Το ελάχιστο ανεκτό και υποφερτό για τον Άρη ήταν η ισοπαλία με την ΑΕΚ στην Αρένα.
- «Αξίζαμε να κερδίσουμε, μας έλειπαν παίκτες-κλειδιά»
- Στιγμιότυπα: Έτσι έμειναν στο «Χ» ΑΕΚ και Άρης
- ΑΕΚ - Άρης 1-1: «Τα-Χ-υδρόμησαν» τον τίτλο στον ΑΠΟΕΛ!
Η υπεράσπιση της δεύτερης θέσης, η αποφυγή της πέμπτης ήττας στα τελευταία επτά ντέρμπι με ομάδες του Top6, ο μη οριστικός και αμετάκλητος εκτροχιασμός από την κούρσα για τον τίτλο συνθέτουν το τρίπτυχο των κερδών για την «ελαφρά ταξιαρχία» από το 1-1 στη Λάρνακα.
Αν εξέλιπαν και αυτά, το σκηνικό θα ήταν πολύ πιο ζοφερό και δυσοίωνο για τον πρωταθλητή, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως η νυν κατάσταση είναι ουσιωδώς καλύτερη. Μέσα σε δύο αγωνιστικές στα πλέι οφ η απόσταση από την κορυφή διπλασιάστηκε, η νίκη επί του ΑΠΟΕΛ στο ντέρμπι κορυφής είναι αναγκαία συνθήκη (όχι πλέον για το πλησίασμα σε απόσταση… αναπνοής, αλλά) για να αποφευχθεί η πρόωρη αποκαθήλωση, ενώ οι εμφανίσεις της ομάδας δίνουν αθρόα δικαιώματα στον ανταγωνισμό.
Η σπατάλη των πρώτων ημιχρόνων συνεχίζεται, η ιδανική αμυντική στελέχωση και λειτουργία ακόμη αναζητείται, η «αιμορραγία» έντασης και ταχύτητας στον επιθετικό τομέα έχει οδηγήσει σε αισθητή μείωση δημιουργικότητας και παραγωγικότητας.
Το πρόβλημα επιδεινώνει τόσο η απουσία όσο και το ντεφορμάρισμα παικτών-κλειδιά. Απλό παράδειγμα: κυνηγώντας την ανατροπή ο Αλεκσέι Σπιλέβσκι προχώρησε σε τέσσερις αλλαγές, τρεις εκ των οποίων ήταν αμυντικογενείς ποδοσφαιριστές!
Η περασμένη περίοδος δίδαξε τον Άρη πως, όταν κυνηγάς στα πλέι οφ, η ισοπαλία είναι (πολύ) λιγότερο μη ήττα και (πολύ) περισσότερο μη νίκη. Οι πέντε χαμένοι βαθμοί σε δύο στροφές στα πλέι οφ είναι ένας λιγότερος απ’ όσους άφησε σε εννέα αγωνιστικές στη β’ φάση την περασμένη περίοδο.
Στη χρονιά του τίτλου το μεγαλύτερο νικηφόρο σερί του πρωταθλητή στα πλέι οφ ήταν τρεις αγωνιστικές. Εφέτος έξι σερί νίκες δεν εγγυούνται τίποτε περισσότερο από την παραμονή του στο κόλπο μέχρι τέλους. Και η αρχή πρέπει να γίνει κόντρα στον ΑΠΟΕΛ. Με τα νυν δεδομένα μοιάζει mission impossible. Είναι;
