στο 0-0, και ήταν από τους βασικούς συντελεστές της σπουδαίας νίκης.
Τα ίδια, έως ένα βαθμό, κι ο Ελ Αραμπί. Μπαίνει αλλαγή κι όσο κι αν παίζει, μα πέντε-δέκα λεπτά, «είναι εκεί». Για να βάλει το έκτο γκολ στη Μακάμπι, για να δώσει την ασίστ στο τρίτο γκολ με τον Βόλο, για να παλέψει την κάθε φάση μπαίνοντας ακόμη και στο 91ο λεπτό. Ο Άραβας ήταν εντελώς εκτός πλάνων με τον Μαρτίνεθ. Ο Καρβαλιάλ, πιο έξυπνος, τον ενεργοποίησε και πήρε από αυτόν δύο διπλά, στις Σέρρες (1-0) και στην Κηφισιά (3-2). Ήταν όμως άτυχος ο Πορτογάλος γιατί και στα δύο αυτά τρίποντα ο Αραμπί έβγαλε θλάσεις κι έμεινε έξω ένα μήνα κάθε φορά, συνολικά δηλαδή ένα δίμηνο-ειδάλλως θα είχε δώσει κι άλλα πράγματα. Διότι, ο Αραμπί είναι ο τύπος του παίκτη που αν του δείξεις εμπιστοσύνη, θα σε βοηθήσει κι ένα λεπτό να παίξει. Και να ξέρετε ότι τη δεύτερη θλάση, στην Κηφισιά, την είχε πάθει μόνο και μόνο γιατί τον έβαλαν κι έπαιξε νωρίτερα απ΄ ότι έπρεπε, γιατί έμενε το 2-2 σε εκείνο το ματς, έλειπε ο Ελ Κααμπί και τον έβαλαν άρον άρον μήπως σωθεί το τρίποντο-όπως και το έσωσε με την καρφωτή κεφαλιά.
Γενικά νομίζω ότι ο Μεντιλίμπαρ καλά κάνει και ποντάρει και στην παλιά φρουρά. Αφού δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική για τις θέσεις των κεντρικών χαφ, με τον Μαντί Καμαρά να είναι στην κατάψυξη, πρέπει ο Ιμπόρα να είναι έτοιμος να παίζει όταν χρειάζεται. Έχουμε καταλάβει τι μπορεί και τι δεν μπορεί να δώσει, όμως ο πανύψηλος Ισπανός χρειάζεται. Κι ο Κίνι επίσης, αφού οι Ρόντινεϊ κι Ορτέγκα δεν μπορεί να παίζουν συνέχεια, ο δε Ρίτσαρντς, για αριστερά, δεν μοιάζει να ανταποκρίνεται ακόμη στο 100%.
Πηγή: Gazzetta.gr
