Επί ένα χρόνο στο... απόσπασμα, τώρα ο νέος σερίφης!

Τι είναι εκείνο που μπλοκάρει τους παίκτες; Τι είναι εκείνο που δεν τους επιτρέπει να αγωνίζονται βάσει του ταλέντο τους ή των δυνατοτήτων τους; Γιατί σκύβουν το κεφάλι τόσο συχνά, γιατί λυγίζουν από την πίεση, γιατί απλά δεν το διασκεδάζουν; Τα παραδείγματα πολλά. Παίκτες υποτιμημένοι, απαξιωμένοι, χλευασμένοι, φεύγουν από την Ελλάδα. Να παίξουν έξω, να δουν κάτι διαφορετικό, να το χαρεί η καρδούλας του. «Έπρεπε να έχω φύγει νωρίτερα. Μετά τον Αστέρα, έστω και αν χρειαζόταν να δοκιμαστώ». Ναι, να δοκιμαστεί και δεν ντράπηκε ο Γιώργος Αθανασιάδης να το πει. Γιατί στην ΑΕΚ έκανε τις χειρότερες εμφανίσεις του. Έκανε μέχρι και έμμεσο, ο Θεός να μας και να τον φυλάει! Και μετά; Όπου φύγει, φύγει. Στη Μολδαβία; Ναι, στη Μολδαβία.

Εξάλλου, όταν η Σερίφ περνούσε τους προκριματικούς γύρους αέρα, η ΑΕΚ έχανε στη Βοσνία από την Βελέζ. Κι όταν πήγαινε στο Ζάγκρεμπ, έπειτα από τρεις προκρίσεις (ανάμεσα στις οποίες και επί του Ερυθρού Αστέρα), η ΑΕΚ έκανε μεταγραφές για την αναδόμηση του ρόστερ της. Ο Γιώργος Αθανασιάδης ήταν από εκείνους που έφυγαν νωρίς… Από εκείνους που κρίθηκαν νωρίς ανεπαρκείς. Όχι άδικα… Ούτε, όμως, ήταν άδικα τα δάκρυά του το βράδυ της 25ης Αυγούστου. Θα έπαιζε στο Champions League. Με τη Σερίφ. Με μια ομάδα της Μολδαβίας. Απλό είναι το ποδόσφαιρο καμιά φορά! Ελλάδα, ακούς;

«Δεν ξέρω τι ακριβώς ένιωσα. Εκείνη τη στιγμή έκλαψα, γιατί θυμήθηκα όλα τα αρνητικά από μπροστά μου. Ότι είχε συμβεί τα προηγούμενα δύο χρόνια. Πέρυσι δεν ήταν καλή χρονιά. Για ένα διάστημα έπεσαν όλοι πάνω μου. Ένιωσα ότι ξανασηκώθηκα και πάλι και ότι τώρα αλλάζουν όλα».

Μια φορά κι έναν καιρό!

Περίμενε για χρόνια ότι θα ερχόταν μια τέτοια τη στιγμή. Ίσως όχι όταν ήταν πιτσιρίκι, εποχή που τα όνειρα είναι θολά και απροσδιόριστα. Ίσως όχι όταν έφευγε από τον Ηρακλή έχοντας αγωνιστεί σε πέντε επίσημα ματς της Δ’ Εθνικής ή όταν προσπαθούσε να φτιάξει μια καριέρα από τα χαμηλότερα των κατηγοριών και τον Εθνικό Σοχού. Όταν η πραγματικότητα σού βάζει ταβάνι είναι δύσκολο να φαντάζεσαι ότι θα το τρυπήσεις. Ήταν το 2012, όταν ο Γιώργος Αθανασιάδης δοκιμάστηκε στον Πανθρακικό, πήρε την έγκριση του Σάββα Παντελίδη και στα 19 του χρόνια, ο γκολκίπερ από το Μελάνθιο του Κιλκίς βρέθηκε στα μεγάλα σαλόνια.

