Ο ΑΠΟΕΛ έφερε στην Κύπρο πολλά μεγάλα ονόματα. Ο αφιχθείς στα 1997, 30άρης τότε επιθετικός είναι ένα από αυτά. Μπορεί στο βιογραφικό του να μην υπάρχει η πολύ μεγάλη ομάδα, αλλά όταν ήταν στα ντουζένια του, στα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα κάθε ομάδα είχε 3 άντε 4 ξένους. Οπότε πολλοί μεγάλοι παίκτες, που αν εμφανίζονταν μερικά χρόνια μετά θα σταδιοδρομούσαν σε συλλόγους της ελίτ, έβρισκαν στέγη σε ομάδες του δεύτερου ραφιού. Σε ότι αφορά ειδικά τους πρώην Γιουγκοσλάβους, εν καιρώ εμφυλίου, η επιλογή δεν γινόταν πάντα με ποδοσφαιρικά κριτήρια. «Διαβατήριο» για το εξωτερικό έψαχναν.
Μία τέτοια περίπτωση είναι ο Αρτιγιάν Κοζνίκου. Κατέγραψε 7 συμμετοχές (2 γκολ) στην Εθνική Κροατίας, ήταν στην αποστολή του Μουντιάλ του 1998. Αντιλαμβάνεστε για πιο επίπεδο μιλούμε.
Ο Κοζνίκου δεν είναι πάντως ορίτζιναλ Κροάτης. Είναι Αλβανικής καταγωγής (το ζωγραφίζει και το όνομα του), μεγάλωσε στο Κόσοβο και μάλιστα αγωνίστηκε και 2 φορές (με διαφορά 11 ετών) με την φανέλα του Κοσόβου σε ανεπίσημα φιλικά. Έκανε όνομα στην τοπική Πρίστινα, στα 21 του το 1988, πήγε στην Χάιντουκ Σπλιτ και άρχισε να σκοράρει κατά ριπάς. Σε ζόρικες εποχές, εν μέσω πολέμου και αβεβαιότητας.
Η μετεγγραφή του έχει μία φοβερή παρασκηνιακή ιστορία. Οι ιθύνοντες της Χάιντουκ πήγαν με μικρό αεροπλάνο στην Πρίστινα για να παραλάβουν τον Κοζνίκου και να τον πάνε για υπογραφές στο Σπλιτ, θέλοντας να προλάβουν τις Ντιναμό και Παρτιζάν που ήθελαν τον φερέλπιδα φορ. Στην επιστροφή το αεροπλάνο βρέθηκε εν μέσω καταιγίδας, ο πιλότος αποφάσισε να το προσγειώσει σε ένα χωράφι. Προσγείωση ανώμαλη και με σοβαρότατες ζημιές, αλλά ευτυχώς όλοι την έβγαλαν ουσιαστικά καθαρή (μώλωπες και γραντζουνιές)
Το 1992, αν και ήταν στο στόχαστρο δύο ιταλικών ομάδων, είπε ναι στην πρόταση της Καν. Έκανε 2 πολύ καλές χρονιές, άλλη μία ικανοποιητική στην Λε Άβρ. Συνολικά 26 γκολ σε μία τριετία.
Τέλη Καλοκαιριού του 1997, είπε ναι στην πρόταση του ΑΠΟΕΛ. Είχε μόλις αποχωρήσει ο Κίπριχ και οι γαλαζοκίτρινοι ήθελαν ένα παίκτη παρόμοιας εμβέλειας. Ο Κροάτης ήταν τέτοιας και ήταν έκπληξη η συμφωνία μαζί του.
Ο Κοζνίκου δεν έμεινε πολύ. Έφυγε με μετεγγραφή στα μέσα της χρονιάς, αλλά πρόλαβε να δείξει το δολοφονικό του ένστικτο. Σε 11 συμμετοχές στο πρωτάθλημα πέτυχε 12 γκολ. Τον Ιανουάριο πήγε πάλι σε νησί, την Κορσική και την Μπαστιά, όπου έκλεισε την μισή σεζόν με 5 γκολ σε 12 αγώνες. Πάντως ο ΑΠΟΕΛ έβαλε γερό ποσό στο ταμείο του για να τον παραχωρήσει (κοντά στις 300 χιλιάδες).
Το 1998 επιστρέφει στην Κροατία και το κάποτε ίνδαλμα της Χάιντουκ υπογράφει και παίζει για 2 χρόνια στην μεγάλη αντίπαλο Ντιναμό Ζάγκρεμπ. Ένα πέρασμα από Αυστρία (Κέρτεν) και την Κροατική Ντραγκόβολιατς οι τελευταίοι σταθμοί σαν ποδοσφαιριστής.
Στα 2002, αρχίζει τα μαθήματα προπονητικής. Μόλις μία φορά ηγήθηκε ομάδας και αυτό στα Σκόπια και την Σκέντιγια. Κατά τα άλλα βοηθός σε Ντραγκόβολιατς, Λοκομοτίβα Ζάγκρεμπ, Ντιναμό, Ίντερ Ζάπρεσιτς. Την τελευταία διετία έχει αναλάβει την ομάδα νέων της Λοκομοτίβα.
Κατά τα άλλα ο Κοζνίκου είναι συχνός στα πάνελ ποδοσφαίρου και γενικά δραστήριος στον χώρο τον σπορ. Είχε διατελέσει Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Καταδύσεων. Η κόρη του ήταν μάλιστα πρωταθλήτρια Κροατίας και φιναλίστ στο πρωτάθλημα Ευρώπης.
