Τελικά η Ομόνοια έκοψε στο φώτο φίνις πρώτη το νήμα στην κανονική περίοδο. Από την ώρα που τσίμπησε την ισοπαλία στο ντέρμπι, ανέβηκε ένα σκαλί και κράτησε τη διαφορά από τον συμπολίτη της μπορεί να νιώθει ικανοποιημένη. Φυσικά δεν κέρδισε άλλο ένα κλασικό ντέρμπι της Λευκωσίας, σε μία στιγμή (πριν την σέντρα) που είχε το καλύτερο μομέντουμ εδώ και χρόνια. Κέρδισε όμως διάφορα πράγματα.
Το πρώτο ημίωρο ήταν φυσικά σημείο αναφοράς με την Ομόνοια να πελαγοδρομεί. Είναι ένα καλό μάθημα για την διαχείριση τέτοιων αγώνων για τους "πράσινους", ορθά το είπε ο Μπεργκ. Είναι παράδειγμα προς αποφυγή η 30η λεπτη εικόνα, αλλά και ένα στοιχείο που διαμορφώνει περαιτέρω τον χαρακτήρα της, αφού έδειξε την απαιτούμενη αντίδραση. Η σταδιακή άνοδος (με τον εξαιρετικό Ακιντόλα) και η σταθερά αυξανόμενη υπεροχή μετά το 65' (έπιασαν τόπο οι αλλαγές) ήταν πολύ σημαντικά κομμάτια του ιδίου προτσές.
Αν κάποιος βάλει κάτω όλο το πακέτο του ντέρμπι, η Ομόνοια πρόσθεσε σήμερα άλλο ένα φασούλι στο σακούλι της προόδου της. Δεν έχασε σε 2ο αιώνιο (για 1η φορά από το 2013), είναι στην 1η θέση, έχει την καλύτερη άμυνα, έχει πλέον τον αέρα της πρωταγωνίστριας και της επίδοξης τροπαιούχου. Πράγματα ανήκουστα ακόμη και προ μερικών μηνών, αλλά δεδομένα τον Μάρτιο του 2019.