«Ήταν ένας από τους τερματοφύλακες που είχαμε δοκιμάσει και μου άρεσαν τα στοιχεία του. Είναι δουλευταράς και καλό παιδί», έλεγε τότε ο Έλληνας τεχνικός, ο οποίος θα τον χρησιμοποιούσε κιόλας σε δύο ματς μέσα στη σεζόν 2012-13. Όμως, θα επανέλθουμε σε αυτό αργότερα. Ο δουλευταράς βρήκε το περιβάλλον που ήθελε, πήρε εμπιστοσύνη, βρήκε ευκαιρίες και σταδιακά έφτασε το όνομά του στους τίτλους των άρθρων, στα αφιερώματα για τα φρέσκα πρόσωπα, στη λίστα με τους δέκα καλύτερους ρούκι του 2014 στη Super League.

Τότε, λοιπόν, τα όνειρα μπορούσαν να έχουν σχήμα, βάθος, και υπόσταση. Έστω κι αν δεν είχαν απαραίτητα χρώμα ή όνομα. «Σίγουρα, θα ήθελα κάποια στιγμή να αγωνιστώ σε μια από τις κορυφαίες ομάδες στην Ελλάδα που κάνουν πρωταθλητισμό, αλλά το μεγαλύτερό μου όνειρο θα ήταν κάποια στιγμή να φορέσω τη φανέλα με το εθνόσημο». Στον Πανθρακικό θα παίξει για τρεις σεζόν. Θα αγωνιστεί σε 62 παιχνίδια, θα πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες βραδιές της ομάδας της Κομοτηνής (σ.σ. όπως κάθε γκολκίπερ «μικρής» ομάδας που κερδίζει μεγάλη) και θα έρθει το μικρό βήμα πιο ψηλά.

Δεν ήταν κάτι που τον ενοχλούσε. 23 χρονών κατηφορίζει προς την Τρίπολη και τον ακμάζοντα εκείνο το διάστημα Αστέρα. Παίζει συνολικά σε εφτά παιχνίδια, αναπληρωματικός του Τόμας Κοσίσκι, όπως άλλωστε και στον Πανθρακικό, είχε αρχικά μπροστά του τον Αλέξανδρο Πασχαλάκη. Περιμένει τη σειρά του. Δουλεύει σκληρά και την επόμενη σεζόν καθιερώνεται. Καθιερώνεται και κάτι παραπάνω. Χάνει μόλις εννέα λεπτά από όλο το πρωτάθλημα και στο φινάλε της σεζόν είναι πρώτος σε συμμετοχές σε όλη τη Super League. Είναι η καλύτερη σεζόν της καριέρας του, είναι Έλληνας και είναι 25 ετών. Το όνομά του περνάει από το ρεπορτάζ όλων των ομάδων. ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, Ολυμπιακός, ενώ φημολογούταν και ενδιαφέρον ομάδων από το εξωτερικό.

Μένει στον Αστέρα. Χάνει τη θέση του από τον Νίκο Παπαδόπουλο, δεν έχει την ίδια σταθερότητα και τις ίδιες συμμετοχές, ενδεχομένως να έπαιξε το ρόλο του ότι δεν έβρισκαν κοινό σημείο με το σύλλογο για επέκταση του συμβολαίου. Την επόμενη σεζόν παίζει μόλις σε οκτώ ματς. Η ΑΕΚ έρχεται στο προσκήνιο τον Ιανουάριο. Ο Γιώργος Αθανασιάδης συμφωνεί για μεταγραφή το καλοκαίρι. Υπογράφει στις 13 Ιουνίου του 2019 για τέσσερα χρόνια. Παίρνει το νούμερο 30. Μοιάζει σα να έχει πιάσει τα πέντε νούμερα και το ΤΖΟΚΕΡ. Είναι, όμως, έτσι;

«Πρόκληση είναι για μένα, γιατί κάνω το επόμενο βήμα και έρχομαι σε μία από τις μεγαλύτερες ομάδες της Ελλάδας, και θέλω να διεκδικήσω κάτι. Δεν νομίζω ότι είναι άγχος. Κίνητρο σίγουρα είναι διότι πιο πριν ήθελα να ανέβω ένα σκαλί πιο ψηλά, τώρα που το έχω ανέβει, θέλω να δουλέψω ακόμα περισσότερο ώστε να προσαρμοστώ στην ομάδα και να προσφέρω».

