Ο Γκρανίτ Τζάκα ισχυρίζεται ότι ο Έρικ Τεν Χαx δεν ήταν ποτέ το πρόβλημα και ότι η απόφασή του να πάρει μεταγραφή στη Σάντερλαντ οφείλεται στην επιθυμία του να γίνει προπονητής.
Αναλυτικά όσα είπε ο Ελβετός χαφ:
«Με ενοχλεί που ο Έρικ Τεν Χαγκ παρουσιάζεται ως το πρόβλημα. Ποτέ δεν ήταν το πρόβλημα, ποτέ! Μου τηλεφώνησε μόνο μετά από τρεις ή τέσσερις εβδομάδες, επειδή δεν ήθελε να με ενοχλήσει κατά τη διάρκεια των διακοπών.
Είχα μια πολύ καλή συζήτηση μαζί του. Ήξερε ότι είχα μια ενδιαφέρουσα προσφορά. Και ίσως ένιωσε ότι θα με χάσει. Αλλά η συζήτησή μας ήταν πάντα σαφής και σωστή. Θα είχα παίξει ως αρχηγός υπό τις διαταγές του».
Όλα συνέβησαν πολύ γρήγορα. Η πρώτη επαφή έγινε μια μέρα πριν την αναχώρηση για το στρατόπεδο της Μπάγερ Λεβερκούζεν στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Στις 11 το βράδυ, ένας ελβετικός αριθμός άναψε στο κινητό μου.
Ετοιμαζόμουν να πάω για ύπνο, τα παιδιά είχαν ήδη κοιμηθεί: “Γεια, είμαι ο Κίριλ. Είμαι ο ιδιοκτήτης της Σάντερλαντ”. Έπαιξα το παιχνίδι γιατί νόμιζα ότι κάποιος μου έκανε φάρσα. Ο ατζέντης μου, Ζοσέ Νογκέρα, βρισκόταν τότε στην Αμερική, με αντίστοιχη διαφορά ώρας.
Έδωσα στον Kίριλ τον αριθμό του ατζέντη μου. Η συζήτηση ήταν σαφής, αλλά σύντομη. Δέκα λεπτά αργότερα, ο Ζοσέ με κάλεσε μέσω FaceTime, μαζί με τον αθλητικό διευθυντή και τον Kίριλ. Τότε συνειδητοποίησα: Αυτό είναι σοβαρό».
Ήμουν ειλικρινής με τον Kίριλ και του είπα ότι δεν μπορούσα να φανταστώ μια άμεση επιστροφή στην Premier League. Αλλά μετά το τηλεφώνημα, ένιωσα: Πρέπει να το κάνεις, Γκρανίτ! Ο σύλλογος βρίσκεται σε μια κατάσταση που μου θύμισε τα πρώτα βήματα των γονιών μου – από το μηδέν.
Και νιώθω ότι αυτή η εμπειρία εδώ θα μου προσφέρει τα μέγιστα οφέλη για το μέλλον μου. Γιατί; Θέλω να ακολουθήσω καριέρα ως προπονητής κάποια στιγμή. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να βιώσω στιγμές δυσκολίας και αλληλεγγύης. Θα πρέπει να υποφέρουμε πολύ τους επόμενους μήνες.
Αυτή είναι μια άλλη πλευρά του ποδοσφαίρου, αλλά είναι επίσης μέρος του και θα με διαμορφώσει. Επιπλέον, έκαναν τα πάντα, απολύτως τα πάντα, για να με φέρουν πίσω στην Αγγλία. Όταν ένας σύλλογος σου δίνει τέτοια συναισθήματα, θα ήταν σχεδόν αγένεια να μην τα λάβεις υπόψη. Με συγκίνησαν πολύ οι υπεύθυνοι. Δεν μπορούσα να πω όχι».
