Ήταν μια πικρή αλήθεια και μια (ακόμη πιο) πικρή δικαίωση. Ακριβώς όπως είχε προφητεύσει-εκτιμήσει ο Χένινγκ Μπεργκ, η Ντίναμο Ζάγκρεμπ (αποδείχθηκε πως) ήταν/είναι η πιο δύσκολη κλήρωση για την Ομόνοια στο β’ προκριματικό γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ.
Οι Κροάτες δεν είναι τυχαία η ομάδα με το δεύτερο καλύτερο συντελεστή μεταξύ όλων των πρωταθλητριών που μετέχουν αυτό το καλοκαίρι στα προκριματικά της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.
Έχουν έναν νεαρό και άπειρο προπονητή, είχαν τρεις παίκτες τους στην αποστολή της Κροατίας στο Euro2020, είχαν όλη την πίεση με το μέρος τους, υποχρεώθηκαν σε δύο αναγκαστικές αλλαγές, αλλά αποχώρησαν από το «Μαξιμίρ» μ’ ένα αποτέλεσμα που τους επιτρέπει να αισθάνονται ότι έκαναν (κάτι παραπάνω από) τη μισή δουλειά.
Τεκμαίρεται από το γεγονός ότι υπό τον Χένινγκ Μπεργκ η Ομόνοια δεν έχει πετύχει στην Ευρώπη νίκη με 2-0 ή με δύο τέρματα διαφορά στην κανονική διάρκεια ενός αγώνα της -ανεξαρτήτως έδρας. Την ερχόμενη Τρίτη, δηλαδή, το ζητούμενο είναι το πρωτοφανές.
Γιατί; Αν μιλήσουμε με πάσα ειλικρίνεια, διότι επιδίωξε το αποτέλεσμα… στα τυφλά. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Κυριολεκτικά, διότι στα τυφλά ήταν οι απομακρύνσεις της μπάλας που κόστισαν τόσο το 0-1 όσο και το κόρνερ για το 0-2.
Στο πρώτο τέρμα δε το λάθος του αρχηγού Τζόρντι Γκόμεθ είναι διπλό, διότι και «πουλά» την μπάλα στον αντίπαλο και αίρει το οφσάιντ στην κάθετη του Μίσιτς στον σκόρερ Μάιερ. Στο δε 2-0 η αντίδραση σε στημένη μπάλα παρέπεμπε ευθέως στην προ-Μπεργκ εποχή ή εν πάση περιπτώσει στις αρχές της θητείας του Νορβηγού.
Ο τελευταίος απεφάνθη πως η ομάδα του δεν ήταν στο 100% για διάφορους λόγους. Αν βγάλουμε τον κορωνοϊό από την εξίσωση, τι μένει; Η (ωμή) πραγματικότητα πως το «τριφύλλι» που έπρεπε να τα κάνει όλα τέλεια και να έχει τη συνδρομή και της τύχης, για να αποκλείσει έναν (τόσο) ανώτερο αντίπαλο, παρατάχθηκε έχοντας στην ενδεκάδα τον -μέχρι την τελευταία στιγμή αμφίβολο- Κούσουλο και μόλις ένα από τα τέσσερα μεταγραφικά αποκτήματα: τον Μιξ Ντίσκερουντ, ο οποίος προορίζεται για αντί-Γκόμες, αλλά έπαιξε (αριστερός εξτρέμ) ως αντί-Τιάγκο.
Σε αυτό το επίπεδο, με τέτοιον αντίπαλο, έτσι δεν γίνεται ούτε δουλειά ούτε χαΐρι. Η υπέρβαση έρχεται, όταν επιδιώκεται μεθοδικά, όχι… στα τυφλά. Είναι το πολύτιμο μάθημα που πήρε από το ταξίδι της στο Ζάγκρεμπ η πρωταθλήτρια. Όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσει, τόσο πιο σύντομα θα το εξαργυρώσει.