From zero to hero!

Zero, όμως. Όχι αστεία. Όχι τρόπος του λέγειν. Στ’ αλήθεια. Μηδέν! Η πρώτη του σεζόν στην ΑΕΚ ήταν δύσκολη. Διότι μπορεί να απλοποιούμε τη ζωή του τερματοφύλακα, αλλά μόνο εύκολη δεν είναι. Άλλο θέλει υπομονή κι άλλο θέλει τόση υπομονή! Ο Γιώργος Αθανασιάδης πέρασε μια ολόκληρη σεζόν στην κερκίδα. Τα highlights της σεζόν του ήταν όταν τον έπιανε η κάμερα στον πάγκο. 15 φορές ήταν στην αποστολή, σε συνολικά 53 παιχνίδια που είχε η ΑΕΚ όλη τη σεζόν. Και μετά, ήρθε το πρώτο φιλικό χτύπημα στον πλάτη. Ο Βασίλης Μπάρκας πουλήθηκε στη Σέλτικ. Έμεινε ο Παναγιώτης Τσιντώτας και ο Γιώργος Αθανασιάδης. Η ΑΕΚ θα επέλεγε να μην αγοράσει γκολκίπερ. Τώρα, χρειαζόταν να κάνει λίγη λιγότερη υπομονή. Η ώρα για την ευκαιρία του έφτανε.

Δεν του συνέβη για πρώτη φορά. Οκτώβριος του 2012. 27η μέρα του Οκτωβρίου και ο Γιώργος Αθανασιάδης κάνει ντεμπούτο στην καριέρα του σε επαγγελματικό πρωτάθλημα. Ντεμπούτο με τη φανέλα του Πανθρακικού, ντεμπούτο στη Super League, ντεμπούτο στη φαντασίωση να παίζεις στο υψηλότερο επίπεδο. Και μόλις στο 7ο λεπτό ο απόλυτος εφιάλτης. Μια πάσα στην πλάτη της άμυνας, μια έξοδος, μια ανατροπή, μια κόκκινη κάρτα. «Δεν ήταν το ντεμπούτο που θα ονειρευόμουν. Ήταν πολύ κακή αρχή για εμένα. Πρέπει να ξεπεράσω την εμφάνισή μου. Θα ξαναπάρω την ευκαιρία μου κάποια στιγμή».

Απέναντι στη Ζόρια στις 26 Νοεμβρίου του 2020 για την τέταρτη αγωνιστική του Europa League ξεκινάει βασικός. «Είναι περίεργο συναίσθημα, αλλά αυτή η μοίρα του τερματοφύλακα. Χρειάζεται υπομονή», έλεγε λίγο καιρό πριν, σχολιάζοντας το γεγονός ότι είχε να παίξει σε επίσημο ματς από τις 21 Απριλίου του 2019. Συμπληρωμένος 1,5 χρόνος, δηλαδή… Το 61ο λεπτό είναι το λεπτό του μαρτυρίου. Κάνει και πάλι λάθος – όπως τότε στο ντεμπούτο του με τον Πανθρακικό – και σαν ένα σατανικό ντόμινο, το ένα κακό διαδέχεται το άλλο και η ΑΕΚ χάνει 0-3 από την ουκρανική ομάδα.

Τι του συμβαίνει και μοιάζει να σπαταλάει όλες τις πρώτες ευκαιρίες; Και τι έχει δει σε εκείνον το σύμπαν, ώστε να του δίνει δεύτερες και τρίτες; 3 Ιανουαρίου του 2021 και ο Παναγιώτης Τσιντώντας έπειτα από συνεχόμενες κακές εμφανίσεις, παρουσιάζεται σε πολύ κακή μέρα στο Στάδιο Καραϊσκάκη. Ο Μανόλο Χιμένεθ στέλνει το μήνυμα. «Έχει τον απόλυτο σεβασμό μου και τη στήριξή μου, αλλά στο ματς με τον Ολυμπιακό όπως και κάποιοι άλλοι συμπαίκτες του δεν βρέθηκαν σε καλή μέρα. Πρέπει να συνεχίσουμε να τον αξιολογούμε και να πρέπει να σκεφτούμε αν είναι προτιμότερο να τον αφήσουμε να ξεκουραστεί ή να του δώσουμε μία ακόμα ευκαιρία». Ο βασικός γίνεται αναπληρωματικός, ο αναπληρωματικός γίνεται βασικός και την ίδια στιγμή, παρότι βρισκόμαστε σε μεταγραφική περίοδο, η ΑΕΚ δεν κινείται δυναμικά για γκολκίπερ. Θα το κάνει μόνο την τελευταία στιγμή, με τα συνήθη – για την Ένωση – αποτελέσματα.

