Η επέκταση της συνεργασίας της Ομόνοιας 29Μ με τον Γιώργο Πετράκη χαρακτηρίστηκε με τον πλέον φυσιολογικό τρόπο στη χώρα, όπου όλοι και όλα κρίνονται αποκλειστικά από το αποτέλεσμα: ως μεγάλη έκπληξη.
Ο (σχεδόν δίχως εξαίρεση) κανόνας στην Κύπρο είναι πως μετά από 10 αγωνιστικές δίχως νίκη, όπως οι νεοφώτιστοι την τρέχουσα περίοδο, ο προπονητής παίρνει χαρτί απόλυσης -όχι νέο συμβόλαιο.
Εν έτει 2024 είναι ακόμη ελάχιστοι εκείνοι που αντιλαμβάνονται ότι:
-μια απόλυση προπονητή (ή αθλητικού διευθυντή) μόλις λίγους μήνες μετά την πρόσληψή του βαραίνει πρώτα και κύρια όσους τον επέλεξαν -όχι τον ίδιο
-η εύκολη λύση της αποδέσμευσης του προπονητή δίνει άλλοθι στους παίκτες και σε βάθος χρόνου λειτουργεία αποτρεπτικά στην προσέλκυση αξιόλογων τεχνικών από τον σύλλογο
-η «αλλάζω προπονητές σαν τα πουκάμισα» τακτική αποτελεί την ίσως σημαντικότερη τροχοπέδη στη βελτίωση των ποιοτικών χαρακτηριστικών του ποδοσφαίρου μας, καθώς καταδεικνύει πόσο αναλώσιμο θεωρείται το πλέον κομβικό γρανάζι για την εύρυθμη λειτουργία μιας ομάδας
-ένας προπονητής δεν πρέπει να αξιολογείται από τα αποτελέσματα, αλλά από την εξέλιξη και βελτίωση των μονάδων και του συνόλου, καθώς και από το πώς αξιοποιεί τα διαθέσιμα μέσα για την επίτευξη των στόχων.
Μετά την ιστορική άνοδο στην α’ κατηγορία η Ομόνοια 29Μ είχε διακηρύξει πως στόχος της έως το 2027 είναι να περάσει δύο σεζόν στην α’ κατηγορία. Ο σχεδιασμός φανέρωνε πως είχε υπολογιστεί το σενάριο υποβιβασμού είτε στην πρώτη είτε στη δεύτερη χρονιά στα μεγάλα σαλόνια.
Η ανακοίνωση της επέκτασης συμβολαίου με τον Πετράκη απέδειξε τη συνέπεια λόγων και έργων. Απέδειξε επίσης ότι το νεόκοπο σωματείο τοποθετεί σε πρώτη μοίρα άλλα κριτήρια πέραν των στείρων αποτελεσμάτων, ότι η μέθη της ανόδου δεν το έκανε να χάσει την επαφή με την πραγματικότητα και τον στρατηγικό προσανατολισμό του.
Απέδειξε, κοντολογίς, ότι είναι αλλιώς -τώρα πια πρέπει να έχει πειστεί για το ορθό της επιλογής του και ο Κρητικός προπονητής του.
