Στο Λεβερκούζεν η ΑΕΚ ήταν ποίημα για 40 λεπτά. Στο Ράζγκραντ ήταν οργανωμένη, απαιτητική, έλεγχε την κατάσταση. Το ίδιο και στη Ζυρίχη. Σε τρεις εκτός έδρας αγώνες, έδειξε χαρακτήρα ομάδας που έχει μία εξέχουσα νοοτροπία.
Όπου πάει θα κάνει το παιχνίδι της, δεν θα εξαρτηθεί από τα θέλω του αντιπάλου. Ούτε και θα κοιτάξει τι έχει η ατζέντα μετά. Της το επιτρέπει άλλωστε η ποιότητα και το βάθος της. Η εκτός έδρας παρουσία απέφερε τέσσερις βαθμούς. Είναι σπουδαίος απολογισμός για ευρωπαϊκό όμιλο. Κάποιος θα ισχυριστεί ότι η Ζυρίχη όντας προκριμένη δεν καιγόταν.
Με την ίδια λογική, ο ισχυρισμός αντισταθμίζεται με το ότι ούτε η ΑΕΚ όντας αποκλεισμένη «καιγόταν». Είναι όμως hot! Και κάπου εδώ έρχεται η υπόθεση έδρα. Θα το ξαναπούμε, όπως το είπαμε μετά το Ράζγκραντ. Στην «Αρένα» οι πιθανότητες να είχε καλύτερα αποτελέσματα με Ζυρίχη και Λουντογκόρετς θα ήταν πολύ μεγάλες. Στοίχησε πολύ εκείνη η πρεμιέρα με τους Ελβετούς. Αν η ΑΕΚ αγωνιζόταν στη Λάρνακα πιθανότατα θα μιλούσαμε τώρα για πρόκριση ή σενάρια πρόκρισης.