Το δίδυμο δεν σπάει, όμως ο Γιώργος Αθανασιάδης είναι πλέον σε πρώτο πλάνο. Έτοιμος να μην επαναλάβει τα λάθη του ντεμπούτου του. «Είχα κάνει ένα ματς που δεν ήταν στο επίπεδό μου. Το άφησα πίσω μου, δούλεψα, αλλάξαμε προπονητή και κάθισα και σκέφτηκα κάποια πράγματα, να ξεκινήσω από την αρχή και να δείξω ότι είμαι εδώ. Με είχε επηρεάσει εκείνο το λάθος, αλλά μου έκανε περισσότερο καλό παρά κακό. Με έβαλε σε σκέψεις για να δουλέψω περισσότερο. Μετά από εκείνο το ματς έκανα διάφορες σκέψεις. Δεν ήξερα τι μου ξημερώνει, αλλά ηρέμησα και με έκανε πιο δυνατό. Από εκείνο το ματς σήκωσα κεφάλι και είπα δεν θα με κερδίσεις εσύ, εγώ θα σε κερδίσω».

Μόνο που δεν έγινε έτσι ακριβώς. Κι αν υπήρξε κάποιος νικητής, αυτός ήταν στα σημεία! Ακολούθησαν κι άλλες κακές εμφανίσεις. Συνέχισε να μην εμπνέει εμπιστοσύνη, είτε η ΑΕΚ έπαιζε στη Ριζούπολη απέναντι στον Απόλλωνα για μια πρόκριση που έμοιαζε τελειωμένη, είτε δεινοπαθούσε στην Τούμπα σε κάθε σέντρα και κάθε στημένη φάση, δεχόμενη και γκολ από την ατολμία του γκολκίπερ της. Η κατάσταση ισορρόπησε για λίγο στη Λάρισα. Σαν τα χρωστούμενα που παίρνεις λίγο πριν δηλώσεις χρεοκοπία. Η ΑΕΚ καταφέρνει να κάνει ντέρμπι ένα ματς που έμοιαζε ότι θα κερδίσει εύκολα και στις καθυστερήσεις η Λάρισα κερδίζει πέναλτι και την ευκαιρία να ισοφαρίσει.

Ο Γιώργος Αθανασιάδης είναι για πρώτη φορά «παρών». «Σκεφτόμουν ότι πρέπει να βγάλω το πέναλτι. Με τον Μιχαηλίδη κάνουμε μία ανάλυση. Μου είπε να περιμένω, έπεσα σωστά και το έπιασα». Για μερικά λεπτά ήταν ήρωας. Για μερικές μέρες πήρε άφεση αμαρτιών και μπορούσε να νιώσει κύριος του εαυτού του. Οι αποφάσεις, ωστόσο, είχαν δρομολογηθεί και η ιεραρχία θα επέστρεφε πίσω στο καλοκαίρι του 2019. Στα 28 του χρόνια, ο Έλληνας γκολκίπερ δεν ήθελε να επιστρέψει στο zero. Ήθελε να γίνει hero.

Ακόμα κι αν θα έπρεπε να φτάσει στη μακρινή Μολδαβία για να το καταφέρει! Χθες, πανηγύρισε νίκη στο Champions League. Ήταν ήρεμος. Θαρραλέος. Τολμηρός. Σίγουρος. Πρωταγωνιστής. Δικαιωμένος.

Ελλάδα, κατάλαβες;

Ροη ειδησεων
Κλεισιμο