Ο Άνχελ Ντι Μαρία αποχαιρετά την Μπενφίκα και επιστρέφει στην Αργεντινή, ολοκληρώνοντας την παρουσία του με τους «Αετούς της Λισαβόνας» στο Παγκόσμιο Κύπελλο συλλόγων, με την ήττα (4-1) από την Τσέλσι στους «16» της διοργάνωσης.
Ο Αργεντινός , πριν επιστρέψει στην Ροσάριο, από την οποία είχε φύγει το 2007 για την Μπενφίκα, άνοιξε την καρδιά του στους οπαδούς των Πορτογάλων και, σε μια συνέντευξη στα επίσημα μέσα ενημέρωσης των «κόκκινων», μίλησε, με συγκίνηση, για όλους και για όλα.
Παράλληλα, η συνέντευξη αυτή είχε και... ελληνικές αναφορές.
Αναλυτικά όσα δήλωσε:
Για τους προπονητές που τον σημάδεψαν: «Είμαι ευγνώμων στον Φερνάντο Σάντος γιατί ήταν αυτός που με έφερε στην Μπενφίκα, που με είδε στο Rosario Central, στο Παγκόσμιο Κύπελλο U-20 με την Αργεντινή και που με έφερε εδώ. Γι' αυτό, θα είμαι πάντα ευγνώμων σε αυτόν.
Πάντα ήμουν αρκετά τυχερός στην καριέρα μου που είχα έναν προπονητή που με βοήθησε να σταθώ ξανά στα πόδια μου. Υπάρχουν αρκετοί. Φοβάμαι μήπως ξεχάσω κάποιον, αλλά αν πρέπει να ξεκινήσω με έναν, είναι ο Ντον Άνχελ Τούλιο Ζοφ, ο προπονητής που μου χάρισε το ντεμπούτο μου στην πρώτη Κατηγορία με τη Ροσάριο.
Ήταν αυτός που με ανακάλυψε και με ανέβασε από το επίπεδό μου κατευθείαν. Προπονήθηκα για τέσσερις ημέρες και έπαιξα το Σαββατοκύριακο. Έτσι, για μένα, ο Ντον Άνχελ είναι το άτομο που μου έδωσε την ευκαιρία και, χάρη σε αυτόν, είμαι αυτός που είμαι σήμερα».
Για το καλύτερο γκολ στην καριέρα του: «Έχω αρκετά (χαμόγελα), αλλά αν έπρεπε να διαλέξω ένα, επειδή είμαι εδώ σήμερα, θα ήταν εκείνο το γκολ (σ.σ: τ δεύτερο) που σημείωσα στο Europa League για την Μπενφίκα εναντίον της ΑΕΚ (σ.σ: 2-1/ 17.12.09/ σημείωσε και τα δύο γκολ). Νομίζω ότι ήταν λόγω του τρόπου που έγινε, της ταχύτητας και όλων, ήταν ένα απίστευτο γκολ».
Για τον κορυφαίο μεταξύ Μέσι και Ρονάλντο: «Είναι πολύ δύσκολο να διαλέξω έναν. Νομίζω ότι είχα την ευκαιρία να παίξω με μια απίστευτη γενιά παικτών, επειδή έπαιξα με τον Λέο (Μέσι), έπαιξα με τον Κρις (Κριστιάνο Ρονάλντο), έπαιξα με τον Ίμπρα [Ιμπραΐμοβιτς], έπαιξα με τον Ρούνεϊ, με τον Φαν Πέρσι, με τον Μπαπέ, με τον Νεϊμάρ. Δυσκολεύομαι πολύ να διαλέξω έναν.
Είναι όλοι κορυφαίοι παίκτες στην κατάταξη των καλύτερων, κάποιοι για περισσότερα χρόνια, άλλοι για λιγότερο, αλλά είχα την ευκαιρία να παίξω σχεδόν με όλους τους, ή με όλους τους, αν μπορείς να το πεις αυτό, οπότε είναι δύσκολο να διαλέξω έναν. Έχω αυτό το προνόμιο και ήμουν τυχερός που μπόρεσα να παίξω με σπουδαίους παίκτες, με σκόρερ, με παίκτες που κάνουν την τελική πάσα, με παίκτες με απίστευτο ταλέντο. Και αυτό παίρνω μαζί μου, αυτή την ευκαιρία και αυτή την τύχη που είχα την ευκαιρία να παίξω με τόσα πολλά αστέρια».
Για τον πιο δύσκολο αμυντικό που αντιμετώπισε: «Αμυντικός; Συνήθως προσπερνάω τους πάντες (γέλια). Νομίζω ότι ο Κούτι Ρομέρο, που είναι στην Τότεναμ, είναι ένας από τους πιο δύσκολους παίκτες ή αμυντικούς να προσπεράσεις από κάθε άποψη, λόγω της ταχύτητάς του, της δύναμής του».
Για τους πολλούς τίτλους που κατέκτησε: «Έφτασα ως παιδί και σήμερα φεύγω ως ενήλικας, και όλα όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της καριέρας μου τα βίωσα με τον ίδιο τρόπο όπως όταν ήμουν 18, τώρα που είμαι 37. Κάθε τίτλος ήταν μια τεράστια χαρά, είτε επρόκειτο για το Παγκόσμιο Κύπελλο είτε για οποιονδήποτε άλλο τίτλο. Από τότε που άρχισα να παίζω, το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να απολαμβάνω τον εαυτό μου στο γήπεδο.
Το μόνο που με νοιάζει είναι να απολαμβάνω τον εαυτό μου, να διασκεδάζω, να χαμογελώ, να είμαι χαρούμενος, και όλα όσα μου ήρθαν ήταν χάρη σε αυτή τη χαρά που προσπαθώ να δώσω στους ανθρώπους και στον εαυτό μου στο γήπεδο ποδοσφαίρου. Έτσι, οι τίτλοι και το πού βρίσκομαι σήμερα, είτε είμαι στην κορυφή, στο κάτω μέρος ή στη μέση, εξαρτάται από το τι θέλουν να πουν οι άνθρωποι. Για μένα, το σημαντικό είναι η οικογένειά μου, τι έκανα κατά τη διάρκεια της καριέρας μου, τι απόλαυσα στην καριέρα μου και τα υπόλοιπα είναι όλα τα άλλα».
Πηγή: sport-fm.gr
